สวัสดีคะ ดิฉันเป็นผูหณิงวัยการคนธรรมดาคนหนึ่ง มีครอบครัวที่น่ารัก มีสามี และ สูกชาย ลูกสาว จุดเริ่มต้นของเรื่อง จากเดิมเราเคยรับหมาแก่พันธ์พุดเดิ้ล ตัวเมียที่ฟาร์มเขาปลดละว่าง มาดูแล 2 ตัว เป็นแม่ ลูก กัน ตัวแม่ ชื่อ จัง และตัวลูก หมูขาว ด้วยความที่เขาแก่ เขาอยู่กับเราได้ไม่นาน ตัวแม่เขาเสียไป ต่อมา เหลือหมูขาว อาชีพของดิฉันตอนนั้น ลาออกจากงาน มาเป็นแม่ค้า ขายหน่อไม้ปิ๊บ ผักกาดดอง เกี๋ยมฉ่าย ฯ ที่ตลาดสด ตื่นไปตลาด ตี 4.30 ก็ทักทาย เจ้าหมูขาว ดูน้ำ ดูอาหาร เติมให้ในชามอาหาร และด้วยความเขาถูกเลี้ยงในฟาร์มเรื่องขับถ่าย เป็นที่เป็นทาง เวลาส่วนมากน้องจะเข้าไปนอนในกรง ดิฉันกลับบ้านมาอีกที่ 14.00 น. ที่บ้านเด็กไป รร. เราก็จะอยู่บ้านกับน้องหมูขาว แต่ก่อนน้องมี 2 ตัว เลยให้เดขานอนในกรงนอกบ้าน แต่พอเหลือ 1 ตัว เราเลยให้เขามาอยู่ในบ้าน พอเรากลับมา ก็จะกินข้าวดูหนังน้องหมามานอนใกล้ ๆ เป็นเวลาเกือบ 2 ปี ร่างกายน้องเริ่มไม่ไหว ขนหลุดร่วงเป็นย่อม มีอาหารเสริมให้ทาน ไปอาบน้ำต้ดขน จนวาระสุดท้าย นอนในเบาะ เวลาเรากลับบ้านจะยืนหรือเดินมารับแทบไม่ไหว จนน้องจากไป ความรู้สึกคือ เศร้า เพราะเราดูแลเขาเติมที่ แต่ เด็กที่บ้านก็เศร้าร้องไห้ แต่เราแค่เศร้า จนผ่านมา ใช้ชีวิตเหมือนเดิม ตื่นไปตลาด กลับบ้าน เริ่มสัมผัสความเงียบเหงา ไม่มีน้องหมาอยู่พอได้เล่น พูดคุยกัน ในความคิดมาเลยเราต้องหาน้องหมามาเลี้ยง เริ่มดู เลือกพันที่อยากได้ มาจบที่พันธ์ปัก ตัวเมีย เขาโพสขายในเฟชฯ เห็นหน้าน้องหมาครั้งแรกหน้าเขาจะเล็กๆ ท้องป่อง แบบมันตลก ติดต่อซื้อขายกันเรียบร้อย ฃ่วงเดือน พ.ค. 62 ให้ชื่อว่าเต้าหู้ อิแม่เตรียมซื้อที่นอน อาหารเม็ด นมแพะ เอามาวันแรก เต้าหู้จะนิ่งๆ กลัว ๆ
แต่พอถึงบ้าน ปล่อยในบ้าน เตรียมชามน้ำ อาหาร ของเล่นตุ๊กตา น้องเล่นซนเหมือนเด็กๆ เช้าอิแม่ก่อนออกจากบ้านเก็บอึ เช็ดฉี่ เตรียมน้ำใหม่ อาหารใหม่
เต้าหู้มองตาม แต่ดีอย่างน้องไม่ร้องเวลากลางคืน พอสายจะโทรถามคุณสา (สามี) น้องเป็นยังไง คุยๆๆๆ พอกลับมาถึงมีความสุข อุ้มมานอนตั๊ก เล่นกันแฮปปี้มาก พาไปรับพี่ที่ โรงเรียน เห็นหน้าเขาก็มีความสุข จนวันหนึ่ง อิแม่ต้องไปขายของอีกแผง (มีแผลขาย 2 ที่ อีก 1 ที่ ให้พี่สาวของคุณสาดูแล แต่แผงที่ 1 ต้เปิดแผงตี 3 ทุกวัน) ฃอิแม่ต้องไปขายแผงที่ 1 เพราะพี่สาวไปลอกตาต้องหยุด 1-2 เดือน เก็บแผง บ่าย 3 ช่วงแรกห่วง เจ้าเต้าหู้อยู่บ้านตัวเดียว บางที่แม่ก็กลับบ้านช้า บ้างที่แวะไปรับพี่ๆเลย เพราะถ้าอิแม่เข้าบ้านแล้วจะง่วงนอน ไม่ค่อยได้เล่นกับน้อง คุณสาเลยบอกหามาอีกตัวไหม มาอยู่เป็นเพื่อนกัน อิแม่เริ่มเสาะหาเพื่อนมาให้น้องเต้าหู้ ประมาณเดือน กค.62 ได้ตัวผู้พ่อพันธ์มีใบเพ็ดด้วยชื่อ เต้าเจี้ยว รับมาอยู่ด้วยกัน ก็แฮปปี้ แต่ต้องไปนอนในกรงนอกบ้าน