เราเป็นคนเก็บกดมาก มีอะไรชอบเก็บไว้คนเดียว ไม่บอกใครเจ็บคนเดียวโดดเดี่ยวคนเดียว เรื่องนี้ยาวมาก
เรื่องนี้ดูไร้สาระนิดนึง บางส่วนเท่านั้นเอง
***เดี๋ยวจะฝากข้อคิดให้ตอนจบนะคะ
ชีวิตนี้ไม่มีอะไรสมหวังสักอย่างกับเรา
แม้กระทั่งเรื่องเพื่อน เรื่องความรัก เรื่องครอบครัว ไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่เราตั้งไว้เลย รู้แหละว่าไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราทุกอย่าง แต่นึกแล้วบางทีเหมือนไม่อยากอยู่ต่อแล้ว มีปัญหาหลายอย่างมาก
(แต่เราไม่ได้เขียนลงกระทู้ทุกเรื่องนะ) เราเป็นซึมเศร้าปานกลาง เวลาเราโกรธหรือไม่พอใจ เราจะเงียบมาก... หงุดหงิดอารมณ์เสียบางวัน บางวันรู้สึกเศร้า
ญาติเขาดูดวงให้เราแล้ว เขาบอกว่า ชาติที่แล้วเราไม่ธรรมดาเลยนะ เราเป็นนางฟ้าแล้วตกสวรรค์ลงมา ไม่รู้ว่าทำผิดอะไร
เรารู้สึกเหมือนคนทำคุณคนไม่ขึ้น
เคยไปอ่านเจอว่าคนที่มาจากสวรรค์ จะไม่ค่อยโชคดีเรื่องดวงความรักค่ะ
เรื่องความรัก เราชอบสองเพศนะ ผู้ชายรุ่นพี่อายุมากกว่าเรา ผู้หญิงรุ่นพี่อายุมากกว่าเรา
เรื่องครอบครัว เราอยากมีพี่ชาย แล้วเราอยากเป็นน้องสาว เพราะมันดูอบอุ่นดี แต่ความจริง เราเป็นลูกคนเดียว เป็นหลานสาวคนแรกของปู่ย่า มันเลยรู้สึกตัวเองต่ำต้อย น้อยใจกับตัวเอง ที่เป็นผู้หญิงคนแรก พอเวลาผ่านไปไม่อยากจะพูดว่ะ
เรื่องเพื่อน ตอนป.ต้น มีเพื่อนเป็นกลุ่ม ตอนป.ปลาย เพื่อนดี มีสนิทกันไม่มากเกือบผิวเผิน ตอนม.ต้น 1,2 มีเพื่อนคนเดียวพากันเรียน
ตอนม.ปลายในห้องไม่เข้าหาใครไม่อยากคบใคร เพราะมีเรื่องฝังใจ มีเพื่อนคนละห้อง1คนคนนี้ไม่ได้รู้ใจมาก บางทีรู้สึกคุยกันไม่รู้ใจมาก เขากับเราไม่เหมือนกันเรื่องเรียน เรามีความรับผิดชอบเรื่องส่งงาน ทำตัวมีสาระ แต่เขาคือตรงข้ามกับเรา พ่อเล่าให้เราฟังตอนประชุมผู้ปกครอง ครูเขาบอกพ่อเราว่าเสียดายคนแบบเรามาก..ที่เราไปคบคนแบบนั้น แต่เราว่าเขาไม่บูลลี่ใครนะเราก็เลยอยู่กับเขาสบายใจ
แต่ตอนนี้จบม.ปลายแล้ว ตอนนั้นเราไปเที่ยวบ้านเขาแล้วเขาพูดเปรียบเทียบอายุกับเรา 2ครั้งแล้วมั้ง เขาพูดว่าเราแก่กว่าเขา แล้วเราบอกอย่าพูดได้ไหม สีหน้าเราไม่พอใจ เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว ตอนนั้นพ่อเขาก็ได้ยินที่เขาพูดแล้วพ่อเขาพูดว่าห้ามพูดแบบนี้ไม่ว่าจะสนิทหรือไม่สนิทกับใครก็ห้ามพูด เรื่องรูปร่างหน้าตา
บลาๆๆ
(1)เราควรเลิกคบเพื่อนคนนี้ดีไหมคะ??? ช่วยตอบหน่อยค่ะ??????
