แฟนมีงานมั่นคง ดูแลตัวเองได้ ช่วยเหลือได้  ไม่ได้รวยเหลือเฟือมาเปย์แบบคนอื่นๆสมัยนี้ แต่ก็ไม่ใช้ไม่มีเก็บ
เรารายได้น้อยกว่ามาก 

เวลาไปไหน เขาจะไปกับพี่กับน้อง หรือแฟนพี่น้องเขา ไปทีใช้เงินเยอะ
เราเคยไปตามแพลนเขา แล้วรู้สึกรำบากใจ ถ้าแต่ก่อนเรารายได้ดีกว่านี้ก็ถึงไหนถึงกัน
ช่วง1-2ปีมานี้ เป็นคนติดบ้าน อยากกินไรไปกินกับครอบครัว เป็นน้องคนเล็ก พี่ๆมีรายได้ดีเลยไม่ต้องควักทุกครั้ง คือจ่ายสิ่งเล็ก

ถ้าอยู่กับเพื่อน ก็จะรู้ประมาณกัน กินอะไรจนๆกัน รู้สึกรู้สถานะกันสบายใจกว่า
เราก็เคยบอกแฟนว่าไม่มีตังมาก เขาก็เข้าใจ แต่เวลาเข้าไปกันเป็นครอบครัว คนอื่นบางครั้งจะถามถึงเรา ถ้าแฟนไปคี่ก็สงสารแฟนด้วย
1.ถ้าเราเป็นบ่อยๆคือไม่ไปเจอแฟนหรือคู่พี่น้องเขา เพราะติดขัดเรื่องเงิน คือ1อาทิตย์เจอกันแค่1ครั้ง แต่คู่อื่นอยู่ด้วยกันหรือเจอกันบ่อยกว่า เราจะดูยังไงไหมคะ?
2.จากข้อข้างบน คือ กินทีหมดเยอะกัน สำหรับเรามันมาก ดูสรุ่ยสุร่าย ทั้งๆที่เรากินปรกติก็อิ่มเหมือนกัน คือเราอยู่ในช่วงรัดเข็มขัดด้วย แต่ไม่กล้าใช้คำนี้กับแฟน เราเลยรู้สึกว่า เราอยู่กับที่บ้านเราก็ได้กินดีๆเหมือนกัน เราซื้อกับข้าวมาทำกินเองกับพี่ประหยัดกว่า ทำไมเราต้องออกไปเสียตัง? คิดแบบนี้ไม่ถูกใช่ไหมคะ? ขอวิธีคิดใหม่ที่ทำให้ความคิดเปลี่ยนทีค่ะ
3.แฟนอยากให้ไปอยู่ด้วย ..แต่เราทำงานตรงนี้โอเคแล้ว เงินน้อยแต่ก็อนาคตมีทางเติบโต สบายใจ สบายกาย ที่อยู่อาศัยดี เดินทางสะดวกสบาย ไม่ต้องจ่ายค่าที่พัก เป็นแนวจ่ายช่วยพี่ จะซื้อของก็ง่าย มีครัว ใช้ชีวิตคนเดียวคือชิลมากเป็นไปตามแผนตัวเอง ไม่กดดัน มีพี่ที่จะคอยซัพพอร์ตเช่นการลงทุนหรือต่างๆ
พอไปอยู่กับแฟน แฟนซื้อที่พักเก่า อยู่ในช่วงกำลังผ่อน นอกจากอยู่ห้องที่อื่นก็ไม่น่าเดินออกไป ไม่มีส่วนกลาง ถ้าไม่มีรถส่วนตัว ก็เดินไปหน้าซอยเพื่อต้องออกไปห้าง หรือร้านกาแฟที่เสียตังค่าเดินทางด้วย มันก็ไม่ค่อยสบายเหมือนอยู่ในComfort zone เหมือนเริ่มโต เหมือนแยกบ้านออกไป ไปเอาใจคนที่จะเป็นครอบครัวในอนาคต 
คือ เราจะหาทางขยับขยายสายงาน ถ้าอยู่คนเดียวหรือกับพี่ ไม่ต้องเอาใจใครเพราะก็เป็นครอบครัวเรา เก็บพลังงานไว้ เรียน ทำงานพอ

แฟนอยากมีนะคะ อยากรักษาไว้ ไม่อยากอยู่เป็นโสด แต่ความรู้สึกแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรคะ ความกังวล ความติดสบายไหมคะ หรือเรามีแฟนเราต้องปรับตัว?
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ดีนะคะ รู้สึกว่าเป็นคนที่ใช่ที่สุดตั้งแต่เจอมา เขามีความพร้อมที่จะมีครอบครัว เขารักเรา พร้อมให้ความช่วยเหลือ ทั้งเรื่องเงินถ้ามีเรื่องต้องหยิบยืม เรื่องการปรึกษาต่างๆ เอาใจเรามาใส่ใจเขา แค่ความเป็นอยู่มันไม่สบายเท่าเราอยู่กับครอบครัว คือส่วนหนึ่งก็ตัวเราด้วยกำลังตั้งตัว..ไม่พร้อมเท่าไหร่ ก็บอกเขาให้ทนก่อนเรายังไม่ลงตัว เรามีความเครียดหลายๆอย่าง เขาก็เข้าใจ พยายามใจเย็น
สิ่งที่กังวลอีกอย่างหนึ่ง คือ อยู่ด้วยกันกลัวกระทบกระทั่ง กลัวเราเผลอหงุดหงิดหรือพูดไม่ดีออกไป ตอนนึ้นานๆเจอทีทุกอย่างก็กำลังดีค่ะ แต่นานไปกลัวจะมีปัญหาเพราะห่างกันไปค่ะ