เพราะนอนตัวผู้ฉี่ใส่ทุกอย่าง แต่เวลามีคนอยู่บ้านน้องก็จะได้เข้ามาเล่นในบ้าน ช่วงเย็นออกไปนอนในกรง พอมี 2 ตัว ความซน คูณ 2 จนคิดว่าโดยคนขายหลอกหรือเปล่า ซื้อหมาแต่ได้ลิง เริ่มมั่นเขี้ยวพี่ใส่ถุงเท้าวิ่งไปกัดถุงเท้า รองเท้าใส่ในบ้านกัด สบัดด้วย พอดุเขาก็จะหยุดทำตาโตเอียงหัวใส่ ชนะเลยอิแม่ไม่กล้าตีเลย แต่เต้าหู้เขาจะพิเศษคือขี้อ้อน อยากให้อุ้ม อยากนั่งด้วยเขาจะมีลักษณะเฉพาะตัว คือหัวเล็กหน้าเล็กกว่าเต้าเจี้ยว ตาโตดำไม่เห็นตาขาวคือหน้าจะดำไปหมด และจะชอบคุยกับพ่อ (คุณสา) ซนนำเพื่อน เป็นตัวบุกเบิกในการเล่น ที่หนีบผ้าตก เห็นวิ่งไปคาบมาแทะ สังเกตง่าย เวลาให้ไปฉี่ ไปอึ ถ้าเต้าหู้วิ่ง 4 x 100 เข้าบ้านก่อนเรานั้นคือมีอะไรแปลกๆไปแทะแน่ ๆ ความสนุก ความสุขเล็กเกิดึ้นในใจแม่ ซึ่งเหมือนเขาเป็นลูกรักของอิแม่ ความที่เต้าหู้แตกต่าง เวลาไปให้ไปเล่นข้างบ้าน นางจะเดินเหมือนชมสวน ทั้งๆที่มีแต่ดินกับกอหญ้า นางจะเดินถูต้นหญ้าไปมา เวลาฉี่ เวลาอึ จะเดินวนเป็นวงกลม หมุนไป จนกว่าจะพอใจถึงจะขับถ่าย พอเสร็จ ก็จะค่อยเดิน พออิแม่เรียกเข้าบ้าน จะเดินชมนั้นนี้ แวะดมตรงกระถางตรงนั้นตรงนี้ แบบนี้ทุกวัน จนกระทั้งครบอายุ มาอยู่กับเรา 1 ปี นางเริ่มเป็นสาว(คือการเป็นสัดมีเลือดออกเหมือนคนที่มีประจำเดือน) ช่วงนั้นอิแม่จ้างคนมาเฝ้าแผงและนางก็ได้เพลี่ยงพล้ำตกเป็นเมียเต้าเจี้ยวจอมเจ้าเลห์ และก็ตั้งท้อง ระหว่างการตั้งท้อง กินเก่ง ซนเหมือนเดิม เดินอุ้ยอ้าย ไปมา เต้าเจี้ยวก็เดินตาม เวลาน้องกลางวัน นอนมองเต้าหู้ นางไม่ให้เข้าไกล จนใกล้กำหนดคลอด พฤติกรรมแปลกๆ เกิดขึ้น
ขุดพื้นกระเบื้องในบ้าน มุดใต้โต๊ะ เราก็มองว่ามันผิดปกติ พาไป รพ.สัตว์ แถวบึงแก่นนคร (น้องเป็นสาวขอนแก่น) หมออัลตราซาว์ มันไม่ชัดคุณแม่ เอ็กซเรย์
ไปเลยจ้า เห็นเต็มท้องเลย น่าจะ 6-7 ตัว แต่ยังไม่คลอดวันนี้หรอกคุณแม่ น่าจะอีก 2-3 วันแม่ค่อยเอามาฝาก คุณแม่พาน้องเต้าหู้กลับบ้าน แม่ขึ้นไปอาบน้ำแล้วรอเวลาไปรับพี่ๆ พออาบน้ำลงมา เต้าหู้มุดเข้าไปใต้โต๊ะ พร้อมก้อนดำๆเล็กข้าง อิแม่มุดตามถึงได้รู้ว่านางคลอด เก็บทั้งเต้าหู้เก็บทั้งลูกใสกะระมัง เตรียมไป รพ.สัตว์ แต่นางก็เริ่มแบ่งอีก อิแม่ก็จะทั้งขับรถทั้งห่วงหมา คงไปไม่ถึง รพ.แน่ ขนลงมาจัดสถานที่หน้าบ้าน กั้น คุณพ่อเต้าเจี้ยวไม่ให้มาใกล้ และระหว่างท้องเกิดการเป็นโรคผิวหนัง คัน ผิวถลอก ชนร่วง เกิดจากโฮโมน์ผิดปกติ กินยาก็ไม่ได้ท้องอยู่ ทาภายนอกเอา แต่เชื่อไหมคะในวันที่น้องคลอด น้องไม่ส่งเสียแสดงความเจ็บปวดเลย มีแต่ท่าทางที่น้องเบ่ง มันทรมานอิแม่เอง ลูกตัวแรกไม่กล้าเข้าไกลไม่แข็งแรงตัวเล็กหายใจรวยริน อิแม่แกะรก ตัดสายสะดือ เช็คทำความสะอาด 2-7 ตัวตามมา อยู่รอดเป็นลูกหมา 6 ตัว อิแม่จับใส่กะระมังไปหาหมอตรวจสุชภาพแม่และลูกหมา ปกติแข็งแรง แต่ก็ได้ยาบำรุงเลือดมาทานเพิ่ม คืนแรกแม่ย้ายมานอนในบ้านทั้งเต้าหู้และเต้าเจี้ยว แต่ มีกรงใส่แม่เต้าหู้กับลูกไว้ แต่นางก็จะออกมานอนข้างนอกกรง ส่วนพ่อเต้าเจี้ยว นอนมองระยะไกล เราอิแม่คอยเอาผ้าเปียกเซ้ดบริเวณเต้านมเช็ดตัวเต้าหู้กลัวนางจะไม่สบายเพราะตัวเต้านมร้อน ระบายความร้อนออกจากตัว
