ว่ามั้ยว่า สิทธิและโอกาสทางการเงิน ขึ้นอยู่กับหลายเหตุผลที่ระบบการจ่ายเงินจะให้ แตกต่างในชีวิตปัจเจกนักลงทุนต้องจ่ายเพราะขี้เกียจ
คนออมเงินได้ไม่ได้มีเพียงคนลงทุนซื้อหุ้นแล้วขายขาดทุน แต่สิทธิและโอกาสจะมีเงินมากขึ้น มีเหตุผลอย่างอื่นมากตามแต่ชีวิตปัจเจกจะมีคุณภาพ
ส่วนคนร้อนเงิน แม้จะมีโอกาสลงทุน ก็ยังคงเป็นชีวิตที่จำต้องล้มเหลวในการลงทุน การได้อะไรไม่ใช่เพียงในเรื่องความมี
แต่ถ้ามีบารมีไม่พอก็ใช้สิ่งที่มีให้เป็นสิ่งที่มีคุณสมบัติในตัวเองไม่ได้ ชีวิตคนที่มีความหมายว่า ไม่ให้เป็นชีวิตที่ขี้เกียจและเหี่ยวเฉา
ก็เป็นชีวิตที่มีโอกาสได้เงินมากกว่า แต่ได้เงินแล้วแล้วแต่จะบริหารรายรับรายจ่ายเก่งไหม ประเทศเศรษฐีมีเงินให้คนในประเทศมากเหรอ
แต่ถ้าในประเทศขี้เกียจมาก จะรอดในสังคมโลกได้ยาก ลงทุนอะไรถ้าลงทุนในสิ่งที่ใช่ ชีวิตก็ไม่ได้เสียเงินไปมาก จนเกิดภาวะชีวิตฝืดเคืองในอนาคต
ใช่มั้ย? ใจสปอร์ตไม่ใช่ความผิด การลงทุนต่างคือความจำเป็น เมื่อชีวิตมีโอกาสได้ยากขึ้นจากความขยันและอ่อนแอ ลงทุนอะไรถ้าลงทุนในสิ่งที่ใช่
ชีวิตก็ไม่ได้เสียเงินไปมาก จนเกิดภาวะชีวิตฝืดเคืองในอนาคต เงินเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน แต่เงินที่มีอำนาจไม่พอก็ไม่มีอำนาจ หรือเงินไม่สมเหตุสมผลก็ไม่มีอำนาจ เงินใช้กับบางคนก็ไม่สมหวังหรือสมหวังก็ได้ ทุกคนไม่อยากเป็นคนขยันจนเกินไป แต่ทุกคนขยันเพราะการจะได้มีอำนาจทุน
ชีวิตมีการทำงาน มีรายได้ มีการลงทุนทุกคน แต่ใครคือนักลงทุนมืออาชีพ ใครคือ คนงาน ใครมีทุน ใครรายได้สูง ใครรายได้น้อย ใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบ ใครมีความฉลาดไม่ถูกหลอกลวงมากกว่า ดวงและวาสนาใคร จะพร้อมอยู่ในหน้าที่ไหนได้นาน หรือสั้น ตามระบบอุปถัมภ์ของสังคมไทย
ถามคนถามว่า กำลังพยายามอะไรตอบได้ แต่ถามว่าทำงานอะไรมาบ้างแล้ว มีผลงานอะไรดีๆบ้าง มักตอบไม่ค่อยได้ หากสังคมมองไม่เห็นฝีมือจากการทำงาน ก็ยากจะมีชื่อเสียง แม้มีเงินอยู่ตอนนี้ 5,000 บาท บวกลบ วันละ 1000 บาท แต่การทำงานเอง หากไม่มีผลงาน Original ก็ไม่ค่อยมีอำนาจมากๆ หรือแม้แต่ผลงานการลงทุน ถ้าล้มเหลวก็คือเป็นปมด้อยของชีวิตติดตัวไปตลอดชีพ แต่บทสรุปความหมายของชีวิตก็คือชีวิตมีคุณค่าอะไรในสังคมดีกว่า การมีคุณค่าแค่เงินเหลือจำนวนน้อยๆ
