เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวานค่ะ หลังจากเรียนพิเศษเสร็จแม่ของเราก็ขับรถมารับแล้วก็บอกว่าจะพาหลานไปสนามเด็กเล่นจะไปด้วยกันไหมเราก็อยากจะไปตีแบตค่ะเราก็เลยชวนเพื่อนที่เรียนพิเศษด้วยกันไปตีแบตเล่นบวกกับพี่สาวเราเพิ่งกลับมาจากกทมก็เลยจะไปซื้อของฉลองทำหมูกะทะกินกันพอซื้อของอะไรเสร็จกันหมดแล้วก็ไม่ได้ไปเล่นแบตเพราะมันใกล้จะมืดเเล้ว ที่เนี้ยพวกเราก็นั่งเล่นที่โซฟาเพื่อดูหลานตอนนั้นหลานเราก็พยายามจะลงจากโซฟาค่ะและเขาเอาหลังลงแล้วแม่เราตกใจก็เลยพูดชื่อเราดังมากๆเราก็ตกใจค่ะก็เลยพูดแบบเออทำไมต้องเรียงกเราอะไรอย่างนู้นอย่างนี่แม่เราก็น่าจะรำคาญค่ะก็เลยพูดว่าอย่าพูดมากพี่ของเราก็บอกว่าเออพูดมากความรู้สึกเราตอนนั้นก็เข้าใจค่ะว่าเขารำคาญก็เลยจะลุกไปเข้าห้องน้ำแม่เราน่าจะเห็นค่ะว่าน้ำตาเราไหลก็เลยพูดว่า "ไปร้องอีกแล้ว" เราก็พูดว่าคนเขาไปเข้าห้องน้ำพอที่นี้เราก็พาเพื่อนของเราขึ้นข้างบนไปเอาโทรศัพท์มาเล่นเราอยู่นอกระเบียงเเล้วพี่ของเพื่อนของเราก็มารับเขาค่ะ เพื่อนของเราก็พูดกับพี่เขาอยู่สักพักว่าจะกินหมูกะทะที่นี่นะเดี๋ยวค่อบมารับได้ไหมเราก็บอกว่าเดี๋ยวถ้าไม่ไปแม่เราไม่ว่างไปส่งเพื่อนเราก็โอเคแต่ขอให้ไปส่งเขาหน้าบ้านเราหน่อยพอเขาไปจากหน้าบ้านเราสักนิดนึงแม่เราก็เข้ามาถามเราว่าทำไมเขาถึงมารับเราอ่ะไปโทรให้เขารับเพื่อนเราใช่ไหมเราก็บอกว่าไม่เราก็คิดในใจแล้วทำไมต้องมาโบ้ยเราทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยเราผิดมากเลยหรอที่ทำอย่างนู้นอย่างนี่พี่เราก็พูดว่าแล้วเขาจะมาเองได้ยังไง ? เราก็พยายามอธิบายว่าเราไม่ได้โทรหาเขานะพอถึงตอนนั้นเรารู้ว่าเราไม่ไหวแล้วความรู้สึกเรามันเฟลมากๆก็รีบขึ้นไปข้างบน แม่เราก็พูดแทงใจเราอีกว่า "นี่นะ" ถึงมันจะไม่ได้รุนแรงแต่สำหรับเราแย่มากเพราะ ไม่เคยมีใครมาปลอบใจเราเวลาที่เราแย่สัดครั้งเลยมีแต่เราเท่านั้นที่ไปปลอบเขา อยากรู้จริงๆเราผิดอะไรค่ะหรือเราพูดไม่ตรงเวลาที่เขาต้องการ