คือเราไปสมัครงานค่ะ ร้านขายลูกชิ้นทอดข้างทางปกติค่ะ แต่ว่าร้านนี้ลูกค้าเยอะมากกก (เมื่อก่อน) มีในติ้กต้อกเยอะมาก คนรีวิวกัน เราเองก็เคยมากิน ต่อแถวอย่างนานนะ แล้วทีนี้คนงานเจ้าของร้านแกป่วยกัน เลยหาคน พอดีคนรู้จักของเรารู้จักกับเจาของร้าน เลยให้เราไปลองทำ วันแรกไปเขาให้ลองหั่นผัก+มัดน้ำจิ้ม ทอดบ้างนิดหน่อย บอกก่อนว่าวันแรกที่ไปเรานั่งเฉยๆ กับพี่ในร้านเกือบชม.เพราะไม่มีลูกค้า แต่พอสักพักหน่อยก็เริ่มเยอะ ตอนนั้นเราได้เป็นคนทอดลูกชิ้นค่ะ เพราะทำไรไม่ได้ มีแค่สองคนคือพี่พนักงานเดิมกับเรา พี่เขาคิดเงินไป ส่วนเราทอด เราจำได้ว่าตอนนั้นเราทอดลูกชิ้นไม่สวย คทอมันสุกแต่ไม่สวยน่ะค่ะ พูดก่อนว่า ก่อนจะได้ทอด พี่ในร้านกับเจ้าของร้านมาสอนบ้างนิดหน่อย บอกว่าทอดให้กรอบ ลูกชิ้นปลาทอดให้น้ำตาลๆ เต้าหู้ปลาทอดให้ขอบน้ำตาล ฮอทดอกชีสทอดให้เกรียมกรอบ เต้าหู้กับชีสไหม้เร็วต้องรีบเอาขึ้น ฯลฯ อะไรประมาณนี้ แต่!!! แกบอกเฉยๆ นะคะ ไม่ได้เอาตัวจริง มาทอดให้ดู แล้วพอวันนั้นเราทอด เราก็ไม่ค่อยรู้อะไร จำได้ว่าฮอทดอกชีสที่เราทอดมันเหลืองซีดค่ะ ไม่ได้น้ำตาล คือตอนนั้นลูกค้าเยอะ 1.กลัวไม่ทัน 2.กลัวลูกค้ารอนาน 3.กลัวพี่ที่คิดเงินจะบอกว่าเราช้า เราก็เลยทำเร็วๆ คือเราก็ไม่เคยเห็นตัวอย่างด้วยอะค่ะ รู้แค่ว่าสุกก็เอาขึ้น ไม่เอากรอบ ไม่เอาสีเลยตอนนั้น เราทอดแบบนั้นได้ 3 วันนี่แหละ เราก็เริ่มรู้แล้วว่าลูกชิ้นที่เราเคยทอดมันไม่น่ากิน เพราะหลังจาก 3 วันนั้น เราได้ทำงานกับพี่คนใหม่ค่ะ (พี่แกเคยทอดลูกชิ้นมาแล้ว แต่เราเพิ่งได้ทำกับพี่แก) เราก็ทอดนะ ส่วนพี่แกคิดเงิน พี่คนนี้จริงใจมากค่ะ เราทอดไม่สวย ไม่กรอบ พี่เขาบอกให้เราทอดใหม่ ซึ่งต่างกับพี่คนเดิมมาก พี่คนเดิมเขาไม่บอกเลย เขาจัดๆ ใส่ถุงให้ลูกค้าเลย ต่างกับพี่คนใหม่มาก เขาให้เราเอาลงไปทอดใหม่ มีทอดไหม้พี่เขาก็บอกว่าทีหลังให้หมั่นดู คือเหมือนเรียนใหม่ทั้งหมดเลยน่ะค่ะ เราก็เลยบอกให้พี่เขาฟังว่า "หนูกลัวมันจะช้าเลยรีบไปหน่อย" พี่เขาบอก "ไม่ต้องรีบ เราต้องทอดให้กรอบๆ" ตอนนั้นคือคิดในใจแล้วว่า ตายละ ที่ผ่านมาเราทอดไม่ดีมากๆ ลูกค้าจะเสียไหม เป็นห่วงเจ้าของร้านมากด้วย หนูทำงานกับพี่คนนี้ได้เกือบ 1 เดือนละคะ คือตอนนี้นี่แหละค่ะ แต่ว่าตอนนี้หนูได้เป็นคนคิดเงินแทน มัดน้ำจิ้มจัดใส่ถุง พี่เขาเป็นคนทอด (แต่เวลาลูกคาไม่เยอะหนูจะทำเองหมดเลย แล้วพี่เขาก็ทำอย่างอื่น เรียงลูกชิ้น หั่นผัก ฯลฯ)