สิทธิและโอกาสทางการเงิน ขึ้นอยู่กับหลายเหตุผลที่ระบบการจ่ายเงินจะให้ แตกต่างในชีวิตปัจเจกนักลงทุนต้องจ่ายเพราะขี้เกียจ
คนออมเงินได้ไม่ได้มีเพียงคนลงทุนซื้อหุ้นแล้วขายขาดทุน แต่สิทธิและโอกาสจะมีเงินมากขึ้น มีเหตุผลอย่างอื่นมากตามแต่ชีวิตปัจเจกจะมีคุณภาพ
ส่วนคนร้อนเงิน แม้จะมีโอกาสลงทุน ก็ยังคงเป็นชีวิตที่จำต้องล้มเหลวในการลงทุน การได้อะไรไม่ใช่เพียงในเรื่องความมี
แต่ถ้ามีบารมีไม่พอก็ใช้สิ่งที่มีให้เป็นสิ่งที่มีคุณสมบัติในตัวเองไม่ได้ ชีวิตคนที่มีความหมายว่า ไม่ให้เป็นชีวิตที่ขี้เกียจและเหี่ยวเฉา
ก็เป็นชีวิตที่มีโอกาสได้เงินมากกว่า แต่ได้เงินแล้วแล้วแต่จะบริหารรายรับรายจ่ายเก่งไหม ประเทศเศรษฐีมีเงินให้คนในประเทศมากเหรอ
แต่ถ้าในประเทศขี้เกียจมาก จะรอดในสังคมโลกได้ยาก ลงทุนอะไรถ้าลงทุนในสิ่งที่ใช่ ชีวิตก็ไม่ได้เสียเงินไปมาก จนเกิดภาวะชีวิตฝืดเคืองในอนาคต
ใช่มั้ย? ใจสปอร์ตไม่ใช่ความผิด การลงทุนต่างคือความจำเป็น เมื่อชีวิตมีโอกาสได้ยากขึ้นจากความขยันและอ่อนแอ ลงทุนอะไรถ้าลงทุนในสิ่งที่ใช่
ชีวิตก็ไม่ได้เสียเงินไปมาก จนเกิดภาวะชีวิตฝืดเคืองในอนาคต เงินเป็นสิ่งแลกเปลี่ยน แต่เงินที่มีอำนาจไม่พอก็ไม่มีอำนาจ หรือเงินไม่สมเหตุสมผลก็ไม่มีอำนาจ เงินใช้กับบางคนก็ไม่สมหวังหรือสมหวังก็ได้ ทุกคนไม่อยากเป็นคนขยันจนเกินไป แต่ทุกคนขยันเพราะการจะได้มีอำนาจทุน
ชีวิตมีการทำงาน มีรายได้ มีการลงทุนทุกคน แต่ใครคือนักลงทุนมืออาชีพ ใครคือ คนงาน ใครมีทุน ใครรายได้สูง ใครรายได้น้อย ใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบ ใครมีความฉลาดไม่ถูกหลอกลวงมากกว่า ดวงและวาสนาใคร จะพร้อมอยู่ในหน้าที่ไหนได้นาน หรือสั้น ตามระบบอุปถัมภ์ของสังคมไทย
ถามคนถามว่า กำลังพยายามอะไรตอบได้ แต่ถามว่าทำงานอะไรมาบ้างแล้ว มีผลงานอะไรดีๆบ้าง มักตอบไม่ค่อยได้ หากสังคมมองไม่เห็นฝีมือจากการทำงาน ก็ยากจะมีชื่อเสียง แม้มีเงินอยู่ตอนนี้ 5,000 บาท บวกลบ วันละ 1000 บาท แต่การทำงานเอง หากไม่มีผลงาน Original ก็ไม่ค่อยมีอำนาจมากๆ หรือแม้แต่ผลงานการลงทุน ถ้าล้มเหลวก็คือเป็นปมด้อยของชีวิตติดตัวไปตลอดชีพ แต่บทสรุปความหมายของชีวิตก็คือชีวิตมีคุณค่าอะไรในสังคมดีกว่า การมีคุณค่าแค่เงินเหลือจำนวนน้อยๆ