เหนื่อยมาก เหนื่อยจนไม่อยากตื่นอีกเเล้ว ทำไรก็หมดหวังไปหมดแล้ว ถ้ายังไม่นึกถึงลูกคงไม่อยู่เเล้วอึดอัดไม่มีที่ระบาย เพื่อนสนิทก็เอาแต่ด่าไม่มีใครเคยรับฟังเลยสักคน ไม่อยากอยู่เเล้วจริงๆ ทำไรทุกวันนี้ไม่มีความสุข วันนี้ถามได้เลยได้กินข้าวบ้างไหมทำงานเหนื่อยกับมาโดนด่าทุกวัน วันหยุดบอกได้ตรงๆกินข้าวไข่เจียวตลอด บางวันเเทบจะไม่ได้กินข้าวเลยสักเม้ด เงินได้มาซื้อของลูกหมด ทนอยู่ทุกวันนี้เพื่อลูกทั้งนั้นไม่มีพ่อพอทนเเล้วยังจะขาดแม่อีกก็ไม่ได้ ไม่มีทางออกเลยสักทาง ตันไปหมดแล้ว มันไม่มีคำไหนจะพูดแล้ววกับคำว่าหมดหวัง หาความสุขไม่เจอ ทนอยู่=ทำร้ายตัวเองทำร้ายจิตใจร่างกายทุกวันนี้อ่อนแอไปหมดแล้วสงสารลูกถ้าวันนึงแม่เขาไม่อยู่แล้ววใครจะคอยซื้อนมซื้อแพมมเพิสซื้อของให้ใส่ใจเท่ากับแม่ตัวเอง เหนื่อย อยากระบาย ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ หนูไม่รู้ว่าจะทนกับความรู้สึกนี้ได้นานแค่ไหน