เรารู้สึกเบื่อๆรู้สึกไม่พอใจบางที ถามแต่ละครั้งก็ถามแต่เรื่องดูไม่ค่อยมีสาระสักเท่าไหร่ เช่นเรื่องหน้าตา น้ำหนักของตัวเอง เราบอกแล้วว่ามันเป็นธรรมดาที่ช่วงวัยรุ่นจะโตขึ้นบ้าง ถามเรื่องที่เราไม่สามารถรู้ได้ ก็เราไม่ได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นอ่ะนะ เรื่องมีสาระก็มีแต่น้อยมั้ง ถ้าเราเลิกคบก็เท่ากับ เราไม่มีเพื่อนสนิทตอน ม.ปลายสักคนจริงๆแล้ว
แต่เราก็รักตัวเองอยู่นะ ใครมันจะไม่รักตัวเองล่ะ ก็ตัวเราคือตัวเราไง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องไรขึ้น
ตอนเป็นเด็กโลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ค่อยพูด หรือพูดน้อย อ่อนไหว ดูนิ่งเป็นเด็กเรียบร้อย ประถมปลายทำอะไรดีครูก็ชมไปหมดโดยเฉพาะเรื่องเงียบไม่ค่อยพูดเรียบร้อย พอทำไรพลาดนิดนึง เขาก็ว่าเราแรงๆได้เหมือนกัน ก็คนเราพลาดกันได้อ่ะ ไม่ได้พลาดตลอด แต่เพื่อนดีมาก เรามีความสุข นึกภาพเพื่อนสองคนยังดึงแขนเล่นแย่งเรากันเลย พูดแล้วคิดถึงเพื่อนจัง
ขึ้น ม.ต้น ชีวิตพลิกผันมาก.... อยู่ ร.ร โดน...ตะคอกใส่ ทำผิดพลาดเกือบทุกอย่าง ขนาดทำดีให้ยังไม่ดีมากสำหรับเขาก็โดนว่า
ย้ายร.ร มา ม.3 ก็ไม่มีเพื่อนสนิท โดนอิจฉา บูลลี่
พอโตขึ้นมัธยมปลาย เราปิดใจไม่เข้าหาเพื่อน เพราะเราไม่ไว้ใจใครแล้วมันฝังใจไปแล้ว แล้วเราก็แอบชอบครูคนนึงเป็นผู้หญิง เรามองเขาครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตา เหมือนคนบุคลิกคลายกัน เหมือนดวงคู่กันสมพงษ์กัน ลัคนาราศีคู่ลัคนาราศีอ่ะนะ แต่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้รู้สึกน้ำตาตกใน เรารู้สึกอายและเจ็บที่นึกถึงเรื่องเอางานไปวางที่ห้องวิชาการ ครูเขาพูดกับเราหลายรอบมาก แต่เหมือนเรามันไม่รู้เรื่อง จนครูเขารับงานไว้ นึกตอนหลังรู้สึกผิด หลังๆเราเข้าไปถามเรื่องวันหยุดว่าเที่ยวไหนบ้าง ครูเขาก็ตอบนะแต่ทำหน้าไม่อยากคุยกับเรา หรือไม่พอใจเราหรือเขาอารมณ์ไม่ดีเหรอ ไม่แน่ใจ
เวลารู้สึกอกหักนึกถึงคนที่เราแอบชอบมันรู้สึกหน่วงๆที่ใจ รู้สึกหวิวๆใจ เจ็บแปลบที่ใจนิดๆ โดยเฉพาะผู้หญิงคนสวย
