สวัสดีค่ะ ไม่ได้ตั้งกระทู่นานมากพอสมควรเนื่องจากด้วยติดอะไรหลายอย่าง วันนี้กระทู่น้อยหอยสังข์มีเรื่องผีมาเล่าให้ฟังตามหัวข้อเลยค่ะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แม่เล่าให้ฟังเกี่ยวกับประสบการณ์หลอนๆที่เกิดขึ้นจากเพื่อนสนิทคุณแม่ที่เสียชีวิตในโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งและเคยเป็นข่าวใหญ่มาแล้วเมื่อประมาณสามสิบกว่าปีที่ผ่านมา เรื่องมีอยู่ว่า ย้อนไปเมื่อประมาณสามสิบกว่าปีที่แล้วตอนนั้นคุณแม่น่าจะมีอายุประมาณสิบแปดสิบเก้าปี ตอนนั้นคุณแม่และเพื่อนสนิทประมาณสี่ห้าคนได้เดินทางมาทำงานในกรุงเทพมหานครและเข้าสมัครงานในโรงงานแห่งหนึ่งคุณแม่มีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งขอใช้นามสมมุติว่าคุณเอ(ชื่อและบุคคลทั้งหมดจะเป็นนามสมมุติทั้งหมดนะคะ) คุณแม่และเพื่อนๆร่วมถึงคุณเอทำงานอยู่ที่โรงงานนั้นด้วยกันเป็นเวลาราวๆประมาณหนึ่งปี โรงงานก็ได้ประกาศย้ายที่ตั้งโรงงานจากกรุงเทพมหานครไปจังหวัดหนึ่งที่ไม่ไกลจากกรุงเทพมหานครโดยมีพนักงานบางส่วนขอติดตามไปและมีบางส่วนที่ลาออกไปหางานใหม่ บ้างก็ต่างคนกันพากลับบ้านซึ่งเพื่อนคุณแม่คนหนึ่งนามว่าคุณบีก็เป็นหนึ่งในคนที่กลับบ้านเกิด คุณเอและคุณซีตามเจ้าของโรงงานไปที่ใหม่ส่วนคุณแม่ไม่ได้ตามไปแต่ไปอาศัยอยู่กับญาติในกรุงเทพมหานคร ผ่านไปประมาณห้าปีคุณแม่และคุณเอไม่ได้ติดต่อกันเลยหลังจากที่แยกกัน(สมัยก่อนการติดต่อค่อนข้างลำบากเลยติดต่อกันยาก)อยู่ๆวันหนึ่งคุณแม่ก็ฝันเห็นว่าคุณเอมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วตะโกนเรียกคุณแม่ พอคุณแม่ได้ยินก็ออกมายืนดูแล้วได้ทักกลับไปว่า "อ้าว ไอ้เอไปไงมาไงทำไมมาหากูได้ เข้ามาหากูก่อนสิ" แต่คุณเอตอบกลับมาว่า
"เข้าไม่ได้ เข้าไม่ให้กูเข้า"
"ใครไม่ให้เข้า ก็กูบอกให้เข้ามาอยู่เนี่ย"
"กูเข้าไม่ได้เขาไม่อนุญาต"
คุณแม่เลยตัดสิ้นใจเออ เรื่องของไม่เข้าก็ไม่เข้าวะเลยคุยกันข้ามรั้วอยู่แบบนั้น จนอยู่ๆคุณเอก็บอกกับคุณแม่ว่า
"ฟังกูนะ กูอยากกลับบ้านพากูกลับบ้านหน่อย"
"อยากกลับบ้านก็กลับสิ มาบอกกูทำไม"
"กูกลับไม่ได้ ต้องพากูกลับพากูกลับหน่อยนะ"
