จะเรียกว่าอกหักก็ไม่รู้จะใช่หรือป่าว กระทู้นี้เราตั้งขึ้นมาเพราะเกิดจากความสงสัยของเราเอง ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ เราพึ่งโดนบอกเลิก จะเรียกว่าเลิกไหมก็ไม่รู้ เพราะเขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว ถ้าถามถึงเหตุผลอันนี้ยิ่ง ไม่เข้าใจกว่าเดิมอีก เหตุผลคือเขาต้องโฟกัสเรื่องการเรียนการสอบ การทำงานเพราะอยู่ในช่วงจบใหม่ เลยอยากโฟกัสเรื่องนี้มากกว่าทั้งๆที่ตัวเราเองก็ไม่เคยไปขัดหรือไปยุ่งวุ่นวายเลย เขาทำเราสนับสนุน แล้วมีจุดพีคกว่านั้นคือเขากำลังลดหุ่น กลายเป็นว่าการกินการนอนก็ต้องควบคุมไปอีก ทำให้เวลาเจอกันน้อยมากคุยกันก็น้อยลง บทสนทนาในแชทก็มีแต่คำเดิมๆ มอนิ่ง กินข้าวยัง ฝันดีนะ เวลาเราชวนไปกินข้าวก็ยังทะเลาะกันเพราะยังไม่ถึงเวลากินต้องนัดก่อน ที่ผ่านมาเราพยายามเข้าใจมาก พยายามไม่รบกวนความตั้งใจของเขา ไม่กล้าชวนไปไหน ไม่กล้าแม้แต่จะโทรหากลัวเขาไม่ว่าง อีกเรื่องที่เราตกใจมาก เวลาเขามาหาเราตอนเราอยู่กับเพื่อน เพื่อนเราเวลาอยู่ด้วยกันจะพูดคำหยาบด่ากันแบบแรงๆ แต่เราก็เข้าใจเพื่อนเราเพราะพวกเราคุยกันแบบนี้ ปกติ แต่เพื่อนเราก็สุภาพกับแฟนเราตลอดนะ ไม่ใช่ด่าแฟนเราหยอกแฟนเราแบบแรงๆซึ้งตัวเราเองก็ไม่พูดคำหยาบกับแฟนด้วย แต่พอมาวันนี้เขากลับบอกว่าไม่โอเคที่เราคุยกับเพื่อนหรือต้องมาได้ยินอะไรแบบนี้ เวลาไปกินข้าวเราชวนเพื่อนไปด้วยเขาก็ไม่โอเคเราก็สงสัยเหมือนกันเพราะเหตุนี้หรือป่าวทำให้เขาอยากอยู่คนเดียว แต่เรื่องนี้อาจจะพอเข้าใจความไม่ชอบของเขาได้ พอย้อนกลับตลอดเวลาที่คบกันมาเราเป็นคนพูดน้อย ไม่ค่อยพูดเขาอาจจะชอบเราที่จุดนี้ พอเรามาเจอเพื่อนเพื่อนชวนคุยเก่ง เวลาเขาถามอะไรเราหรือมีหัวข้อให้ถกเถียงกันเขาจะมองว่าเราชอบเอาชนะเขาตลอดทั้งๆที่ความจริงเรากลับมองว่า ความเห็นเราแค่ไม่ตรงกันเราก็มีความคิดแบบนี้แค่ไม่เข้าใจ เราแค่สงสัย อย่างเช่นพอมีหัวข้อมา เราถามกลับไปว่ามันไม่ใช่แบบนี้หรอ เขาจะตอบว่าทำไมต้องชอบเอาชนะ ต้องการอะไร คือเราแค่สงสัย พอเป็นแบบนี้เข้าความมั่นใจที่เพื่อนช่วยให้กล้าพูดกล้าแสดงก็ค่อยๆหายไป เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรถามหรือป่าว หรือต้องตอบตามเขาตลอด ถ้าพูดแบบนี้มันก็แย่ แต่ในประเด็นพวกนี้ก็ไม่ใช่ไม่มีเรื่องดีๆ ตั้งแต่คบกันมา5ปี เขาดีแล้วก็ใส่ใจมาก เมื่อก่อนอยากไปไหนก็พาไป เวบาเราอยากกินอะไร เขาจะตามใจเราตลอด ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมีประเด็นเรื่องผู้หญิง ซึ้งมันดีมากๆจนเราลืมเรื่องแย่ๆไปได้เลย แต่พอมาวันนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมเขาถึงอยากห่างอยากอยู่คนเดียว หรือมันคือการแยกย้ายไปเติบโต เราจะไม่สามารถเติบโตแล้วทำสิ่งที่เราควรจะทำไปพร้อมๆกับการมีความรักได้เลยหรอ นี้คือยิ่งที่เราสงสัยและไม่เข้าใจมาก หรือมันคือการจบความสัมพัทธ์กันแบบที่ต่างคนต่างค่อยๆหายจากกัน เขาเคยบอกว่าเราไม่เคยนึกถึงเรื่องอนาคตหรือคุยกันเรื่องอนาคต แต่เป็นคำถามที่เรารอเขาตอบมาตลอด เรานึกถึงและเคยถามไปแล้วด้วยซ้ำ คำตอบที่ได้คือยังไม่อยากคิดอะไร ซึ้งมันย้อนแย้งกันมาก เรารอมันที่เขาประสบความสำเร็จ และรอมันที่เราทั้งคู่ยืนอยู่ด้วยกัน แต่แปลกมาก เพราะเขากลับไม่เคยบอกจุดนี้เลย การขอห่างครั้งนี้เลยทำให้เราเคว้ง ไม่รู้จะทำยังไงต่อกับความสัมพันธ์แบบนี้ รอหรือพอแค่นี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราเห็นแก่ตัวมากที่ไม่กล้าปล่อยเขาไปแล้วยังยึดติดอยู่กับเขาแบบนี้ เขาคงรู้สึกฝืนมากแน่ๆที่ต้องอยู่กับเรา  เป็นครั้งแรกที่เราอยากระบายแล้าก็มีคนมารับฟัง ปัญหามันอาจจะไม่ใหญ่ แต่ก็อึดอัดใจอยู่ไม่น้อย ขอบคุณพื้นที่ตรงนี้มากนะคะ