ขึ้นปี1ก็แอบชอบรุ่นพี่ปี 2 ผู้หญิง พี่เขาน่ารักมาก ตรงสเปค ขนาดคำใบ้รหัสบอกวันเกิดเขา ถ้าเทียบกับวันเกิดเรา คือวันถูกกันตามดวง ช่วงแรกเขาไปส่งเราที่ตึกคณะ เขาถามว่าเรากินข้าวยัง หรือถามว่าทำการบ้านยัง จำไม่ได้ว่าถามอันไหน ตอบพี่เขาเสียงเบามาก แล้วระหว่างนั้นเขาขับรถไปด้วยร้องเพลงไปด้วย คือเพลงที่เขาฟังในรถ เป็นเพลงที่เราชอบฟังด้วย เรานั่งนิ่งมาก เราซื้อของไปให้เล็กๆน้อยๆไปให้เขา เขาขอไอจีเรา แล้วเขาถามเราว่ามีปัญหาเรื่องเรียนอะไรบ้าง วิชาไหนมีปัญหาไม่ได้บ้างเราก็นึกพูดไม่ออก แล้วพี่เขาบอกอ่ะๆไม่เป็นไรๆ ประมาณนี้ แต่พอไปส่องไอจี พี่เขามีแฟนแล้ว เจ็บอีกแล้วเรา
ตอนนั้นอยู่บนสแตนเชียร์ เราเห็นคนขับรถพี่เขามาจอดหน้าตึกคณะ แต่เป็นผู้ชายลงมา คนนั้นน่าจะเป็นแฟนพี่เขา น้ำตาจะไหล ร้องไม่ได้เดี๋ยวเรื่องใหญ่
อีกวันตอนที่ซ้อมสแตนเชียร์ พี่เขาขึ้นไปยืนด้านบนแล้วน่าจะมองมาที่เราจ้องเรานานมากตอนนั้นเราซ้อมอยู่เราต้องมองตรง เห็นแค่หางตา พอวันแข่งจริง เราอยู่บนสแตนเชียร์ เขาหันหน้ามามองด้านบนแล้วน่าจะมองหาเรา แล้วหน้าเขาหยุดตรงตำแหน่งที่เรานั่งเขาบอกว่า"สู้ๆนะ"
ช่วงวันศุกร์เรากลับบ้านเรานั่งร้องไห้เพราะคิดถึงเขา ทำใจไม่ได้ ไม่เข้าไอจีเป็นเดือน
แต่ตอนนี้เราซิ่วออกมาแล้ว ที่จริงไม่ได้ตั้งใจจะเข้า ม.นั้น คณะนั้นตั้งแต่แรกแล้ว แต่โดนพ่อบังคับให้เรียน ทรมานมาก
เข้าไปก็เรื่องเพื่อนมีปัญหาอีกแล้ว
ช่วงหลังๆเราทำใจได้แล้วกับพี่คนสวย
***เดี๋ยวค่อยสรุปข้อคิดให้ตอนจบ
เรื่องอยู่บ้านเดียวกันปู่กับย่า บางวันเราไม่พูดจนนับคำได้ ไม่ค่อยรู้ใจกันเหมือนไม่ค่อยถูกกัน เข้ากันไม่ได้ ความคิดไม่เหมือนกัน ชอบอะไรไม่เหมือนกัน ไหนที่ย่าชอบนั้นเราจะไม่ชอบ ไม่อยู่ในความคิดเราด้วย เราบาปมากที่ผ่านมา แต่เขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิด ก็เลยรู้สึกผูกพัน เห็นเขาบอกความผูกพันมันน่ากลัว! แต่ถามว่ารักปู่ย่าไหม เราตอบตัวเองไม่ได้จริงๆ เพราะที่ผ่านมามีหลายเรื่องราว ที่ทำให้เราพูดไม่ออกตั้งแต่เด็กแล้ว เก็บกดมานาน
เราทรมานใจ
|
1.เรามักไปแอบชอบคนที่เราไม่สามารถมีเขาอยู่ในชีวิตได้
2.เพื่อนรู้ใจจริงๆ เข้ากันได้หายากบนโลกใบนี้
3.เรื่องที่จะดีอยู่แล้วแต่มาพังเอาตอนท้าย
4.ไม่มีอะไรถูกใจเราทุกอย่าง ไม่มีอะไรเพื่อเรา
5.เราเหมือนไม่เป็นที่รักของใครแล้ว
6.อยากอยู่กับคนที่เราอยากอยู่ด้วย เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกับเขา
7.เรารู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนอยู่บนโลกนี้คนเดียวบางที
เรื่องของเรา
|
1.อนาคตเราอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคบใครเป็นญาติแล้ว
