วันนี้ผมได้ไปปรึกษาแม่ผมเกี่ยวกับการเรียนมหาลัยในอนาคต ผมบอกแม่ว่าถ้าผมสอบไม่ติดคณะทันตะผมควรจะทำอะไรดี (ตอนนี้ผมอยู่ม.5) ผมยังไม่แน่ใจเลยว่าโตไปผมควรทำอะไรดี แล้วผมก็บอกแม่ว่าถ้าผมไม่ติดทันตะผมควรไปเรียนวิทย์การกีฬาดีไหม เพราะผมก็ชอบในการออกกำลังกายแล้วก็มีความรู้ด้านนี้อยู่พอสมควร แล้วผมก็บอกว่าผมควรเป็นเทรนเนอร์ดีไหมถ้ามันไม่ติดทันตะจริงๆ แล้วแม่ผมก็ไปบอกพ่อที่เป็น ดร.ที่สอนอยู่มหาวิทยาลัย แล้วพ่อก็ว่าผมไปเยอะเลยครับว่าผมมีพ่อเป็นดอกเตอร์แล้วจะไปเป็นเทรนเนอร์เนี่ยนะ คือผมรู้ตัวเองครับว่าผลการเรียนผมก็อยู่ในเกณฑ์ที่ค่อนข้างดีแต่มันมีคนที่เรียนเก่งกว่าผมตั้งเยอะ ผมก็พยายามอ่านหนังสือที่มีอยู่แล้วก็หาความรู้ในเน็ต แต่ก็ไม่ได้มีเรียนพิเศษเยอะเท่าคนอื่นๆ ผมไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะสอบติดไหม ผมเลยคิดสำรองไว้ก่อนว่าถ้าสอบไม่ติดแล้วยังไงระหว่างน้นก็หางานทำก่อน แต่พ่อผมก็บอกว่าถ้ายังคิดแบบนี่อยู่ก็จะใหผมลาออกจากโรงเรียนแล้วไปสอบเอาวุฒิม.6แทน ผมรู้สึกถูกหักหลังมากทั้งๆที่ผมแค่ไปปรึกษากับแม่เรื่องเส้นทางชีวิตของผมเอง แล้วจู่ๆเรื่องก็บานปลายมาถึงเรื่องนี้ ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี พ่อผมก็เป็นดร.ผมก็เลยเลือกอาชีพได้ไม่เยอะนักเพราะบ้านผมก็อยากให้ผมทำงานเป็นพวกแพทย์ไม่ก็วิศวะ ถ้าเลือกงานสายอื่นที่บ้านก็ไม่สนับสนุน ผมรักพ่อกับรักแม่ผมนะ แต่พอได้ยินเขามาพูดแบบนี้ตอนผมไปปรึกษาเขามันก็เสียความรู้สึกครับ