เพราะเราเป็นผู้ป่วยซึมเศร้าเคยรักษาที่โรงบาลแห่งนึงในกทม.ตอนนั้นทางคุณหมอให้เรากินยารักษาอาการและไปพบจิตแพทย์ตามวันที่หมอนัดบางที2อาทิตครั้ง บางทีเดือนละครั้งบางที่เดือนครั้ง กินยาแบบนั้นอยู่ประมาน6-7เดือนค่ะแต่หลังจากนั้นเราเป็นนิ่วในถุงน้ำดีต้องผ่าตัดและพักพื้นใช้เวลาพักฟื้นอีกหล่ยเดือนเพราะแผลที่ผ่าตัดมันจะเจ็บและจุกปวดถ้าเกร็งหน้าท้องหรือกระเทือนมากๆแฟนจึงไม่อยากพาเพราะโรงบาลที่รักษาอาการทางจิตค่อนข้างไกลจากฟ้องที่เราพักอาศัยเราจึงหยุดกินยาแต่หลังจากพักฟื้นหมอที่ผ่าตัดบอกว่าเราจะใช้ชีวิตปบบเกิมไม่ได้การกินอาหารการพักผ่อนการออกกำลังกายต้องใส่ใจเพราะการที่เราไม่มีถึงน้ำดีส่งผลให้ร่างกายไม่มีอวัยวพที่ทำหน้าที่จำกัดไขมันต่างๆได้ คือเรากินของทอดของมันของเผ็ดไม่ได้ จริงๆกินได้ค่ะแต่เรากินได้ไม่มากก็จะจุกท้องและเเน่นท้องมากค่ะ เราเลยมีความรู้สึกว่าโห่ความที่ได้จากการกินของที่ชอบเรายังทำไม่ได้เลยเรื่องแค่นี้มันทำให้เรารู้สึกแย่ได้อะสำหรับคนอื่นก็คงไม่คิดแบบนั้น แล้วทุกอย่างหลังจากนั้นมันก็เริ่มค่อยๆแย่ลงไปเราเรารู้สึกว่าอะไรที่เราชอบเราจะทำอะไรที่มีความสุขเพื่อชดเชยกับที่เราขาดไปอะ คนอื่นเป็นแบบเราไหมหมายถึงมีเพื่อนคนไหนที่ความคิดเป็นแบบเราบ้าง บางอย่างที่คนอื่นคิดเราก็ก็คิดไม่เหมือนเค้า หรือบางทีสังคมก็ตราหน้าพวกเราว่าบ้า เรียกร้องความสนใจ อยากมีตัวตนอยากเป็นที่ยอมรับจากสังคมแค่นั้นจริงๆแล้วสำหรับตัวเรานะใช่ที่เราเป็นโรคนี้แต่บ้างคนรักษาได้ด้วยวิธีต่างๆ แต่สำหรับเราแค่มีชีวิตปกติมีงานมีครอบครัวที่ปกติมันก็คงดีเพราะเราจะไม่คิดมากฟุ้งซ่านเท่าไหร่ แต่มันไม่ใช่แบบนั้นการทำงานการอยู่ร่วมกับคนอื่นการอยู่ร่วมกับคนทุกคนเรารู้สึกมีปัญหาอะคะ อย่างพ่อของลูกหรือแฟนคนปัจจุบันเราชอบทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยเพราะความคิดไม่ตรงกันด้วยความที่ว่าเราก่อนที่จะคบใครเราจะบอกเค้าว่าเราเป็นยังไงนิสัยยังไง เราติดบุหรี่แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาดูดพ็อตค่ะ อันนี้อยากเลิกนะคะเคยลองแล้วแต่ตอนที่หลุดเราหงุดหงิดเหวี่ยงวีนมากๆเลยค่ะเรารู้สึกว่ายากมากเลยสุดท้ายก็กับมาดูดอีก เพราะบอกเค้าว่าเราป่วยเคยมีประวัติแบบนี้ทุกครั้งที่คุยกันเค้าจะบอกว่าเราคิดแบบนี้ผิด