และด้วยนางไม่เหมือนใคร นอนหงายลูกดูดนมเต็มทุกเต้า อิมนุษย์แม่ ไปซื้อนมแพะมาชง ให้ลูกหมาทานเพิ่มปรากฏว่าลูกหมาไม่ต้อง แม่เต้าหู้กินเองจ้า
พอสัก 1 อาทิตย์ มนุษย์แม่สงสาร เต้าหู้ โพสขายลูกยกคอกเลย จะได้รีบรักษาเต้าหู้ ประมาณ 3 อาทิตย์ มีคนมารับถึงที่บ้านเลย พอลูกหมาไม่อยู่ นางก็เดินหาตรงกรงดมตามผ้า มนุษย์แม่ได้แต่กอดเต้าหู้ไว้ สักพักนางก็เลิกดม เลิกหา ขั้นตอนต่อไปเป็นการรักษาเต้าหู้ เนื่องจากอาการคัน ได้ยากิน ยาทา แซมพูอาบน้ำ รักษาตามอาการ เริ่มซ่า เหมือนเดิม เวลามีคนมาส่งของ คนกวาดถนนในหมู่บ้าน เต้าเจี้ยวจ่าฝูงเกาะรั้วสังเกตการณ์ พอเข้ามาใกล้ๆ เห่า เสียงดัง เต้าหู้เป็นหมาที่ไม่เห่า แต่นางแสดงถึงความเป็นแม่ทัพ กระโดดใส่เต้าเจี้ยวแลัวกัด ถ้าภาษาคนก็คงบอกหยุดเห่าประมาณ เลยกลายเป็นว่า หมา 2 ตัวกัดกันเอง ความตลกยังไม่หมด วันไหนดื้อแม่ดุ หรือโดนตี มีงอล จะนอนมองกระดิกหางแต่ไม่เดินตาม ปกตินางจะเดินตามเหมือนเงา บางที่ก็ไปนอนใต้ชั้นวางน้ำยาซักผ้า อิแม่ พอไม้ห็นนางก็เดินหาและเก็บภาพไว้ การมีหมาอยู่ในบ้าน งานประจำคือ เช็ดฉี่ ถูพื้น ดูดฝุ่น เปลี่ยนน้ำดื่ม เติมอาหาร เป็นแบบนี้ทุกวัน บางคนมองและพูดว่า ขี้ช้าหมา เราได้ยินเราโกธรนะ เพราะน้องหมาคือเราเลือกและจ่ายค่าน้ำนม เพื่ออยากได้น้องมาดูแล มันคือสิ่งที่เรารับผิดชอบ ชึ่งเราคิดในใจนะว่ามันตรงกันข้ามกับคนพูดที่อยู่ด้วยกันด้วยภาวะจำยอม เจ็บป่วย ถึงเวลาฉีดวัคซีน ป้องกันเห็บหมัด พาไปรักษา จนกระทั้ง เราได้เก็บหมาหลงมาเลี้ยงอีก 1 ตัว ต่างสายพันธ์ ฃื่อเต้าฮวย ก็อยู่ร่วมกันได้ มีทะเลาะกันบ้างแต่เชื่อไหมคะ ว่า ไอ้ปั๊ก 2 ตัว พอมีเรื่องเขาช่วยกันรุ่มเต้าฮวยเสมอ แต่มันจะมีแค่เสียงที่น่ากลัวแต่ ด้วยเจ้าปั๊ก เขาหน้าสั้น กัดไม่เข้าคะ แต่ต้องแยก พอปล่อยวิ่งไปดม ผลัดกันเลียหน้าเลียตาเหมือนเดิม แต่ละวันก็จะสนุกสนานกันไป ลืมบอกอิแม่จะทำงานอยู่บ้าน จะอยู่กับน้องๆหมาทุกวัน เวลาผ่านไป หลังเราเริ่มห่างๆที่จะพาน้องไปหาหมอเพื่อกินยาฆ่าเห็บหมัด จาก 3 เดือนครั้ง ห่างไป 6 เดือนครั้ง จน 1 ปี ครั้ง เพราะน้องหมาเราเลี้ยงในบ้านเลี้ยงปิด เลยไม่มีเห็บหมัด เลยไม่อยากให้น้องทานยามาก จนกระทั้งเดือนมีนาคม 67 เต้าหู้ดูแปลกๆคือท้องโตเหมือนหมาท้อง แต่น้องอิแม่พาไปทำหมันแล้ว ไม่มีอาการอื่น นอกจากท้องโต เลยพาน้องไปหาหมอที่ สถาน รพ.สัตว์ที่ใช้บริการประจำ วันอาทิตย์ที่ 10 มี.