2.ถ้ามีงานเลี้ยงรุ่น เราจะไม่ไปเด็ดขาด
3.เราอยากไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียว
4.อยากเรียนจบ อยากทำงาน มีเงินเป็นของตนเอง
5.เราชอบ 2 เพศ
6.เราเฉยๆกับคนที่อิจฉาเรา หรือเกลียดเราไม่อยากตอบโต้ด้วย
ข้อคิด
|
1.รักไม่จำเป็นต้องครอบครอง แค่เรามีความห่วงใย เป็นห่วงเขาอยู่ห่างๆ มีความปรารถนาให้กับเขา ทุ่มเทให้ไม่หวังผล ก็พอแล้ว
ไม่ครอบครอง=ไม่มีวันสูญเสียเขาไปค่ะ
ไม่ต้องมาระแวงว่าเขาจะมีคนอื่นไหม ไม่ต้องมาทะเลาะกันเหมือนคู่ชีวิตบางคน
คนเป็นแฟนกันบางที่เราไม่รู้เบื้องหลังหรอกค่ะ ว่าเขา2คนทะเลาะกัน เถียงกัน งอนกัน แล้วถ้าเราไปดูแลเขาให้เขาปรับทุกข์กับเรา เขาอาจจะโอเคกับเรา
เราตอนหลังไม่คิดจะครอบครองพี่เขาแล้ว เพราะเราคิดว่าถ้าเราเป็นเจ้าของเขา เราไม่สามารถดูแลเขาได้ดีเต็มที่พอ เพราะขนาดตัวเรายังเอาตัวเองไม่รอดเลย
ถ้าเปรียบเราเสมือนละคร เรายอมเป็นคนดูแลเขาอยู่ห่างๆคอยห่วงใยทุ่มเทอยู่ห่างๆดีกว่า ที่จะไปเป็นเจ้าบ่าวตัวจริงของเขาค่ะ
สักวันนึงถ้าเราเจอคนที่เราแอบชอบใหม่ เราอาจหมดรักจากเขาแล้วก็ได้ เพราะอนาคตเราต้องเรียนต่อ เราต้องพบเจอใครต้องเจอคนมากมายผ่านมาในชีวิต
2.ใครทำไรกับเราก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะค่ะ ต่างคนต่างมาคนเดียว ต่างคนต่างไปคนเดียวเหมือนกัน ไปตามทางของตัวเอง ที่ทำตอนอยู่บนโลกตอนที่เป็นมนุษย์ค่ะ
3.เราไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกของคนอื่นเกินไป ความจริงคนอื่นก็ไม่ได้แคร์เราเลยนะ
4.เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวให้ได้ เพิ่งพาตัวเองได้ เพราะอนาคตพ่อกับแม่ไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิต
5.ความรักความรู้สึกห้ามกันไม่ได้ แต่รักใครแล้วต้องเผื่อใจไว้บ้างนะ เดี๋ยวจะเจ็บเหมือนเรา
6.คนที่บูลลี่คนอื่นคือคนมีปม แต่แก้ไขปัญหาตนเองผิดวิธี
7.อย่าเพิ่งตัดชีวิตตัวเอง ทุกอย่างบนโลกนี้ยังมีอะไรสวยงามรอเราอยู่
*ทุกท่านที่เข้ามาอ่านขอให้โชคดีและสมหวังกับทุกๆเรื่องนะคะ เราไม่อยากให้ใครเป็นทุกข์ เราอยากให้โลกใบนี้มีแต่คนมีความสุข*
*ทุกอย่างจะสอนเป็นประสบการณ์เอง*
อย่าเพิ่งตัดชีวิตตัวเอง ทุกอย่างบนโลกนี้ยังมีอะไรสวยงามรอเราอยู่
*เรื่องไหนดีก็เก็บไว้เป็นความทรงจำค่ะ