อย่างเช่นเราเป็นคนแคร์คนอื่นมากคิดมากๆเลยค่ะบางอย่างก็ทำให้เราเครียดจนไม่อยากทำอะไรเลยอะ คือก่อนน้านี้เราทำงานร้านสปาค่ะเพราะเราเคยเรียนนวดและตอนอายุ16--2เราทำงานนวดอันนี้คือนวดแผนไทยนะคะเราเรียนนวดเพราะพ่อเสียไม่ได้เรียนต่อแม่บอกมห้เราทำงานกับแม่เพราะแม่เป็นหมอนวดแผนไทยแม่บอกไม่มีเงินส่งเรียนให้เรามาเรียนนวดจะได้มีงานทำหาเงินได้เองเรียนจบเราก็ไปทำงานที่เดียวกับแม่เป็นบริษัทนวดชื่อดังแห่งนึงที่กทมมีหลายสาขาค่ะเพราะแบบนั้นจึงทำงานเกี่ยวกับพวกนี้ได้ร้านที่เราไปทำก่อนหน้านี้เราก็เคยทำอยู่ตอนนั้นเพื่อนที่รุ้จักแนะนำไปทำงานที่ร้านนี้ค่ะ แต่ออกไปหลายปีแล้วค่ะเพราะย้ายกลับไปอยู่นครสวรรค์ ล่าสุดที่เรากับมาทำร้านมีทำหลายอย่สงนวดหน้า นวดสปา ขัดผิวอะไรทีเราทำไม่เป็นพี่เจ้าของร้านจะสอนเราค่ะเราต้องทำเป็นทั้งหมด แต่เรากับมาหาเค้าเพราะเราไม่อยากไปทำร้านอื่นเราเลยไปทำกับแกซึ่งร้านอยู่ไกลจากห้องพักนะคะขับมอไซค์ไปประมาณชม.นิดๆขับไปกับทุกวันค่ะเราไม่ไปเช่าห้องใกล้ๆเพราะลูกอยู่กับเเม่แฟนเราเช่าห้องอยู่ใกล้ๆจะได้สะดวกเวลาไปรับไปเอาลูกมาเลี้ยงแต่เพราะร้านอยู่ไกลใช้เวลานานบางทีรถติดเรามักไปเข้างานช้าเลยบอกกับเจ้าของร้านแต่เค้าบอกไม่เป็นไรสายได้แต่ขอให้มาเพราะที่ร้านไม่มีพนง.ให้ช่วยเค้าหน่อยค่าแรง400บาทค่ะหากเราทำงานเกิน400เค้าจะบวกค่าชมเพิ่มให้เราค่ะ แต่เพราะเค้าแยากให้เราช่วยเรยบอกกับพนง.อีกคนว่าเราโดนหักเงินถ้าเราไปสายแต่จริงๆไม่ได้หักนะคะ เพราะไม่อยากให้เค้าคิดว่าเราเอาเปรียหรือเราได้สิทธิ์พิเศษค่ะ  เราเคยนวดเราทำงานนวดมานานเเม่เราสอนเราแก้อาการเวลาทีลูกค้าเป็นอะไรมาแบบปวดแขน ไหล่ติด คอตกหมอนอะไรแบบนี้แต่พี่เจ้าของร้านเค้ารุ้ค่ะเพราะเมื่อก่อนที่อยู่กับแกเราบอกว่าเราทำได้ แต่ตอนนี้ที่มาทำแก่บอกให้บอกพี่ที่ทำด้วยอีกคนว่าเราเเค่เคยหัดเรียนกับแกนิดๆหน่อยๆตอนแกเปิดร้านแรกๆไม่ให้บอกว่าเราเคยทำงานวดมีประสบการณ์ด้านนี้ด้วยเหตุผลที่ว่าเราอยู่ร้านเราจะสนิทกับเจ้าของมากแต่ตอนนั่นพี่เค้าเป็นเจ้าของร่วมกับอดีตแฟน(เป็นน้อยของฝ่ายชาย)เค้ามีเปิดธุระกิจด้วยกันแต่พอเลิกกันเค้าเลยแยกกันไปทำร้านใหม่ และเหตุนี้เเกไม่อยากให้คนอื่นหรือพี่ที่ทำงานกับเราเค้ารุ้ประวัติเรื่องเก่าๆจึงให้เราโกหกแล้วเพราะแบบนี้เวลาลูกค้าเค้าชอบนวดหนักหรือเป็นอาการ บ่าตึงปวดไมเกรนออฟฟิตซินโดมมาเค้าจะให้เราไปนวดลูกค้า เราก็ได้ทำงานกว่าอีกคนเพราะคนเป็นพวกนี้เยอะ เค้าไม่รู้และก็เข้าใจว่าทำไมเราถึงมีลูกค้าทำไมพี่เค้าให้เรานวดลูกค้าตลอดและทำไมเจ้าของร้านต้องดีแบบคือเรามีอะไรจะคุยกับเค้าบอกเจ้าของร้านอะคะ เราปกติไม่ค่อยพูดเท่าไหร่นะถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญเราจะชอบนั่งเล่นเกมไม่ก็ไปหาที่นั่งร้องเพลงคนเดียว แต่ในการทำงานพี่เจ้าของร้านจะเชื่อจะให้เราออกความคิดเห็นหรือบางทีเราไม่ได้เล่นเกมเราจะไปหาขัดห้องน้ำถูพื้นอะไรแบบนี้ในร้านคาอยเติมอะไรที่ขาดที่หมดพี่เจ้าของเคยเราจะชมเราบ่อยแต่จริงๆเราทำเพราะเราเครียดบางทีทะเลาะกับแฟนเราเลยหาอะไรทำค่ะบางทีมันช่วยได้นะ แต่กลับกลายเป็นว่าพี่พนง.อีกคนเห็นเราทำแบบนั้นคิดว่าเราประจบเเกจะชอบพูดแขวะเราๆก็จะเก็บมาคิดว่าทำไมเค้าต้องมองเราแบบนั้นซึ่งที่เราทำเราเหนื่อยเค้าไม่เหนื่ิอยไม่ดีหรอ หรือว่าเราต้องนั่งเฉยๆเครียดไปคนเดียวเงียบๆแต่ถ้าแบบนั้นเราจะเศร้าเราจะไม่อยากคุยใครทำอะไรเราก็ไม่สนใจบางทีเค้านั่งคุยกันเรื่องซื้อของเรื่องลูกค้าคนนั้นคนนี้หรืออะไรเราจะรู้สึกรำคาญอะและเค้าก็จะชวนเราคุยแต่เราจะแบบไม่มีอารมไม่อยากรับรู้หรือออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น แต่พอเป็นแบบนั้นเค้าก็มองว่าเราหยิ่งเราเมินเค้าอะ แล้วแบบไหนบางทีคิดนะแล้วเราต้องทำแบบไหนล่ะอันนั้นไม่ได้อันนี้ไม่ดี แค่ลำพังตัวเองคิดเราครอบครัวคิดเรื่องเเฟนจะทำงานอะไรแลเวเค้าทไงานวิ่งรถส่งขงพวกแำนด้า ไลน์แมนเค้าจะทำได้ไหมกว่าจะได้ผ่านป็นพนักงานต้องไปสอบใบขัยขี่ ต้องเลิกงานรอบงานเลือกที่ลง อะไรไม่รู้เราไม่เข้าใจส่วนแฟนก็ชอบชวนทะเลาะว่าเหนื่อยขับรถเปลืองนำ้ไมต้องมาทำร้านนี้ เราไม่อยากไปหาที่อื่นเพราะเรารู้จักเราเคยทำที่นี้เราไม่ชอบไม่อยากไปทำความรู้จักกับใครใหม่เรากลัวเราการต้องเริ่มทำความรู้จักใครเราไม่รู้จะปรับตัวเข้ากับคนอื่นได้ไหมเราไม่ชอบสังคมที่แบบคุยกันไปเรื่อยคุยไร้สาระทั้งวันคุยเรื่องคนอื่นหรือแบบเหมือนจะดีจะสนิทกันแต่ลับหลังนินทากันแบบนั้นเราไม่ชอบอะมันเป็นเหตุผลที่เราบอกคนอื่นหรือแฟนแต่เค้าไม่เข้าใจเค้าก็จะพูดว่าก็หาที่ใกล้ๆร้านเยอะแยะไม่ทำไปไกลเปลืองน้ำมัน(ใบประกาศเรายังใช้ใบ180ชม.ของเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วอยูายังไม่ได้เปลี่ยนไม่รู่มี่อื่นจะรับไหมเราเลยคิดว่าถ้าแฟนวิ่งรถได้เราจะชวนเค้าไปอัพเหดใบประกาศเป็นให้เท่ากีบที่เค้าใช้กันในปัจตุบัน150ชมแต่แฟนก็จะไม่ฟังที่เราพูดแล้วก็ทะเลาะกันตลอดแบบนี่หลายเรื่องเรารู้สึกเหนื่อยมากที่เค้าไม่ฟังเหตุผลเราและก็นั่งทพเลาะปบบนี้ตลอดเราจะร้องเพลงพอเห็นเค้าบอหเรานอกใจคุยกับคนอื่น อะไรนักชีวิตมีแต่อะไรไม่รู้เครียดมากๆเครียดแต่หาที่ระบายไม่ได้เราเลยไม่ค่อยยุ่งกับใคร และตอนนี้เราลาออกแล้วนะจากที่ทำงานแต่เรื่องราวมันก็สับสนวุ่นวายอะไรอีกเยอะแล้วตอนนี้กังเจ้าของร้านเค้าก็ไม่ยอมจ่ายเงินเกือนที่เราทำงานไปสิบกว่าวันให้เราบล็อเราหมดทุกอย่างเงินก็ไม่จ่ายเรากับเค้าก็ผิดใจหรักค่ะแต่ที่เค้าทำกับเราทำให้เรารู่สึกแย่ที่สุด ตอนนี้หลายอย่างหลายเรื่องเราไม่มีทางออกเลยเราจะทำยังไง ไปเอาเงินก็ไม่อยากเจอหน้าเค้าเพราะเค้าก็ทำไม่ดีกับเราเลยตอนเราลาออก  เงินไม่มีทะเลาะกับแฟนเรื่องวิ่งรถอีกไหนจะเทอมลูกที่ยืมแม่แฟนมาจ่ายเงินก็ไม่มีติดตัวเลยคิดว่าวันที่1เค้าจะจ่ายให้เราแฟนก็ได้วิ่งรถเค้าบอกโทรศัพย์โดนแฮกมัง้อะไรมั้งเราเหนื่อยสุดๆจนตอนนี้ไม่รู้จะทำยังไงไปหางานใหม่ก็กลัวจะทำไม่ได้เพราะเมื่อก่อนก็มีแบบนี้ทำงานไม่เท่าไหร่ออกเพราะเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้พยายามค่ะแต่มันก็ทำแบบคนอื่นไม่ได้อะคะ อยากไปเอาเงินเสียดายเงินนะคะแต่ทำใจไม่ได้เลยโคตรรู้สึกแย่ตอนเค้าอยากให้เราช่วยตอนมีประโยชน์เค้าดีกับเราตอนเราไม่มีประโยชน์เต้าถีบหัวแบบนี้รู้สึกเสียใจมากค่ะคิดวนๆอยู่ในหัว พูดกับแฟนๆก็ไม่สนใจพูดไปเหมือนนั่งคุยกับต้นไม้ไม่มีความคิดเห็นหรือวิธ๊อะไรเลย และเหตุผลที่ลาออกเค้าบอกให้กับมาอยู่ที่ห้องให้มาหางานแถวนี้ถ้าไม่อยากทะเลาะกับเค้าถ้าอยู่ด้วยกันตลอดจะได้ไม่ต้องมานั่งระเเวงว่าอีกคนนอกใจ ข้อความเหล่านี้อาจจะไม่มีคนสนใจแต่หากมีเพื่อนที่มีเรื่องราวประสบการณ์คล้ายๆเราเข้ามาพูดคุยกับเราได้นะเราอยากรู้หากเป็นคนอื่นจะทำแบบไหนจะทำยังไงหรือต้องการระบายต้องการเพื่อนคุยเรายินดีค่ะ ตอนนี้เวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ย่ำแย่ของคนที่เป็นโรคพวกนี้จริงหากมีใครสักคนใว้ปรึกษาใว้คอยรับฟังเรื่องราวความรู่สึกของเราบ้างคงจะดี