เอาจริงไปเราเกลียดช่วงปิดเทอมมากเราต้องอยู่บ้าน ไปเที่ยวก็ไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ เราทำงานบ้านทุกอย่างทุกวัน แต่น้องเราไม่ต้องทำอะไรเลยนอนเล่นโทรศัพท์ แต่งหน้าทำผมไปวันๆ วันนี้เราทำงานบ้านปกติแต่เราลืมตากผ้า แม่เรานอนอยู่น้องเราก็เดินไปหาแม่บอกแม่ว่าเราไม่ยอมตากผ้าแล้วแม่ก็มาว่าเรา ไม่ทำอะไรเลย นอนเล่นโทรศัพท์ พอเราบอกเขาว่าเราถูบ้านอยู่เขาก็หาว่าเราเถียงไม่จัดระเบียบความสำคัญ คือแบบเราลืมอะแค่ลืมตากผ้า แต่กลายเป็นเรื่องใหญ่โต คนนอกเอาแต่บอกว่าเราโชคดีมากเลยมีแม่ที่ดี แต่สำหรับเราที่ พ่อทิ้งตั้งแต่เด็ก โทรไปหาพ่อก็บล็อก แม่แต่งงานใหม่ ไม่ให้ออกเที่ยว แถมเราก็ไม่ได้ถูกกับพ่อเลี้ยงขนาดนั้นสำหรับเด็กอายุ18 โคตรเหนื่อยเลยอะมันไม่ไหวแล้วจริงๆ การเป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการมันโคตรเจ็บอะ