เรื่องไหนที่ไม่ดีก็ไม่ต้องไปจำมันคิดเสียว่ามันไม่สำคัญกับเรา*
ชีวิตเราผ่านมาหลายอย่าง พร้อมข้อคิดที่ตนคิดเอง
เรื่องนี้ดูไร้สาระนิดนึง บางส่วนเท่านั้นเอง
***เดี๋ยวจะฝากข้อคิดให้ตอนจบนะคะ
ชีวิตนี้ไม่มีอะไรสมหวังสักอย่างกับเรา
แม้กระทั่งเรื่องเพื่อน เรื่องความรัก เรื่องครอบครัว ไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่เราตั้งไว้เลย รู้แหละว่าไม่มีอะไรได้ดั่งใจเราทุกอย่าง แต่นึกแล้วบางทีเหมือนไม่อยากอยู่ต่อแล้ว มีปัญหาหลายอย่างมาก
(แต่เราไม่ได้เขียนลงกระทู้ทุกเรื่องนะ) เราเป็นซึมเศร้าปานกลาง เวลาเราโกรธหรือไม่พอใจ เราจะเงียบมาก... หงุดหงิดอารมณ์เสียบางวัน บางวันรู้สึกเศร้า
ญาติเขาดูดวงให้เราแล้ว เขาบอกว่า ชาติที่แล้วเราไม่ธรรมดาเลยนะ เราเป็นนางฟ้าแล้วตกสวรรค์ลงมา ไม่รู้ว่าทำผิดอะไร
เรารู้สึกเหมือนคนทำคุณคนไม่ขึ้น
เคยไปอ่านเจอว่าคนที่มาจากสวรรค์ จะไม่ค่อยโชคดีเรื่องดวงความรักค่ะ
เรื่องความรัก เราชอบสองเพศนะ ผู้ชายรุ่นพี่อายุมากกว่าเรา ผู้หญิงรุ่นพี่อายุมากกว่าเรา
เรื่องครอบครัว เราอยากมีพี่ชาย แล้วเราอยากเป็นน้องสาว เพราะมันดูอบอุ่นดี แต่ความจริง เราเป็นลูกคนเดียว เป็นหลานสาวคนแรกของปู่ย่า มันเลยรู้สึกตัวเองต่ำต้อย น้อยใจกับตัวเอง ที่เป็นผู้หญิงคนแรก พอเวลาผ่านไปไม่อยากจะพูดว่ะ
เรื่องเพื่อน ตอนป.ต้น มีเพื่อนเป็นกลุ่ม ตอนป.ปลาย เพื่อนดี มีสนิทกันไม่มากเกือบผิวเผิน ตอนม.ต้น 1,2 มีเพื่อนคนเดียวพากันเรียน
ตอนม.ปลายในห้องไม่เข้าหาใครไม่อยากคบใคร เพราะมีเรื่องฝังใจ มีเพื่อนคนละห้อง1คนคนนี้ไม่ได้รู้ใจมาก บางทีรู้สึกคุยกันไม่รู้ใจมาก เขากับเราไม่เหมือนกันเรื่องเรียน เรามีความรับผิดชอบเรื่องส่งงาน ทำตัวมีสาระ แต่เขาคือตรงข้ามกับเรา พ่อเล่าให้เราฟังตอนประชุมผู้ปกครอง ครูเขาบอกพ่อเราว่าเสียดายคนแบบเรามาก..ที่เราไปคบคนแบบนั้น แต่เราว่าเขาไม่บูลลี่ใครนะเราก็เลยอยู่กับเขาสบายใจ
แต่ตอนนี้จบม.ปลายแล้ว ตอนนั้นเราไปเที่ยวบ้านเขาแล้วเขาพูดเปรียบเทียบอายุกับเรา 2ครั้งแล้วมั้ง เขาพูดว่าเราแก่กว่าเขา แล้วเราบอกอย่าพูดได้ไหม สีหน้าเราไม่พอใจ เริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว ตอนนั้นพ่อเขาก็ได้ยินที่เขาพูดแล้วพ่อเขาพูดว่าห้ามพูดแบบนี้ไม่ว่าจะสนิทหรือไม่สนิทกับใครก็ห้ามพูด เรื่องรูปร่างหน้าตา
บลาๆๆ
(1)เราควรเลิกคบเพื่อนคนนี้ดีไหมคะ??? ช่วยตอบหน่อยค่ะ??????
