คือว่าผมมีเรื่องจะมาปรึกษาครับ คือว่าผมกันแฟนคนล่าสุดคุยกันมาตั้งแต่เดือนตุลาคุยได้11วันแล้วนัดเที่ยวกันเลยพอเที่ยวเสร็จผมก็มีความรู้สึกดีมากๆครับ ผมเลยขอเค้าคบ จากนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆ ก็ช่วงโปรโมชั่นนั่นแหละครับ มีความสุข เที่ยวด้วยกันบ่อยๆ ในระยะเวลาประมาณ2-3เดือนมันก็เริ่มที่จะมีเรื่องทะเลาะกันจากเล็กๆ ก็ใหญ่ขึ้น จากทะเลาะกันนานๆครั้ง ก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น จนเข้าเดือนที่4 ระหว่างที่ทะเลาะเราก็ได้ทำความเข้าใจกันทุกรอบ และได้คุยกันจนเราเคลียร์กันได้ แต่ผมมักจะชอบผิดเรื่องซ้ำๆเรื่องเดิมๆกับเค้ามากๆ ผมก็รู้สึกผิดมากๆครับ ที่ผมบอกว่าจะประบปรุงตัวอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ผมก็ปรับได้แค่ชั่วคราว ไม่ได้ปรับได้ถาวรแบบที่เธอต้องการ พอคบกันเข้าเดือนที่5ก็เริ่มที่จะรุนแรงขึ้นครับ เริ่มใช้อารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องกัน เธอเคยบอกเลิกผมมารอบนึงเมื่อตอนคบกันได้2-3เดือนครับ แล้วทีนี้พอมาเข้าเดือนที่4มันก็ได้มีการทะเลาะกันซึ่งหนักมากๆ ผมที่อยากให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่าผม คนที่ทำให้เธอมีความสุขได้ ก็คือว่าผมอยากที่จะเดินออกมาจากชีวิตเธอนั่นแหละครับ แต่ว่าเธอไม่ยอมเลิกครับ เธอบอกว่าผมคือความสุขของเธอ เธอขาดผมไปไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้อยากจะให้เะอมาจมอยู่กับคนแบบผม หลังจะจากที่ทะเลาะกันเสร็จ ก็มาคุยปรับความเข้าใจกันดีๆครับ เหมือนมาเปิดอกคุยกัน ก็เคลียร์กันโอเคเข้าใจกัน จากนั้นก็มีทะเลาะเรื่องเล็กๆน้อยๆบ้าง เหมือนธรรมดาที่ทุกคู่มีกันนั่นแหละครับ จากนั้นพอเข้าเดือนที่5มานี้ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเลยครับ ผมก็คุยกับเธอตลอดครับ แต่มีเวลาให้เธอน้อยลง เธอก็เหมือนจะชินกับการอยู่คนเดียวมากขึ้นหรืออะไรทำนองนี้ แล้วพอมาวันนี้ตอนเช้าก็คุยกันปกตินี่แหละครับ พอมาตอนเย็นเธอก็เหมือนว่าจะมาบอกแนวเหมือนว่าเลิกกับผม ก็มาเปิดอกคุยกัน ว่านั่นนี่มีอะไรรึเปล่า ทำไมอยู่ดีๆถึงมาบอกเลิกกัน เค้าก็บอกกับผมว่า  ในความรู้สึกเธอผมเหมือนไม่ใช่ความสุขของเธอแล้ว เธอชอบการอยู่คนเดียว เธอรู้สึกสบายใจกว่าเวลาที่เธอได้ทำในสิ่งที่ชอบคนเดียว ผมก็ไม่ได้อะไรเลยอยากปล่อยเธอไป แต่พอมาช่วงเย็นๆหลัวจากที่เลิกกันไปประมาณ1-2ชั่วโมง เธอก็บอกว่า ขอโทษที่บอกเลิกไป เค้าคิดถึงแต่สิ่งที่อยู่ตรงหน้า เธอบอกว่าเธอขาดผมไม่ได้ ไม่ได้คิดว่าถ้าเลิกกันไปมันจะเป็นยังไง หลังจากที่ผมเลิกกับเค้าช่วงเย็นๆ ผมก็มานั่งคิดทบทวนอะไรต่างๆ ก็ตัดใจจากเขาแล้วนั่นแหละครับ แล้วพอเค้ามาพูดแบบนี้ มาพูดแบบกลับมาคบกลับมาคุยกันได้มั้ย ผมควรจะทำยังไงดีครับ ผมยังรักเขามากๆ ตอนเขาโทรมาหลังจากที่เลิกกันไปผมก็รู้สึกจุกอกมากครับ คือแบบว่าเค้ามาพูดกับผมดีๆ แต่ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ มันจุกอกมากๆ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เธอกำลังร้องไห้อยู่ด้วยครับ เธอหวังว่าความรักของผมกับเค้าจะกลับไปเป็นแบบเดิม แต่ผมตัดใจไปแล้วครับ ผมไม่ใช่คนที่ดีอะไรพอที่จะดูแลเค้าได้ ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เค้าเลย แต่ผมก็ยังรักยังเป็นห่วง ยังสงสารเค้าอยู่เหมือนเดิม เธออยากที่จะให้ผมกลับไปคบกัน แต่ผมมานั่งคิดทบทวน ไตร่ตรอง ตัดใจจากเค้าไปแล้ว ผมควรทำไงต่อดีครับ ส่วนใหญ่ที่ทะเลาะกันก็มาจากการที่ผมไม่เอาใจใส่เธอเหมือนช่วงแรกๆบวกกับเวลาทะเลาะกันนิดๆหน่อยๆ เธอชอบที่จะให้ผมง้อให้ผมดูแลเอาใจใส่ แต่ผมเป็นคนที่ชอบใช้เหตุผลมากๆครับ ผมชอบที่จะอธิบาย ผมรู้สึกผิดมากๆครับที่ผมเป็นแบบนี้ ผมควรจะทำไงต่อดีครับ