เราอายุ16น้องเรา14คือบ้านเราขายอาหารตามสั่งนะคะเราค้องลุกไปจ่ายตลาดกับแม่ทุกวันตอนตี3-5โดยประมาณนะคะในทุกๆวันกลับมาต้องมาเตรียมของช่วยแม่ขายของอีกแต่น้องเรากลับนอนตื่นสายของก็ไม่ต้องช่วยขายพอเราพูดแม่เราจะบอกว่าเราเป็นพี่ตลอดแถมเวลาเราโมโหมากๆเราจะพูดทุกอย่างที่เราคิดออกมาเราก็ผิดจริงๆที่เราพูดออกมาไม่คิดส่วนใหญ่เราจะพูดเรื่องที่น้องเราไม่ต้องทำอะไรเลยแม้กระทั่งงานบ้านเสื้อผ้ายายเราก็ซักให้น้องตอนที่ใส่ผ้าในตระกร้าเดียวกันเราซักตากเราตลอดพอเราบ่นขอแยกตระกร้าแม่ก็จะชอบบอกว่าเราไม่มีความรับผิดชอบแค่ซักผ้าเรายังทำให้น้องไม่ได้แต่เราไม่สนใจเราแยกตระกร้าออกมาซักเพื่อให้น้องได้ทำอะไรด้วยตัวเองบ้างสรุปน้องไปใส่ในตรักร้ายายล่ะให้ยายสั่งพอเราด่ามันแม่ก็ด่าเราเราสงสารยายมากสงสารตัวเองด้วยแบบนี้แม่เราดูลำเอียงไหมคะTT