เรารู้สึกเบื่อๆรู้สึกไม่พอใจบางที ถามแต่ละครั้งก็ถามแต่เรื่องดูไม่ค่อยมีสาระสักเท่าไหร่ เช่นเรื่องหน้าตา น้ำหนักของตัวเอง เราบอกแล้วว่ามันเป็นธรรมดาที่ช่วงวัยรุ่นจะโตขึ้นบ้าง ถามเรื่องที่เราไม่สามารถรู้ได้ ก็เราไม่ได้ไปยืนอยู่ตรงนั้นอ่ะนะ เรื่องมีสาระก็มีแต่น้อยมั้ง ถ้าเราเลิกคบก็เท่ากับ เราไม่มีเพื่อนสนิทตอน ม.ปลายสักคนจริงๆแล้ว
แต่เราก็รักตัวเองอยู่นะ ใครมันจะไม่รักตัวเองล่ะ ก็ตัวเราคือตัวเราไง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องไรขึ้น
ตอนเป็นเด็กโลกส่วนตัวสูงมาก ไม่ค่อยพูด หรือพูดน้อย อ่อนไหว ดูนิ่งเป็นเด็กเรียบร้อย ประถมปลายทำอะไรดีครูก็ชมไปหมดโดยเฉพาะเรื่องเงียบไม่ค่อยพูดเรียบร้อย พอทำไรพลาดนิดนึง เขาก็ว่าเราแรงๆได้เหมือนกัน ก็คนเราพลาดกันได้อ่ะ ไม่ได้พลาดตลอด แต่เพื่อนดีมาก เรามีความสุข นึกภาพเพื่อนสองคนยังดึงแขนเล่นแย่งเรากันเลย พูดแล้วคิดถึงเพื่อนจัง
ขึ้น ม.ต้น ชีวิตพลิกผันมาก.... อยู่ ร.ร โดน...ตะคอกใส่ ทำผิดพลาดเกือบทุกอย่าง ขนาดทำดีให้ยังไม่ดีมากสำหรับเขาก็โดนว่า
ย้ายร.ร มา ม.3 ก็ไม่มีเพื่อนสนิท โดนอิจฉา บูลลี่
พอโตขึ้นมัธยมปลาย เราปิดใจไม่เข้าหาเพื่อน เพราะเราไม่ไว้ใจใครแล้วมันฝังใจไปแล้ว แล้วเราก็แอบชอบครูคนนึงเป็นผู้หญิง เรามองเขาครั้งแรกก็รู้สึกถูกชะตา เหมือนคนบุคลิกคลายกัน เหมือนดวงคู่กันสมพงษ์กัน ลัคนาราศีคู่ลัคนาราศีอ่ะนะ แต่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้รู้สึกน้ำตาตกใน เรารู้สึกอายและเจ็บที่นึกถึงเรื่องเอางานไปวางที่ห้องวิชาการ ครูเขาพูดกับเราหลายรอบมาก แต่เหมือนเรามันไม่รู้เรื่อง จนครูเขารับงานไว้ นึกตอนหลังรู้สึกผิด หลังๆเราเข้าไปถามเรื่องวันหยุดว่าเที่ยวไหนบ้าง ครูเขาก็ตอบนะแต่ทำหน้าไม่อยากคุยกับเรา หรือไม่พอใจเราหรือเขาอารมณ์ไม่ดีเหรอ ไม่แน่ใจ
เวลารู้สึกอกหักนึกถึงคนที่เราแอบชอบมันรู้สึกหน่วงๆที่ใจ รู้สึกหวิวๆใจ เจ็บแปลบที่ใจนิดๆ โดยเฉพาะผู้หญิงคนสวย
