เราพึ่งรู้จักเพื่อนร่วมงานคนนี้ได้เดือนนึงก็เริ่มได้สนิทกันนิดหน่อยพามารู้จักพวกพี่ๆที่เรารู้จัก(เป็นรุ่นพี่ที่เรารู้จักในที่ทำงาน)​ก็ทำความรู้จักพูดคุยกันอยู่ๆก็เอามาเข้ากลุ่มด้วยตอนแรกๆนางไม่ค่อยพูดนิสัยดีไม่ค่อยอะไรพออยู่ไปนานๆนางก็เปลี่ยนไปเริ่มวีนใส่เราตอนแรกนางบอกว่านางเป็นคนขี้วีนอย่าคิดมากนางวีนเป็นเรื่องปกติอย่าคิดมากนะนางไม่ได้อะไรเป็นปกติของนางมันคือนิสัยของนางเราก็เข้าใจบอกกับนางไปว่าเราเข้าใจไม่เป็นอะไรเลยแล้วนางก็วีนฉ่ำทุกวันเราก็นอยบ้างแหละแต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะเห็นว่าเป็นนิสัยของนางไงคงปกตินางแค่วีนเฉยๆไม่ได้คิดอะไรงี้แต่พอนานเข้ามันเริ่มไม่ใช่และมันเยอะอ่ะบางทีเราก็น้อยใจกับการกระทำของนางนะนางก็เคยพูดอยู่ว่านางไม่แคร์ใครบลาๆไอ่เราก็ฟังแต่ก็จริงๆนั่นแหละค่ะนางไม่แคร์ใครเลยจริงๆโดยเฉพาะความรู้สึกเรานางดูเอาแต่ใจมากงี่เง่าไม่แยกแยะวีนตลอดบางทีเราก็ไม่เข้าใจนางว่าไม่พอใจอะไรเรานางไม่พูดกับเราทั้งๆที่เราก็พูดด้วยนางเอาแต่เงียบแล้วสะบัดผมใส่เดินหนีไปเมินบ้างมองด้วยสายตาไม่พอใจ  เราก็แคร์นางนะแต่มันเหนื่อยใจแล้วไงนางไม่ค่อยแคร์เราทำเราเสียความรู้สึกอยู่บ่อยๆเราก็เลยเก็บเอามาคิดว่าคนๆนี้ควรที่จะแคร์ดีไหม สุดท้ายเราก็คิดได้ว่าไม่จำเป็นที่จะต้องแคร์นางแล้วเราก็คนมีความรู้สึกแถมยังเหนื่อยอีกที่ต้องตามใจนางต่อไปนี้นางไม่พูดเราก็ไม่พูดอยู่คนเดียวก็ได้ไม่อยากเดินตามหลังใครแล้ว พอเป็นแบบนี้นางก็ไปตีสนิทกับกลุ่มรุ่นพี่ที่เรารู้จักถึงขั้นสนิทกันไปแล้วแต่เราก็ยังอยู่ในกลุ่มนั่นแหละ​พี่ๆเขาก็แยกแยะเป็นยังคุยกับเราเหมือนเดิมแต่นางดูไม่ค่อยจะพอใจเวลาเราจะพูดกับรุ่นพี่นางก็พูดแทรกตลอดคอยซื้อนั้นซื้อนี่มาให้รุ่นพี่ตลอดไม่ขาดมือนางเป็นคนฉลาดรู้จักพูดเข้าสังคมเก่งทำงานดีอยู่กับใครก็ได้นางนิสัยโอเครนะแต่นางจะเลือกดีกับแค่บางคนนางเคยดีกับเราแต่ลับหลังเราเองก็ไม่เคยรู้เลยว่านางคิดอะไรแต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมานางดูจริงใจอยู่นะแต่ก็อย่างว่าเบื้องหลังยังไงเรายังไม่รู้เลยเรารู้สึกแปลกๆกับนางไปแล้วเนี่ยสิอาจจะมีคุยกันบ้างเรื่องงานแต่นางทำเราเสียความรู้สึกไปแล้วพอเห็นนางก็รู้สึกว่าขวางหูขวางตาไปสะหมดนางเรื่องเยอะมากๆอะไรนิดหน่อยแค่จุดเล็กๆนางก็จะเอามาเป็นเรื่องสะให้ได้เรื่องนี้ไม่ใช่แค่กับเราแต่นางเป็นกับทุกคนจริงๆเรื่องเยอะเกินเบอร์จนน่ารำคาญบอกว่าคนอื่นไม่แยกแยะไม่มีเหตุผลแต่การกระทำและคำพูดนางดันเป็นเองเฉย หงุดหงิดแล้วพาลหงุดหงิดใส่คนอื่นไปเรื่อย บ่นตลอด ไม่พอใจทั้งๆที่เราอยุ่เฉยๆเอาอารมณ์​มาอ้าง เรื่องเยอะใส่จนเราคิดว่าจะลาออกจากงาน สุขภาพจิตเราแย่มากๆตอนนี้ประสาทจะกินอดทนมาเป็นเดือนๆตอนแรกพยายามที่จะเข้าใจนางแต่มันเกินไปจนตอนนี้เราทนไม่ไหวแล้วทีกับคนอื่นนางไม่แสดงออกใส่ขนาดนี้เลยทีกับเราใส่ไม่ยั้งเบื่อหน่าย เราจะไม่เตือนใครทั้งนั้นบางทีพูดไปก็ไ้ม่ได้อะไรอาจจะได้ทะเลาะกันกลายเป็นเรื่องใหญ่โตปล่อยให้คนอื่นเจอกับตัวเองสะบ้างจะได้เข้าใจ (สำหรับเรามันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากเราเงียบและปล่อยผ่านมาตลอดงานสำคัญสุดต้องแยกแยะเราคิดแบบนี้มาตลอดต้องอดทนเข้าไว้)​แต่สุขภาพจิต​ตอนนี้มันไม่ไหวเลยจริงๆเพราะเจอเรื่องอื่นๆมารวมด้วยกับมาบ้านทีไหร่ต้องปล่อยโฮทุกทีเหนื่อยกายไม่เท่าไหร่เราทนได้มาตลอดแต่เหนื่อยจิตเหนื่อยใจเนี่ยสิโคตรเบื่อหน่ายดิ่งไปหมด นางไม่เคยจบกับเราหรอกเรากะจะเอาความสบายใจนางก็ต้องสร้างเรื่องให้เราอีกแค่คำพูดก็ทำให้คนอื่นเข้าใจเราอีกแบบได้แล้วตั้งแต่มีนางก็มีแต่เรื่องให้เครียดไม่เคยเจอใครเรื่องเยอะมากๆแบบมากๆได้ขนาดนี้พอเราเงียบก็หาว่าเราเป็นแบบนั่นแบบนี้กับนางเอาไปฟ้องพวกพี่ๆด้วยนะโอ้โห่จะปวดหัวโคตรร้ายโคตรเหลี่ยมพอกันทีถ้าไม่ไปฉันไปเอง🙄(มาระบายอีกตามเคย)​ บางคนก็ฟังนางเกินไปไม่รู้จริงอะไรไม่จริง
เบื่อแล้วจะสู้ก็สู้ไม่ได้อีกนางรู้จักพูดอ่ะเนอะไอ่เราก็เงียบพูดไม่เก่งอธิบายไปก็เท่านั้นเดี๋ยวพูดไปเป็นเรื่องอี๊กกกเห้ออ