ค.67 คุณหมอ เจาะเลือด อัลตราซาว์ แจ้งอิแม่ว่า น้องมีน้ำในช่องท้อง อาจจะเกืดจากโรค หัวใจ หรือโรคตับ หรือโรคไตอาการมาแบบไม่คลาดคิด แต่หมอยังไม่มั้นใจ ขอเอ็กซเรย์เพิ่ม เพื่อลูกแม่ยอม พอภาพออกมาก็บอกว่า น้ำมันเยอะเหมือนน้ำในช่องเบืยดหัวใจ อิแม่ใจสั่นเลย หมอก็ถามน้องมีอาการหายใจลำบาก หอบ ไม่สบายบ้างไหม อิแม่บอกไม่มีเลยคะ น้องปกติ ผิดปกติตรงท้องโตอย่างเดียว เจาะน้ำในช่องท้องไปตรวจ ตอนนี้ทราบอย่างเดียวว่าน้องมีน้ำในช่องท้อง และให้ยาปฏิชีวะนะ มาทาน ระหว่างรอการตรวจ มีเก่าอี้ข้าง หิ้วกระเป๋าใส่น้องแมวเข้ามานั่งรอ และ จนท.เอาร่างแมวแพ็คห่อกระดาษสีขาวๆ และเรียกเก็บค่ารักษา 7000 บาท เราก็มองและเศร้ากับความสูญเสีย แต่ของเต้าหู้ อิแม่โดนไป 4035 บาท กับมาบ้าน เต้าหู้นอน เพพราะอาจจะเจ็บท้องหมอเจาะ สักพักก็เดินกินเล่นเหมือนเดิม และเต้าหู้จะเป็นหมาที่ถ้าเรากินอะไร จะชอบมานั่งมองหน้า และถ้าเราไม่สนใจจะส่งเสียงหายใจแรงประมาณว่า เต้าหู้นั่งอยู่นี้ จนวันพุธ ี่13 มี.ค 67 สายๆ คุณหมอโทรมาแจ้งว่าผลน้ำในช่องท้อง มันคือน้ำหนองตกตะกอน เหนียวหนืด วิธีรักษาคือ ผ่าตัดเปิดช่องท้องเพื่อจะเอาน้ำออกมาและใช้น้ำเกลือล้างท้อง อิแม่ฟังแล้วนิ่ง แล้วเราถามว่า ผ่าตัดต้องเตรียมตัวยังไง หมอแจ้งมา งดข้าว งดน้ำ แล้วตอนเข้าผ่าตัดได้เลย เราก็ฟังแต่ยังไม่ตอบตกลง ก็วางสายไป เราก็นั่งมองน้องเต้าหู้ น้องก็ปกตินะคะ วิ่งเล่น กินอาหารปกติ แต่สงสารว่าน้องต้องแบกท้องคงหนักไม่สบายตัว เลยโทรปรึกษาคุณสามี ยอกกับสามีเหมือนที่หมอแจ้ง สามี สามีบอกว่าสงสารเต้าหู้ ไม่อยากให้น้องทรมานจากอาการที่น้องเป็นเลยบอกรีบรักษาก่อนที่น้องจะแสดงอาการแต่ให้โทรกลับไปถามหมอว่ามันเสี่ยงไหม อิแม่โทรกลับหาคุณหมอ ว่ามันมีอัตราความเสี่ยงมากไหม ไม่ใช่เอาน้องไปรักษาแล้วน้องตุ๋ยนะคะ คุณหมอตอบกลับ ด้วยสภาพร่างกายน้องผลเลือดน้อง น้องผ่าได้ มันไม่น่ากลัวเหมือนกับทำหมัน (เราก็พา เต้าหู้ เต้าเจี้ยว ทำหมันที่ รพ.นี้) โอเคร เราวางใจ เลยตัดสินใจผ่า เตรียมน้อง ให้กินข้าวกินน้ำและพานอนไปฝากที่ รพ.ในเย็นวันพุธเลย เช้าวันพฤหัสบดี ไสน์ถามเลย ว่าน้องผ่าตอนไหน ....... จนบ่ายโมงหมอโทรมาแจ้งว่า หมอไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ผ่าตัดมา 15 ปี ช่องท้องเต็มไปด้วยเม็ดส เหมือนไขมันเต็มท้อง และมีเยื้อหุ้มภายในท้อง มีเม็ดสีขาวๆ หุ้มอวัยวะ เต็มไปหมด แต่การผ่าตัดราบรื่นดี ต้องตัดเนื้อเยื้อตัวนี้ส่วผลตรวจแล็ป และให้น้องพักที่ รพ. 3 วัน เพราะหมอใส่สายยางระบายน้ำในช่องท้องและจะได้ให้ยาทางเส้นเลือด เจ้าของน้องมาเยี่ยมสักเย็นๆ ให้น้องฟื้นตัวดี หายจากมึนยา ก่อน ก็วางสาย โทรหาสามี จะไปเยี่ยมน้อง สามีบอกพรุ่งนี้ค่อยไปให้น้องพักผ่อนก่อน เดียวเราไปแล้วน้องจะลุก แผลจะอักเสบ อิแม่ก็รอ และขอให้ทาง รพ.