เมื่อไม่นานมานี้ผมยังรู้สึกว่าผมยังรักคนรอบข้างหรือสัตว์เลี้ยงอยู่ ไม่ว่าจะครอบครัวหรือแอบชอบใครก็ตาม แต่ผมได้สังเกตตัวเองมาแล้วว่า ในช่วงเดือนกว่า ๆ มานี้ ทั้งไปเที่ยวกับผู้หญิงที่ผมชอบ หรือนั่งเล่นกับสัตว์เลี้ยง ผมรู้สึกได้ถึงความจำเป็นที่จะต้องรักซะมากกว่าความรู้สึกจริง ๆ

อย่างครอบครัว ผมรู้สึกว่าผมต้องรักคนเหล่านั้น หากพูดว่าไม่รักก็จะรู้สึกผิดแปลก ๆ แม้ว่าครอบครัวผมจะมีแต่เรื่องก็ตามเถอะ กระทั่งสัตว์เลี้ยง ผมรู้สึกได้แค่ว่าถ้าเราไม่เลี้ยงดูให้ดีในตอนนี้ อนาคตจะต้องเสียใจแน่ ๆ แม้ว่าจะไม่ได้รู้สึกรักเหมือนแต่ก่อนก็ตาม

ไม่รู้ว่ามันเกิดจากแผลที่มันเกิดขึ้นไม่นานมานี้รึเปล่า คือ ผมมีแมวอยู่ 9 ตัว ในทีแรก ซึ่งผมรักพวกมันทุกตัวมาก กระทั่งมีแมวตัวนึงที่ผมรักที่สุด ตายในวันรุ่งขึ้นขณะที่ผมกำลังสนุกกับการเล่นเกมอยู่บนห้อง จนรู้เข้าทีหลังว่าแมวตายก็ซึมไปหลายวันเลยล่ะครับ

ไม่นานนัก มีแมวอีกสองตัวได้ตายตามกันไป โดยห่างกันประมาณ 2-3 เดือน ตอนนั้นก็รู้สึกใจหายเช่นเคย และอีก 2 เดือนต่อมาก็มีแมว 1 ตัวหายไป สัปดาห์ต่อมาก็หายไปอีก 1 และตายไปอีก 1 ในเวลา 1 เดือน ซึ่งหากถามว่าทำไมแมวถึงหายหรือตายถี่อย่างนี้ มันเป็นเพราะที่บ้านผมมันใกล้ป่าและมากด้วยงู ประเด็นมันอยู่ที่แม่ผมในตอนแรกที่เลี้ยงแมวก็มีความสุข จนหลัง ๆ ไล่ให้ไปอยู่ข้างนอก 4 ตัวนี่ล่ะครับ ซึ่งตอนนี้แมวที่อยู่ข้างนอกเหลือ 1 ตัว ในบ้าน 2 ตัว

มันอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมปิดกั้นความรู้สึกตัวเองรึเปล่ากับเหตุผลของความสูญเสีย ทั้งที่รู้แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทั้งที่รักมันมากแต่ก็แพ้ต่ออำนาจของคนในครอบครัว ผมก็พยายามที่จะเอาแมวกลับมาในบ้านแต่ก็แพ้กับแม่ที่ยังยืนยันให้อยู่ข้างนอกอยู่ดี

ซึ่งมันมีใครที่เคยสูญเสียอะไรไปแล้วเฉยชากับความรักแบบผมนี่มีอีกไหมก็ไม่รู้ รักสิ่งใดมาก เมื่อมันจากก็มิพรากกับความทุกข์จริง ๆ

คือ ผมอยากรู้สึกถึงความรักอีกครั้งที่ไม่ใช่ความจำเป็นต้องทำ เพราะคำสั่งสาบานในอดีตของตนถึงความรู้สึกผิด มันจะต้องแก้ยังไงให้เลิกเฉยชากับความรักดีครับ ขอความกรุณาด้วยครับ