คือเราย้ายมาอยู่กับย่าที่สมุทรสงคราม ตอนอายุประมาณ9ขวบ ส่วนพี่เรา อายุ10ขวบ ช่วงนี้น ย่าดีมาก พูดจาดีกับเรา พูดเพราะไม่ตะคอกใส่ แต่พอขึ้นป.4และป.5ทุกอย่างก้เริ่มเปลี่ยนไป ย่าเริ่มพูดจาตะใส่ และมีครั้งนึงตอนนั้นกำลังจะเดินไปรร. แล้วช่วงนั้นฝนตก ทางมันลื่น แล้วเราก้ลื่นตกสะพาน ทำให้ชุดนักเรียนเลอะ ตอนนั้นเราร้องไห้ แล้วจะเดินไปหาย่า แต่ย่าไม่โอ๋แต่กลับมาตบหน้าเรา ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด แล้วเขาก้ด่าเราว่าแบบ เด็ก เดินยังไง ชุดเลอะหมดแล้ว กูเหนื่อยนะ ที่ต้องมาค่อยสักเสื้อให้ หลังจากนั้น เขาก็เริ่มด่า แรงมากขึ้น
ทั้งตี เราเคยลืมกระเป๋าดินสอไว้ที่โรงเรียนพึ่งซื้อมาก เขาก้มาตีเราด้วยไว้ไผ่แบบแบนตอนนั้นเรานอนแล้ว เขาไม่เห็นกระเป๋าดินสอเรา เขาเลยเดินเข้ามาตีเราในมุ่ง จนเราร้องไห้ แล้วหอบหืดเรากำเริบ เขาไม่เรียกรถพยาบาลให้ แต่เขาสั่งให้เรา หยุดร้องไห้ ให้เรากินย่าที่หมอให้ เรานอนทนกับการหายใจไม่ออก ทั้งคืน 
ช่วงขึ้นม.1เขาอยากให้เราสอบติดห้องต้นๆ แต่เราสอบไม่ติดแต่ดันไปติดห้องสุดท้ายห้อง12 แล้วเขาก้บอกว่า โง่แบบนี้ไง ถึงสอบไม่ตืดห้องต้นๆ ช่วงนั้นเราไม่ได้สนใจอะไร พอหน้าวันเขา ย่าก้เริ่มด่ารุนแรงมากขึ้น สนเราทนไม่ไหว เราเอารื่องทุกอย่างที่เราโดนมาไปเล่าให้พ่อฟัง แล้วบอกพ่อว่าย้ายหนูไปเรียนที่บ้านยายดีกว่า พ่อเราบอกว่าถ้าจะไปอยู่กับแม่ พ่อจะไม่สนใจอะไรหนูอีกแล้ว เราไม่รู้ว่าต้องเรียกใคร ระหว่างพ่อกับความสุขเรา เเต่เราก็ยังอยู่ที่บ้านย่า ครั้งนึงเราเคยยืนซักผ้าอยู่แล้วเถียงกับย่าว่า หนุสักสะอาดแล้ว ย่าด่าเราว่าต่อหน้าพ่อ แล้วย่าก็บอกว่า ถ้าจะเถียงกูก้ออกไปจากบ้าน เสียใจที่สุดคือพ่อไม่ออกมาปกป้องหรือช่วยพูดเลย โครตของความเสียใจ ตอนนั้นรู้ได้เลยว่า ไม่มีใครเรารักจริงเท่ากับตัวเราเอง 
ตอนนี้เราอายุ17แล้ว จะขึ้นม.5 ช่วงเป็นช่วงที่ไม่คิดว่า คำพูดนี้จะออกมาจากปากย่า เขาด่าเราว่า เรา หัดตั้งแต่เด็ก 
แล้วอันนี้ล่าสุด เราจะออกไปหเางกับเพื่อน เราใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อครอป ย่าด้าเราว่าแต่งตัวเหมือนผู้หญิงหากิน= ตอนนั้นเราเสียใจมาก  ตอนนี้เราไม่รู้ว่าควรอยู่ต่อดีมั้ย ถ้าไปจากย่า พ่อก้จะไม่สนใจ พอจะขนมหาลัยย่าก้ให้เรียนใกล้บ้าน ไม่ต้องไปอยู่หอ แล้วเราไปหาหมอมา เราหอบกำเริบไม่หายสักทีหมอบอกว่า เกิดจากความเครียดและคิดมาก เรายอมรับว่าเราคิดมากตลอด เวลาเราจะทำอะไร ต้องคิดตลอดเวลาทำแล้วจะโดนด่ามัน ทำแบบนี้แล้วจะโดนตบ ตี มั้ย เเต่เราไม่ค่อยบอกใคร แต่นี้มันทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ครั้งหนึ่งเราอยากให้เขาตายด้วยซ้ำ