ขึ้นปี1ก็แอบชอบรุ่นพี่ปี 2 ผู้หญิง พี่เขาน่ารักมาก ตรงสเปค ขนาดคำใบ้รหัสบอกวันเกิดเขา ถ้าเทียบกับวันเกิดเรา คือวันถูกกันตามดวง ช่วงแรกเขาไปส่งเราที่ตึกคณะ เขาถามว่าเรากินข้าวยัง หรือถามว่าทำการบ้านยัง จำไม่ได้ว่าถามอันไหน ตอบพี่เขาเสียงเบามาก แล้วระหว่างนั้นเขาขับรถไปด้วยร้องเพลงไปด้วย คือเพลงที่เขาฟังในรถ เป็นเพลงที่เราชอบฟังด้วย เรานั่งนิ่งมาก เราซื้อของไปให้เล็กๆน้อยๆไปให้เขา เขาขอไอจีเรา แล้วเขาถามเราว่ามีปัญหาเรื่องเรียนอะไรบ้าง วิชาไหนมีปัญหาไม่ได้บ้างเราก็นึกพูดไม่ออก แล้วพี่เขาบอกอ่ะๆไม่เป็นไรๆ ประมาณนี้ แต่พอไปส่องไอจี พี่เขามีแฟนแล้ว เจ็บอีกแล้วเรา
ตอนนั้นอยู่บนสแตนเชียร์ เราเห็นคนขับรถพี่เขามาจอดหน้าตึกคณะ แต่เป็นผู้ชายลงมา คนนั้นน่าจะเป็นแฟนพี่เขา น้ำตาจะไหล ร้องไม่ได้เดี๋ยวเรื่องใหญ่
อีกวันตอนที่ซ้อมสแตนเชียร์ พี่เขาขึ้นไปยืนด้านบนแล้วน่าจะมองมาที่เราจ้องเรานานมากตอนนั้นเราซ้อมอยู่เราต้องมองตรง เห็นแค่หางตา พอวันแข่งจริง เราอยู่บนสแตนเชียร์ เขาหันหน้ามามองด้านบนแล้วน่าจะมองหาเรา แล้วหน้าเขาหยุดตรงตำแหน่งที่เรานั่งเขาบอกว่า"สู้ๆนะ"
ช่วงวันศุกร์เรากลับบ้านเรานั่งร้องไห้เพราะคิดถึงเขา ทำใจไม่ได้ ไม่เข้าไอจีเป็นเดือน
แต่ตอนนี้เราซิ่วออกมาแล้ว ที่จริงไม่ได้ตั้งใจจะเข้า ม.นั้น คณะนั้นตั้งแต่แรกแล้ว แต่โดนพ่อบังคับให้เรียน ทรมานมาก
เข้าไปก็เรื่องเพื่อนมีปัญหาอีกแล้ว
ช่วงหลังๆเราทำใจได้แล้วกับพี่คนสวย
***เดี๋ยวค่อยสรุปข้อคิดให้ตอนจบ
เรื่องอยู่บ้านเดียวกันปู่กับย่า บางวันเราไม่พูดจนนับคำได้ ไม่ค่อยรู้ใจกันเหมือนไม่ค่อยถูกกัน เข้ากันไม่ได้ ความคิดไม่เหมือนกัน ชอบอะไรไม่เหมือนกัน ไหนที่ย่าชอบนั้นเราจะไม่ชอบ ไม่อยู่ในความคิดเราด้วย เราบาปมากที่ผ่านมา แต่เขาเลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิด ก็เลยรู้สึกผูกพัน เห็นเขาบอกความผูกพันมันน่ากลัว! แต่ถามว่ารักปู่ย่าไหม เราตอบตัวเองไม่ได้จริงๆ เพราะที่ผ่านมามีหลายเรื่องราว ที่ทำให้เราพูดไม่ออกตั้งแต่เด็กแล้ว เก็บกดมานาน
เราทรมานใจ
|
1.เรามักไปแอบชอบคนที่เราไม่สามารถมีเขาอยู่ในชีวิตได้
2.เพื่อนรู้ใจจริงๆ เข้ากันได้หายากบนโลกใบนี้
3.เรื่องที่จะดีอยู่แล้วแต่มาพังเอาตอนท้าย
4.ไม่มีอะไรถูกใจเราทุกอย่าง ไม่มีอะไรเพื่อเรา
5.เราเหมือนไม่เป็นที่รักของใครแล้ว
6.อยากอยู่กับคนที่เราอยากอยู่ด้วย เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกับเขา
7.เรารู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนอยู่บนโลกนี้คนเดียวบางที
เรื่องของเรา
|
1.อนาคตเราอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากคบใครเป็นญาติแล้ว