ถ่ายคลิปส่งมาให้ดู ประมาณ บ่ายๆ เกือย 3 โมง เขาส่งมาน้องฟื้นและกินน้ำ แต่ทานได้น้อย เลยไลน์ขอ จนท.ว่า ก่อน 2 ทุ่ม ส่งคลิปให้ดูหน่อยนะคะ เพราะ รพ.เปิด 9.00 - 20.00 น. แต่ไม่มีการส่งมา จนเช้าพฤหัสที่ 14 มี.ค ทักไปขอดูรูป ส่งไลนกลับมา ตารางการส่งภาพ คือ 3 เวลา เช้า กลางวัน เย็น อิแม่รอ ช่วงเช้าผ่านไป ช่วงเที่ยงผ่านไป จนบ่ายโมง อิแม่ไปส่งพี่เขาเรียนพิเศษ เลยคุยกันว่าตอนเย็นพี่เลิกเรียนค่อยไปเยี่ยมเต้าหู้ แต่อิแม่คิดว่าทำไม รพ.ไม่ส่งรูปมาให้ เลย แต่ตอนเย็น จนท.รพ.โทรมาถามจะให้เบิกอาหารหรือแเจ้าของจะเอามาส่ง เราเลยบอกเบิกเลย
เช้าวันศุกร์ ที่ 15 มี.ค พอส่งน้องเสร็จ เลยไป รพ. ไปดูน้อง พอถึง รพ. บ่ายโมง 20 เข้าไปเจอ พนง.เคาว์เตอร์ แจ้งเขามาเยี่ยมเต้าหู้ เขาก็ให้เข้าไปเลย โดยไม่มี จนท.ด้านใน พอเราเข้าไป
ความรัก ควมคิดถึงส่งถึงเต้าหู้
แต่พอถึงบ้าน ปล่อยในบ้าน เตรียมชามน้ำ อาหาร ของเล่นตุ๊กตา น้องเล่นซนเหมือนเด็กๆ เช้าอิแม่ก่อนออกจากบ้านเก็บอึ เช็ดฉี่ เตรียมน้ำใหม่ อาหารใหม่
เต้าหู้มองตาม แต่ดีอย่างน้องไม่ร้องเวลากลางคืน พอสายจะโทรถามคุณสา (สามี) น้องเป็นยังไง คุยๆๆๆ พอกลับมาถึงมีความสุข อุ้มมานอนตั๊ก เล่นกันแฮปปี้มาก พาไปรับพี่ที่ โรงเรียน เห็นหน้าเขาก็มีความสุข จนวันหนึ่ง อิแม่ต้องไปขายของอีกแผง (มีแผลขาย 2 ที่ อีก 1 ที่ ให้พี่สาวของคุณสาดูแล แต่แผงที่ 1 ต้เปิดแผงตี 3 ทุกวัน) ฃอิแม่ต้องไปขายแผงที่ 1 เพราะพี่สาวไปลอกตาต้องหยุด 1-2 เดือน เก็บแผง บ่าย 3 ช่วงแรกห่วง เจ้าเต้าหู้อยู่บ้านตัวเดียว บางที่แม่ก็กลับบ้านช้า บ้างที่แวะไปรับพี่ๆเลย เพราะถ้าอิแม่เข้าบ้านแล้วจะง่วงนอน ไม่ค่อยได้เล่นกับน้อง คุณสาเลยบอกหามาอีกตัวไหม มาอยู่เป็นเพื่อนกัน อิแม่เริ่มเสาะหาเพื่อนมาให้น้องเต้าหู้ ประมาณเดือน กค.62 ได้ตัวผู้พ่อพันธ์มีใบเพ็ดด้วยชื่อ เต้าเจี้ยว รับมาอยู่ด้วยกัน ก็แฮปปี้ แต่ต้องไปนอนในกรงนอกบ้าน เพราะนอนตัวผู้ฉี่ใส่ทุกอย่าง แต่เวลามีคนอยู่บ้านน้องก็จะได้เข้ามาเล่นในบ้าน ช่วงเย็นออกไปนอนในกรง พอมี 2 ตัว ความซน คูณ 2 จนคิดว่าโดยคนขายหลอกหรือเปล่า ซื้อหมาแต่ได้ลิง เริ่มมั่นเขี้ยวพี่ใส่ถุงเท้าวิ่งไปกัดถุงเท้า รองเท้าใส่ในบ้านกัด สบัดด้วย พอดุเขาก็จะหยุดทำตาโตเอียงหัวใส่ ชนะเลยอิแม่ไม่กล้าตีเลย แต่เต้าหู้เขาจะพิเศษคือขี้อ้อน อยากให้อุ้ม อยากนั่งด้วยเขาจะมีลักษณะเฉพาะตัว คือหัวเล็กหน้าเล็กกว่าเต้าเจี้ยว ตาโตดำไม่เห็นตาขาวคือหน้าจะดำไปหมด และจะชอบคุยกับพ่อ (คุณสา) ซนนำเพื่อน เป็นตัวบุกเบิกในการเล่น ที่หนีบผ้าตก เห็นวิ่งไปคาบมาแทะ สังเกตง่าย เวลาให้ไปฉี่ ไปอึ ถ้าเต้าหู้วิ่ง 4 x 100 เข้าบ้านก่อนเรานั้นคือมีอะไรแปลกๆไปแทะแน่ ๆ ความสนุก ความสุขเล็กเกิดึ้นในใจแม่ ซึ่งเหมือนเขาเป็นลูกรักของอิแม่ ความที่เต้าหู้แตกต่าง เวลาไปให้ไปเล่นข้างบ้าน นางจะเดินเหมือนชมสวน ทั้งๆที่มีแต่ดินกับกอหญ้า นางจะเดินถูต้นหญ้าไปมา เวลาฉี่ เวลาอึ จะเดินวนเป็นวงกลม หมุนไป จนกว่าจะพอใจถึงจะขับถ่าย พอเสร็จ ก็จะค่อยเดิน พออิแม่เรียกเข้าบ้าน จะเดินชมนั้นนี้ แวะดมตรงกระถางตรงนั้นตรงนี้ แบบนี้ทุกวัน จนกระทั้งครบอายุ มาอยู่กับเรา 1 ปี นางเริ่มเป็นสาว(คือการเป็นสัดมีเลือดออกเหมือนคนที่มีประจำเดือน) ช่วงนั้นอิแม่จ้างคนมาเฝ้าแผงและนางก็ได้เพลี่ยงพล้ำตกเป็นเมียเต้าเจี้ยวจอมเจ้าเลห์ และก็ตั้งท้อง ระหว่างการตั้งท้อง กินเก่ง ซนเหมือนเดิม เดินอุ้ยอ้าย ไปมา เต้าเจี้ยวก็เดินตาม เวลาน้องกลางวัน นอนมองเต้าหู้ นางไม่ให้เข้าไกล จนใกล้กำหนดคลอด พฤติกรรมแปลกๆ เกิดขึ้น
ขุดพื้นกระเบื้องในบ้าน มุดใต้โต๊ะ เราก็มองว่ามันผิดปกติ พาไป รพ.สัตว์ แถวบึงแก่นนคร (น้องเป็นสาวขอนแก่น) หมออัลตราซาว์ มันไม่ชัดคุณแม่ เอ็กซเรย์
ไปเลยจ้า เห็นเต็มท้องเลย น่าจะ 6-7 ตัว แต่ยังไม่คลอดวันนี้หรอกคุณแม่ น่าจะอีก 2-3 วันแม่ค่อยเอามาฝาก คุณแม่พาน้องเต้าหู้กลับบ้าน แม่ขึ้นไปอาบน้ำแล้วรอเวลาไปรับพี่ๆ พออาบน้ำลงมา เต้าหู้มุดเข้าไปใต้โต๊ะ พร้อมก้อนดำๆเล็กข้าง อิแม่มุดตามถึงได้รู้ว่านางคลอด เก็บทั้งเต้าหู้เก็บทั้งลูกใสกะระมัง เตรียมไป รพ.สัตว์ แต่นางก็เริ่มแบ่งอีก อิแม่ก็จะทั้งขับรถทั้งห่วงหมา คงไปไม่ถึง รพ.แน่ ขนลงมาจัดสถานที่หน้าบ้าน กั้น คุณพ่อเต้าเจี้ยวไม่ให้มาใกล้ และระหว่างท้องเกิดการเป็นโรคผิวหนัง คัน ผิวถลอก ชนร่วง เกิดจากโฮโมน์ผิดปกติ กินยาก็ไม่ได้ท้องอยู่ ทาภายนอกเอา แต่เชื่อไหมคะในวันที่น้องคลอด น้องไม่ส่งเสียแสดงความเจ็บปวดเลย มีแต่ท่าทางที่น้องเบ่ง มันทรมานอิแม่เอง ลูกตัวแรกไม่กล้าเข้าไกลไม่แข็งแรงตัวเล็กหายใจรวยริน อิแม่แกะรก ตัดสายสะดือ เช็คทำความสะอาด 2-7 ตัวตามมา อยู่รอดเป็นลูกหมา 6 ตัว อิแม่จับใส่กะระมังไปหาหมอตรวจสุชภาพแม่และลูกหมา ปกติแข็งแรง แต่ก็ได้ยาบำรุงเลือดมาทานเพิ่ม คืนแรกแม่ย้ายมานอนในบ้านทั้งเต้าหู้และเต้าเจี้ยว แต่ มีกรงใส่แม่เต้าหู้กับลูกไว้ แต่นางก็จะออกมานอนข้างนอกกรง ส่วนพ่อเต้าเจี้ยว นอนมองระยะไกล เราอิแม่คอยเอาผ้าเปียกเซ้ดบริเวณเต้านมเช็ดตัวเต้าหู้กลัวนางจะไม่สบายเพราะตัวเต้านมร้อน ระบายความร้อนออกจากตัว
และด้วยนางไม่เหมือนใคร นอนหงายลูกดูดนมเต็มทุกเต้า อิมนุษย์แม่ ไปซื้อนมแพะมาชง ให้ลูกหมาทานเพิ่มปรากฏว่าลูกหมาไม่ต้อง แม่เต้าหู้กินเองจ้า
