ผมเหนื่อยมากแต่ผมยังตายไม่ได้เพราะมีคนคนหนึ่งรอดูความสำเร็จของผมอยู่เเกดูเเลผมเป็นเหมือนทั้งพ่อทั้งเเม่ทั้งเพื่อนเอาง่ายๆเลยเเกเป็นโลกทั้งใบของผมที่ผมตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะว่าผมเอาไว้เตือนตัวเองเพราะตอนนี้ผมคิดได้เเล้วเพราะผมได้เจออะไรหลายๆอย่างที่มันกระทบจิตใจผมร้องหนักมากเเต่นั้นเเหละทุกๆอย่างมันเกิดขึ้นเพราะตัวผมเองเเละผมอยู่บ้านคนเดียวพอเจอปัญหาอะไรหลายๆอย่างเข้ามาทับถมกันเรื่อยๆมันทำให้ผมคิดสั้นเข้ามาในหัวเเว็บนึงความรู้สึกตอนนั้นทั้งตัวรู้สึกหมดแรงจะใช้ชีวิตผมนั่งร้องให้เเละมองดูเชือกที่วางอยู่ที่เสาบ้านพร้อมเปิดเพลงย้ำความรู้สึกตัวเองยิ่งร้องยิ่งคิดมากแต่จังหวะนั้นมีสายคนๆนึงโทรมาผมรับเเละทำเป็นคุยกับเเกปกติคนๆนั้นคือยายผมเองวันนั้นผมบอกเเกว่าจะไปหาเเต่ผมไม่ได้ไปเพราะเจอปัญหาชีวิตพอวางสายกับเเกผมยิ่งร้องหนักมากมันทำให้ผมนั่งคิดพร้อมกับมองเชือกว่าผมจะตายไม่ได้เพราะผมยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อเเกเลยพ่อเเม่ผมฝากให้เเกเลี้ยงกับตาตั้งเเต่3ขวบเเละฐานะทางบ้านผมจนมากมีผมตายายเเต่ตอนนี้ตาเสียเเล้ว(ตอนเเกเสียผมร้องอยู่2คืน)เหลือเเค่ยายคนเดียวหาเงินเลี้ยงผมมาจนถึงทุกวันนี้มันเลยทำให้ผมคิดได้ว่าตาก็ทิ้งเเกไปแล้วถ้าเเกเสียผมไปอีกเเกจะอยู่ยังไงเเละผมยังไม่ได้ตอบเเทนอะไรเเกสักอย่าง(ยิ่งตอนคิดว่าถ้าเเกมาเห็นภาพฆตตผมยิ่งร้องโฮเลย)ผมโกรธตัวเองมากตอนนี้ผมเลยขอพื้นที่ระบายไว้เตือนตัวเองว่าต่อไปนี้ผมจะดูเเลเเกตั้งใจหาความรู้หาเงินมาให้เเกใช้มอบความสุขให้เเกตอนที่เเกยังอยู่กับผมเพราะผมผูกพันธ์กับเเกมากเเต่ไม่เคยทำอะไรเพื่อเเกเลย(ยิ่งคิดผมยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่เเย่มากพิมพ์ไปร้องไห้ไปเหมือนคนบ้า55)นั้นเเหละครับที่ผมกล่าวมาผมสัญญากับตัวเองไว้เเล้วว่าถ้าเเกไม่สบายผมจะยังตายไม่ได้ผมจะสู้ทุกหยาดเหงื่อเพื่อเเกขนาดพ่อเเม่ผมยังไม่ทำกับผมขนาดนี้เลยยิ่งทำให้ผมต้องรีบทำอะไรก่อนมันจะสายไปเพื่อคนที่เรารักเเละคนที่รักเรา ทั้งหมดที่กล่าวมาใครจะว่าอะไรผมก็ไม่เป็นไรผมยังว่าตัวเองและถ้าพิมพ์เรียบเรียงประโยคไม่ดีต้องขออภัยด้วย(เพราะพิมพ์ไปร้องไปสติไม่อยู่เเล่ว)ขอบคุณพื้นที่ที่ให้ผมระบาย🙏