2.ถ้ามีงานเลี้ยงรุ่น เราจะไม่ไปเด็ดขาด
3.เราอยากไปเที่ยวต่างประเทศคนเดียว
4.อยากเรียนจบ อยากทำงาน มีเงินเป็นของตนเอง
5.เราชอบ 2 เพศ
6.เราเฉยๆกับคนที่อิจฉาเรา หรือเกลียดเราไม่อยากตอบโต้ด้วย
ข้อคิด
|
1.รักไม่จำเป็นต้องครอบครอง แค่เรามีความห่วงใย เป็นห่วงเขาอยู่ห่างๆ มีความปรารถนาให้กับเขา ทุ่มเทให้ไม่หวังผล ก็พอแล้ว
ไม่ครอบครอง=ไม่มีวันสูญเสียเขาไปค่ะ
ไม่ต้องมาระแวงว่าเขาจะมีคนอื่นไหม ไม่ต้องมาทะเลาะกันเหมือนคู่ชีวิตบางคน
คนเป็นแฟนกันบางที่เราไม่รู้เบื้องหลังหรอกค่ะ ว่าเขา2คนทะเลาะกัน เถียงกัน งอนกัน แล้วถ้าเราไปดูแลเขาให้เขาปรับทุกข์กับเรา เขาอาจจะโอเคกับเรา
เราตอนหลังไม่คิดจะครอบครองพี่เขาแล้ว เพราะเราคิดว่าถ้าเราเป็นเจ้าของเขา เราไม่สามารถดูแลเขาได้ดีเต็มที่พอ เพราะขนาดตัวเรายังเอาตัวเองไม่รอดเลย
ถ้าเปรียบเราเสมือนละคร เรายอมเป็นคนดูแลเขาอยู่ห่างๆคอยห่วงใยทุ่มเทอยู่ห่างๆดีกว่า ที่จะไปเป็นเจ้าบ่าวตัวจริงของเขาค่ะ
สักวันนึงถ้าเราเจอคนที่เราแอบชอบใหม่ เราอาจหมดรักจากเขาแล้วก็ได้ เพราะอนาคตเราต้องเรียนต่อ เราต้องพบเจอใครต้องเจอคนมากมายผ่านมาในชีวิต
2.ใครทำไรกับเราก็อโหสิกรรมให้เขาเถอะค่ะ ต่างคนต่างมาคนเดียว ต่างคนต่างไปคนเดียวเหมือนกัน ไปตามทางของตัวเอง ที่ทำตอนอยู่บนโลกตอนที่เป็นมนุษย์ค่ะ
3.เราไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกของคนอื่นเกินไป ความจริงคนอื่นก็ไม่ได้แคร์เราเลยนะ
4.เราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียวให้ได้ เพิ่งพาตัวเองได้ เพราะอนาคตพ่อกับแม่ไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิต
5.ความรักความรู้สึกห้ามกันไม่ได้ แต่รักใครแล้วต้องเผื่อใจไว้บ้างนะ เดี๋ยวจะเจ็บเหมือนเรา
6.คนที่บูลลี่คนอื่นคือคนมีปม แต่แก้ไขปัญหาตนเองผิดวิธี
7.อย่าเพิ่งตัดชีวิตตัวเอง ทุกอย่างบนโลกนี้ยังมีอะไรสวยงามรอเราอยู่
*ทุกท่านที่เข้ามาอ่านขอให้โชคดีและสมหวังกับทุกๆเรื่องนะคะ เราไม่อยากให้ใครเป็นทุกข์ เราอยากให้โลกใบนี้มีแต่คนมีความสุข*
*ทุกอย่างจะสอนเป็นประสบการณ์เอง*
อย่าเพิ่งตัดชีวิตตัวเอง ทุกอย่างบนโลกนี้ยังมีอะไรสวยงามรอเราอยู่
*เรื่องไหนดีก็เก็บไว้เป็นความทรงจำค่ะ
เรื่องไหนที่ไม่ดีก็ไม่ต้องไปจำมันคิดเสียว่ามันไม่สำคัญกับเรา*