พอสัก 1 อาทิตย์ มนุษย์แม่สงสาร เต้าหู้ โพสขายลูกยกคอกเลย จะได้รีบรักษาเต้าหู้ ประมาณ 3 อาทิตย์ มีคนมารับถึงที่บ้านเลย พอลูกหมาไม่อยู่ นางก็เดินหาตรงกรงดมตามผ้า มนุษย์แม่ได้แต่กอดเต้าหู้ไว้ สักพักนางก็เลิกดม เลิกหา ขั้นตอนต่อไปเป็นการรักษาเต้าหู้ เนื่องจากอาการคัน ได้ยากิน ยาทา แซมพูอาบน้ำ รักษาตามอาการ เริ่มซ่า เหมือนเดิม เวลามีคนมาส่งของ คนกวาดถนนในหมู่บ้าน เต้าเจี้ยวจ่าฝูงเกาะรั้วสังเกตการณ์ พอเข้ามาใกล้ๆ เห่า เสียงดัง เต้าหู้เป็นหมาที่ไม่เห่า แต่นางแสดงถึงความเป็นแม่ทัพ กระโดดใส่เต้าเจี้ยวแลัวกัด ถ้าภาษาคนก็คงบอกหยุดเห่าประมาณ เลยกลายเป็นว่า หมา 2 ตัวกัดกันเอง ความตลกยังไม่หมด วันไหนดื้อแม่ดุ หรือโดนตี มีงอล จะนอนมองกระดิกหางแต่ไม่เดินตาม ปกตินางจะเดินตามเหมือนเงา บางที่ก็ไปนอนใต้ชั้นวางน้ำยาซักผ้า อิแม่ พอไม้ห็นนางก็เดินหาและเก็บภาพไว้ การมีหมาอยู่ในบ้าน งานประจำคือ เช็ดฉี่ ถูพื้น ดูดฝุ่น เปลี่ยนน้ำดื่ม เติมอาหาร เป็นแบบนี้ทุกวัน บางคนมองและพูดว่า ขี้ช้าหมา เราได้ยินเราโกธรนะ เพราะน้องหมาคือเราเลือกและจ่ายค่าน้ำนม เพื่ออยากได้น้องมาดูแล มันคือสิ่งที่เรารับผิดชอบ ชึ่งเราคิดในใจนะว่ามันตรงกันข้ามกับคนพูดที่อยู่ด้วยกันด้วยภาวะจำยอม เจ็บป่วย ถึงเวลาฉีดวัคซีน ป้องกันเห็บหมัด พาไปรักษา จนกระทั้ง เราได้เก็บหมาหลงมาเลี้ยงอีก 1 ตัว ต่างสายพันธ์ ฃื่อเต้าฮวย ก็อยู่ร่วมกันได้ มีทะเลาะกันบ้างแต่เชื่อไหมคะ ว่า ไอ้ปั๊ก 2 ตัว พอมีเรื่องเขาช่วยกันรุ่มเต้าฮวยเสมอ แต่มันจะมีแค่เสียงที่น่ากลัวแต่ ด้วยเจ้าปั๊ก เขาหน้าสั้น กัดไม่เข้าคะ แต่ต้องแยก พอปล่อยวิ่งไปดม ผลัดกันเลียหน้าเลียตาเหมือนเดิม แต่ละวันก็จะสนุกสนานกันไป ลืมบอกอิแม่จะทำงานอยู่บ้าน จะอยู่กับน้องๆหมาทุกวัน เวลาผ่านไป หลังเราเริ่มห่างๆที่จะพาน้องไปหาหมอเพื่อกินยาฆ่าเห็บหมัด จาก 3 เดือนครั้ง ห่างไป 6 เดือนครั้ง จน 1 ปี ครั้ง เพราะน้องหมาเราเลี้ยงในบ้านเลี้ยงปิด เลยไม่มีเห็บหมัด เลยไม่อยากให้น้องทานยามาก จนกระทั้งเดือนมีนาคม 67 เต้าหู้ดูแปลกๆคือท้องโตเหมือนหมาท้อง แต่น้องอิแม่พาไปทำหมันแล้ว ไม่มีอาการอื่น นอกจากท้องโต เลยพาน้องไปหาหมอที่ สถาน รพ.สัตว์ที่ใช้บริการประจำ วันอาทิตย์ที่ 10 มี.ค.67 คุณหมอ เจาะเลือด อัลตราซาว์ แจ้งอิแม่ว่า น้องมีน้ำในช่องท้อง อาจจะเกืดจากโรค หัวใจ หรือโรคตับ หรือโรคไตอาการมาแบบไม่คลาดคิด แต่หมอยังไม่มั้นใจ ขอเอ็กซเรย์เพิ่ม เพื่อลูกแม่ยอม พอภาพออกมาก็บอกว่า น้ำมันเยอะเหมือนน้ำในช่องเบืยดหัวใจ อิแม่ใจสั่นเลย หมอก็ถามน้องมีอาการหายใจลำบาก หอบ ไม่สบายบ้างไหม อิแม่บอกไม่มีเลยคะ น้องปกติ ผิดปกติตรงท้องโตอย่างเดียว เจาะน้ำในช่องท้องไปตรวจ ตอนนี้ทราบอย่างเดียวว่าน้องมีน้ำในช่องท้อง และให้ยาปฏิชีวะนะ มาทาน ระหว่างรอการตรวจ มีเก่าอี้ข้าง หิ้วกระเป๋าใส่น้องแมวเข้ามานั่งรอ และ จนท.เอาร่างแมวแพ็คห่อกระดาษสีขาวๆ และเรียกเก็บค่ารักษา 7000 บาท เราก็มองและเศร้ากับความสูญเสีย แต่ของเต้าหู้ อิแม่โดนไป 4035 บาท กับมาบ้าน เต้าหู้นอน เพพราะอาจจะเจ็บท้องหมอเจาะ สักพักก็เดินกินเล่นเหมือนเดิม และเต้าหู้จะเป็นหมาที่ถ้าเรากินอะไร จะชอบมานั่งมองหน้า และถ้าเราไม่สนใจจะส่งเสียงหายใจแรงประมาณว่า เต้าหู้นั่งอยู่นี้ จนวันพุธ ี่13 มี.