ประเด็น--- แรกๆ ลูกค้าก็มีเหมือนวันแรกที่มาค่ะ คือชม.แรกจะเงียบ ละก็ยาวเป็น 2-3 ชม.ละก็เรื่อยๆ ละตอนเลิกงานจะตรึม หลังมาๆ คือเงียบ มากกกกกก ชนิดที่ว่านั่ง 30 นาทีมีคนเดียวน่ะค่ะ เราไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราพูดไม่เพราะหรือเปล่า มัดน้ำจิ้มน้อยหรือผักน้อย เราไปส่องติ้กต้อกมาเขาก็บอกว่าให้ผักเยอะ หลังๆ มาหนูก็ให้ผักเยอะมากๆ กลัวลูกค้าจะไม่พอใจ ลูกค้าขอน้ำจิ้มเพิ่มหนูก็ให้ สั่งอะไรหนูทำให้หมด สั่งให้ตัดลูกขิ้นก็ตัก สั่งราด   แยกก็ทำให้หมด เวลารับเงินลูกค้า หรือทอนเงินลูกค้าก็ขอบคุณ พูดมีหางเสียง ค่ะ คะ จ้า จ่ะ เรียกลูกค้าพี่มั่ง น้ามั่ง ตลอด แต่เราไม่รู้ว่าส่งนี้เกี่ยวไหมคือ

1.เราไม่ใว่แมส คือใส่อยู่ค่ะ แต่ก็ถอดบ้าง เพราะลมจากข่องแมามันเป่าตาละก็ง่วง ก็ถอดๆ ใส่ๆ 

2.เราเป็นเด็ก 

3.เราเคยทอดลูกชิ้นไม่ได้มาตรฐานร้าน

4.เศรษฐกิจ

ไม่ได้โทษใครนะคะ คือเราอยากรู้ค่ะว่าถ้าเป็นที่ตัวเรา เราจะปรับตัว เราไม่อยากให้เจ้าของร้านขาดทุนน่ะค่ะ เพราะถ้าเขาไม่มีกำไรเขาก็ไม่มีเงินมาจ้างเราอีกอะค่ะ 

อีกอย่างนึงเรากลัวเราจะเผลอทำหน้าบึ้งตอนคิดเงิน แต่เราก็พยายามยิ้มนะ คือมุบมิบปากน่ะค่ะ

หรือเราไม่สะอาดสะอ้าน (เราผิวคล้ำ มีสิว)

หรือเพราะทรงผม (เรามัดหางม้า แล้วเปีย ส่วนหน้าม้าเก็บด้วยกิ้บสี ไม่ได้ใส่หมวก)

หรือบุคลิก เราหลังคร่อม 

หรือหน้าตา เราปากอูม ทำให้เหมือนหน้าบูดบึ้ง 

หรือเพราะอะไร เราอยากรู้ค่ะ เราอยากแก้ไข ถ้ามันเป็นที่เรา 

แต่สังเกตว่าวันนี้ต่างกับวันแรกจริงๆ ค่ะในส่วนของลูกค้า แต่เจ้าของร้านก็ไม่ได้ติหนู (ไม่ได้ว่าตัวเองทำดีแล้วนะคะ) เจ้าของรานก็บอกว่าช่วงนี้ปิดเทอม เด็กมหาลัยกลับบ้านกัน เพราะทีนี่ส่วนใหญ่เป็นเด็กมหาลัยน่ะค่ะ

เราอยากรู้ว่าเป็นเพราะอะไร ช่วยพี่ๆ บอกหนูทีค่ะ