หลังจากนั้นคุณแม่ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากนั้นก็ฝันลักษณะนี้ติดต่อกันมาสามสี่วันจนถึงวันที่ห้า ก็ยังคงเหมือนเดิมแต่รอบนี้เหมือนจริงมากและคุณแม่มั่นใจมากว่าไม่ได้หลับแต่เจอทุกเหตุการณ์แบบชัดเจนจริงจังแบบชนิดHD โดยสิ่งที่คุณแม่เจอคือเพื่อนคุณแม่มาบอกว่า
"....กลับบ้านนะพากูกลับบ้านหน่อยกูอยากกลับบ้านถ้าไม่พากูกลับกูจะกลับไม่ได้อีกเลย"
ตัวคุณแม่นั้นก็แปลกใจว่าทำไมถึงเห็นเหตุการณ์อะไรแบบนี้มาตลอด แถมสภาพของเพื่อนคุณแม่ก็มาแบบเนื้อตัวมอมแมมและมีแต่กลิ่นควันไฟติดตัว เลยตัดสิ้นใจที่จะกลับบ้านในเช้าวันนั้นเลย แต่ระหว่างทางกลับบ้านก็มีแต่เรื่องแปลกๆเกิดขึ้นตลอดไม่ว่าคุณแม่จะนั่งตรงไหนยืนตรงไหน ตรงนั้นจะมีกลิ่นควันไฟตลอด ที่น่าแปลกคือที่นั่งข้างคุณแม่จะว่างตลอดต่อให้คนจะแน่นรถแค่ไหนก็ไม่มีใครนั่งที่ว่างนั้นสักคนราวกับที่นั่งนั้นมีคนนั่งอยู่แล้ว พอมาถึงบ้านรถก็จอดบริเวณหน้าวัด แต่ยังไม่ทันที่คุณแม่จะลงจากรถดีก็มองเห็นพระอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งท่านเป็นเจ้าอาวาสและเป็นพระหลวงปู่ที่คุณแม่นับถือและเห็นคุณแม่มาตั้งแต่เด็กๆ โดยหลวงปู่ท่านก็ถามคุณแม่ขึ้นมาทันทีว่า
"มากันแล้วเหรอ ถึงบ้านแล้วนะเขาพามาส่งแล้วก็เลิกตามเขาได้แล้วนะ" ตอนนั้นคุณแม่งงมากว่าหลวงปู่ท่านคุยกับใครกันคุณแม่ก็มาคนเดียวนะไม่ได้มากับใครไม่มีใครตามมา แต่ยังไม่ทันที่คุณแม่จะพูดอะไรก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมาจากศาลาวัดผู้หญิงคนนั้นคือแม่ของคุณเอ ร้องไห้มากอดคุณแม่แล้วบอกกับคุณแม่ว่า
"....ไอ้เอมันตายแล้วนะลูก" ตอนนั้นคุณบอกว่างงหนักกว่าเดิมแล้วตอบกลับคุณแม่ของคุณเอไปว่า
"มันจะตายได้ไง มันยังมาหาหนูอยู่เลย"
หลังจากนั้นคุณแม่ของคุณเอก็เล่าให้ฟังว่าคุณเอเสียชีวิตจากเหตุการณ์ไฟไหม้โรงงาน มาได้ห้าวันแล้วสภาพศพที่เจอไม่เหลืออะไรเลยนอกจากข้อมือเพียงเล็กน้อย และที่สามารถจำได้ว่าเป็นคุณเอก็เพราะรอยสักและสร้อยที่ข้อมือของคุณเอ และศพก็ตั้งอยู่บนศาลานั้นแหละเท่านั้นแหละคุณแม่ถึงกับลมจับล้มทั้งยืนเพราะคุณเอกับคุณแม่นั้นเป็นเพื่อนสนิทกันมาก ส่วนเหตุการณ์ไฟไหม้ที่เกิดขึ้นเคยเป็นข่าวใหญ่อยู่พักหนึ่ง คาดว่าหลายคนอาจจะเคยเห็นหรือเคยดูกันบ้าง แต่ยังไงก็ขอให้อ่านเรื่องนี้แค่พอประมาณหากใครรู้เรื่องเกี่ยวกับโรงงานก็ขออนุญาตอย่าคอมเม้นชื่อลงไปนะคะกลัวกระทู้ปิ้ว