ค 67 สายๆ คุณหมอโทรมาแจ้งว่าผลน้ำในช่องท้อง มันคือน้ำหนองตกตะกอน เหนียวหนืด วิธีรักษาคือ ผ่าตัดเปิดช่องท้องเพื่อจะเอาน้ำออกมาและใช้น้ำเกลือล้างท้อง อิแม่ฟังแล้วนิ่ง แล้วเราถามว่า ผ่าตัดต้องเตรียมตัวยังไง หมอแจ้งมา งดข้าว งดน้ำ แล้วตอนเข้าผ่าตัดได้เลย เราก็ฟังแต่ยังไม่ตอบตกลง ก็วางสายไป เราก็นั่งมองน้องเต้าหู้ น้องก็ปกตินะคะ วิ่งเล่น กินอาหารปกติ แต่สงสารว่าน้องต้องแบกท้องคงหนักไม่สบายตัว เลยโทรปรึกษาคุณสามี ยอกกับสามีเหมือนที่หมอแจ้ง สามี สามีบอกว่าสงสารเต้าหู้ ไม่อยากให้น้องทรมานจากอาการที่น้องเป็นเลยบอกรีบรักษาก่อนที่น้องจะแสดงอาการแต่ให้โทรกลับไปถามหมอว่ามันเสี่ยงไหม อิแม่โทรกลับหาคุณหมอ ว่ามันมีอัตราความเสี่ยงมากไหม ไม่ใช่เอาน้องไปรักษาแล้วน้องตุ๋ยนะคะ คุณหมอตอบกลับ ด้วยสภาพร่างกายน้องผลเลือดน้อง น้องผ่าได้ มันไม่น่ากลัวเหมือนกับทำหมัน (เราก็พา เต้าหู้ เต้าเจี้ยว ทำหมันที่ รพ.นี้) โอเคร เราวางใจ เลยตัดสินใจผ่า เตรียมน้อง ให้กินข้าวกินน้ำและพานอนไปฝากที่ รพ.ในเย็นวันพุธเลย เช้าวันพฤหัสบดี ไสน์ถามเลย ว่าน้องผ่าตอนไหน ....... จนบ่ายโมงหมอโทรมาแจ้งว่า หมอไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนตั้งแต่ผ่าตัดมา 15 ปี ช่องท้องเต็มไปด้วยเม็ดส เหมือนไขมันเต็มท้อง และมีเยื้อหุ้มภายในท้อง มีเม็ดสีขาวๆ หุ้มอวัยวะ เต็มไปหมด แต่การผ่าตัดราบรื่นดี ต้องตัดเนื้อเยื้อตัวนี้ส่วผลตรวจแล็ป และให้น้องพักที่ รพ. 3 วัน เพราะหมอใส่สายยางระบายน้ำในช่องท้องและจะได้ให้ยาทางเส้นเลือด เจ้าของน้องมาเยี่ยมสักเย็นๆ ให้น้องฟื้นตัวดี หายจากมึนยา ก่อน ก็วางสาย โทรหาสามี จะไปเยี่ยมน้อง สามีบอกพรุ่งนี้ค่อยไปให้น้องพักผ่อนก่อน เดียวเราไปแล้วน้องจะลุก แผลจะอักเสบ อิแม่ก็รอ และขอให้ทาง รพ.ถ่ายคลิปส่งมาให้ดู ประมาณ บ่ายๆ เกือย 3 โมง เขาส่งมาน้องฟื้นและกินน้ำ แต่ทานได้น้อย เลยไลน์ขอ จนท.ว่า ก่อน 2 ทุ่ม ส่งคลิปให้ดูหน่อยนะคะ เพราะ รพ.เปิด 9.00 - 20.00 น. แต่ไม่มีการส่งมา จนเช้าพฤหัสที่ 14 มี.ค ทักไปขอดูรูป ส่งไลนกลับมา ตารางการส่งภาพ คือ 3 เวลา เช้า กลางวัน เย็น อิแม่รอ ช่วงเช้าผ่านไป ช่วงเที่ยงผ่านไป จนบ่ายโมง อิแม่ไปส่งพี่เขาเรียนพิเศษ เลยคุยกันว่าตอนเย็นพี่เลิกเรียนค่อยไปเยี่ยมเต้าหู้ แต่อิแม่คิดว่าทำไม รพ.ไม่ส่งรูปมาให้ เลย แต่ตอนเย็น จนท.รพ.โทรมาถามจะให้เบิกอาหารหรือแเจ้าของจะเอามาส่ง เราเลยบอกเบิกเลย
เช้าวันศุกร์ ที่ 15 มี.ค พอส่งน้องเสร็จ เลยไป รพ. ไปดูน้อง พอถึง รพ. บ่ายโมง 20 เข้าไปเจอ พนง.เคาว์เตอร์ แจ้งเขามาเยี่ยมเต้าหู้ เขาก็ให้เข้าไปเลย โดยไม่มี จนท.ด้านใน พอเราเข้าไป