อยากจะขอระบายความในใจแบบสั้นกระชับเลยนะคะ เรามีเพื่อนที่เหมือนจะสนิทบางเวลา หรือไม่สนิท เราก็ไม่รู้ที่คิดไปเองหรือป่าว แต่เราบอกทุกเรื่องกับเขา ทุกอย่างในชีวิตเราเขารับรู้หมด แต่เหมือนเพื่อนเราชอบเมิน แบบวันนี้เช่น ไปสัมมนาด้วยกัน นั่งข้างกันข้างหลัง เราจะคุยกับเขา ต้องเรียกชื่อเขาถึง 3 รอบถึงจะตอบเรา หรือแบบเวลาเขาถามอะไรสักอย่างแล้วไม่มีคนรู้ แต่เรารู้เราก็พูดออกมา เขาก็จะประมาณว่า โหะไม่มีใครฟังกูเลย คือเรารู้สึกนอยจริงๆ มันแบบนอยมากอะ คือ กูอยู่ตรงนี้ กูพร้อมคุยกับ พร้อมที่จะเฮฮากับ แต่คือ ชอบแบบตะคอกใส่ แล้วเป็นแค่เรา ทีเพื่อนคนอื่นเขาก็ปกติ พูด ตั้งใจฟังเพื่อคนอื่นพูด สนับสนุนความคิดเพื่อนคนอื่นมากกว่าเรา จนบางทีเราน้อยใจมากๆจริง ได้แต่คิดว่า เฮ้ย ทำไมวะ ไม่รับฟังกัน ตอนกูมีปัญหาก็เหมือนจะรับฟังกูได้นะ แต่พออยู่กับเพื่อนคนอื่นทีไร เหมือนมองไม่เห็นเราเลยอะ นอย5555 จนตอนนี้เราย้ายที่ มานั่งข้างเพื่อนอีกคน เพื่อนอีกคนถามว่าอยากทำไม เราเลยบอกว่าอยู่ตรงไหนแล้วสบายใจก็อยู่ตรงนั้นแหละ มันจริงนะ คือช่วงนี้เรารู้สึกดิ่งทุกเรื่อง มันอาจจะเป็นโรคของเราก็ได้แหละ แต่ในเมื่อมันอาจจะเป็นปัญหาที่เราคิดมากกับเพื่อน หรือคิดเล็กๆน้อยเอง เราเลยตัดสินใจไม่นั่งดิ่ง เเละนอยอยู่ตรงนั้น พยายามทำตัวเองไม่ให้จมอยู่กับความดิ่ง
เริ่มรู้สึกผิดกับตัวเอง ที่เล่าความลับให้เพื่อนคนนี้ฟังจัง อาการกลับมาอีกสินะ