ตอนนี้เราอายุ 21 ปีค่ะยังเรียนไม่จบ เเละตอนนี้กลัวเป็นมะเร็งมากๆจนไม่เป็นอันทำอะไร เดิมทีเป็นคนคิดมากอยู่เเล้ว จนถึงขั้นวิตกจริตใน 1 อาทิตย์จะต้องมีซัก 5 - 6 ครั้งที่ต้องเข้า google เสิร์ชหาวิธีป้องกันหรืออาการต่างๆ เกิดอะไรนิดหน่อยก็จะคิดไปไกล

  ต้องเกริ่นก่อนว่าญาติสายตรงเราเป็นมะเร็งหมดเลยค่ะ ไล่มาตั้งเเต่ ยาย เเม่ น้า ป้า เป็นสายตรงมาเลยเเละเป็นมะเร็งที่เป็นกรรมพันธ์ุ ตอนเด็กๆเราเป็นเด็กร่าเริงมีไฟเเละมีความฝันเหมือนคนทั่วๆไป เเต่ความกังวลมันมาเยือนตรงที่ คนที่เรารักค่อยๆจากไป กลับกลายเป็นว่าเราเป็นคนวิตกจริตทำอะไรก็กลัว เพราะเรามี % กว่าคนอื่น กลายเป็นหมดไฟเวลาจะทำอะไรก็มักจะคิดไปล่วงหน้า ว่าในอนาคตจะได้มีโอกาสทำไหม อนาคตถ้ามีลูกจะเป็นยังไง  จะใช้ชีวิตคุ้มรึเปล่า บ้านเราเป็นคนชั้นกลางไปค่อนล่าง เรียนจบมีหน้าที่ต้องผ่อนบ้าน อาจไม่ได้มีเงินไปถึงขั้นตรวจ dna หาเซลล์อะไร เราคิดไว้ว่าอยากมีลูก อยากมีเงินมากพอที่จะใช้หลักการเเพทย์อย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้ลูกได้ถ่ายทอดเซลล์มา พอมีไฟฮึดพยายามที่จะดันตัวเองให้เก่งให้หางานดีๆเลี้ยงดูครอบครัวเเละมีเงินมากพอที่จะไปตรวจสุขภาพที่ครอบคลุม เเต่ก็จะกลับไปลูปเดิม ที่ต้นทุนเราน้อยเเละมีความคิดเเบบลบๆตลอดเวลาทำให้เราเครียดเเละชีวิตไม่ไปไหนซักที เรามัวเเต่ฝันเเบบสวยหรูเเต่ไม่ยอมคิดถึงหลักความเป็นจริงเเละกำลังฐานะที่ตัวเองมี ซึ่งความหวังเเละความจริงมันสวนทางกัน บางวันคิดมากจนนอนไม่หลับเเละรบกวนการใช้ชีวิตมากๆ พยายามหาอะไรทำเเต่พอหัวโล่งก็จะกลับมาคิดเหมือนเดิม

ขอเพิ่มเติมที่บอกว่าเป็นสายตรงนะคะ ยายกับป้าเป็นมะเร็งรังไข่ ส่วนคุณเเม่เป็นมะเร็งเต้านมค่ะ หลายครั้งเวลาพาคุณเเม่ไปหาหมอ หมอก็มักจะเตือนเราไว้เพราะเป็ยสายตรงมาเลย ให้เราตรวจสุขภาพด้วยตัวเองสม่ำเสมอเเล้วในคอยเช็คร่างกายตัวเองค่ะ

   เราควรทำยังไงดีคะ? หรือควรไปหาจิตเเพทย์ดี เราคิดวนลูปเเบบนี้มาหลายเดือนเเล้ว