เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นคนที่น้อยใจง่ายมาก อะไรที่เราไม่ชอบให้เขาทำ ก็จะน้อยใจร้องไห้เหมือนว่าเขารู้ว่าเราไม่ชอบแต่เขาก็ยังทำ ทำเสร็จค่อยมาขอโทษ พอขอโทษก็กลับมาทำอีก วนแบบนี้เรื่อยๆจนเรารู้สึกว่าเราตามเขาจนเหนื่อย เราเคยอยู่กินด้วยกันปีกว่า หลังๆมาเริ่มเราเริ่มรู้สึกน้อยใจเขามากขึ้น บางทีเขาก็ไม่ค่อยแคร์ความรู้สึกเราเท่าไหร่ จนเราน้อยใจเก็บของออกมาทุกครั้ง จนวันนึงเราตัดสินใจแยกกันอยู่เวลาเราห่างกันเขาก็ชอบออกไปเที่ยวกับเพื่อนข้างนอก แต่เราไม่ชอบที่เขาออกไปไหนโดยที่ไม่มีเราไปด้วย เพราะเรากลัวว่าเขาจะแอบทำอะไรลับหลังเรา แองนอกใจ หรือทำอะไรไม่ดี จนเรารู้สึกว่าการที่เราน้อยใจหรืองี่เง่าแบบนี้ มันดีหรือมันเป็นผลเสีย มันทำให้เราทะเลาะกันทุกวันเลยค่ะ🥲 แต่พอเราได้มาอยู่ด้วยกันเราก็รักกันมาก พอห่างกันเราก็ทะเลาะกันจนจะเลิกเลยค่ะ