คือต้องบอกก่อนว่า พื้นฐานเราเป็นคนที่ทะเยอทะยาน มีความพยายาม คืออ่านหนังสือตลอดเวลาพัฒนาตัวเองมาโดยตลอด อยากเป็นนักการทูตเลยตั้งใจเรียนภาษามากๆ ทุกวันจันทร์ถึงศุกร์เราจะไปทำงานกับแม่ตั้งแต่ ห้าโมงเย็นถึงตีสอง (ร้านเหล้า) เคยเป็นคนที่เข้มแข็ง ไม่สะทกสะท้านกับอะไรง่ายๆ ไม่หวั่นไหว และที่สำคัญ ใครด่าใครว่านี่คือด่ากลับสวนกลับหมด แต่ว่ามันเริ่มเปลี่ยนไปประมาณเมื่อครึ่งเดือนก่อน

เรากลายเป็นคนขี้เกียจ ที่วันๆเอาแต่นอนไม่ทำอะไรเลยนอกจากอ่านนิยาย มันหมดแพชชั่น มันไม่อยากทำอะไร และไม่มีกำลังใจทำ อนาคตที่วาดฝันอยากเป็นนักการทูตก็รู้สึกเลือนรางลงทุกที เวลาทำงานจากที่ปกติเป็นคนเอ็กโทรเวิทมากๆ เข้าสังคมเก่งคุยกันเป็นจ้าละหวั่นก็กลายเป็นคนเงียบไม่ค่อยพูดกับใครเอาแต่อ่านหนังสือ รู้สึกไม่อยากมีปฎิสัมพันธ์กับใคร และที่สำคัญ เราหวั่นไหวมากขึ้นมากๆ ปกติเวลาคนด่าคนวิพากษ์วิจารณ์เราจะจัดการตัวเองได้ เผลอๆด่ากลับก็มี แต่ทุกวันนี้คือเอาเก็บมาคิดมาก เริ่มเก็บมาร้องไห้ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ค่อยสนใจ เริ่มเซ้นซิทีฟเริ่มคิดว่าคนอื่นจะคิดกับเรายังไงทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยคิด ใครนึกจะเกลียดก็เชิญเกลียด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ เริ่มขี้เกียจด่าขี้เกียจวีน บางทีพูดไม่ออกก็มี แล้วอาการเริ่มหนักสุดคือ สามคืนที่ผ่านมา

ปกติเราเป็นคนนอนน้อยเป็นธรรมดาด้วยความที่ทั้งเรียนทั้งทำงานแต่ช่วงนี้คือ สองคืนมานี้เราไม่ได้นอนเลย นอนไม่หลับ เอาแต่อ่านหนังสือ พอปวดเมื่อยตาก็จะมานอนก็นอนไม่หลับ พอนอนไม่หลับก็เล่นโทรศัพท์ วนๆไปแบบนี้จนครบสองคืน เวลาจะนอนก็รู้สึกแน่นหน้าอก แต่มันไม่ได้มาจากอาการป่วยทางร่างกาย เราสัมผัสได้ มันเหมือนมีพลังมืดบางอย่างมากดทับไว้ จนใต้ตาเราดำคล้ำไปหมด พ่อเห็นก็ใจคอไม่ดีพยายามโน้มน้าวเราให้ไปหาจิตแพทย์ เราเลยอยากถามเพื่อนๆว่า อาการแบบนี้เราควรไปหาจิตแพทย์จริงๆใช่มั้ย เพราะช่วงนี้ก็ช็อตอยู่เงินไม่ค่อยมี ไม่ค่อยอยากลงเงินใช้เงินเยอะเท่าไหร่ และไม่อยากลางานด้วยถึงจะไม่อยากทำก็ตาม

แต่ว่าถ้าเราพิจารณาดูดีๆ บางทีถ้าควรไปหาจริงๆ เราก็พร้อมจะเอาเงินตรงนั้นมารักษาสุขภาพ จริงๆแบบนี้ก็ควรไปหาจิตแพทย์แล้ว แต่ไม่รู้ทำไมเราตัดสินใจไม่ได้ เหมือนเราไม่รู้เหตุผลมากพอที่จะตัดสินใจ เพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำเราที ขอดีๆไม่เหวี่ยงไม่วีนไม่แซะนะ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะด่ากลับช่างมันได้ไหมหรือจะเอาเก็บไปคิดจนนอนไม่หลับพลัสไปอีกคืน