ความรู้สึกของเราตอนนี้นะคะ มันแบบไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นแฟนเลยค่ะ เราอยู่กินกับแฟนมา6ปีแล้ว มีลูกแล้วคนนึง ผ่านอะไรด้วยกันมันเยอะแล้วค่ะ 

     เราเข้าใจได้คนมันอยู่ด้วยกันนานแล้วจะให้มันรักหวานแหวนเหมือนช่วงจีบกันใหม่ๆไม่ได้ แต่อย่างน้อยเราก็แบบอยากให้มันมีอะไรกันสักนิด นอกจากต่างคนต่างอยู่ทั้งที่อยู่บ้านเดียวกัน 

      ที่เราบอกว่าเรารู้สึกเหมือนเกมอะ เพราะแฟนเราเล่นเกมตลอดเวลาค่ะ กลับถึงบ้านกินข้าวเสร็จก็ไปเล่นเกมเลย เลิกเล่นได้คือนอน วนแบบนี้ค่ะ เราอะ ไม่ได้ว่าอะไรที่เขาเล่นเกม แต่เราอยากให้เขาแบบสนใจเรากับลูกบ้าง ล่าสุดลูกเราเอาการบ้านที่ระบายสีมาให้เขาดูเพราะว่าลูกเราระบายสวยครูชม ภาษาเด็กก็คืออยากให้ชมเขาเก่งอะแค่นั้น

       แต่ลูกเดินกลับมาบอกเราว่า พ่อไม่สนใจ เราเลยถามลูกว่ามีอะไร พ่อไม่สนใจยังไง ลูกบอกว่าเราว่าก็เดินไปหาพ่ออะแหละ เอารูปให้ดู พ่อบอกก็สวยดี แต่หน้าไม่หันมาดูรูปหรือหนูเลย มองแต่มือถือ และลูกเราก็ร้องไห้

       เราจุกอกเลยอะ เราโอ๋ลูกเสร็จเราเดินไปเคลียร์กับแฟนเลยว่าอย่างนี้มันไม่ได้แล้วนะ เราต่อว่าเขาชุดใหญ่เลยก็ว่าได้เพราะเราโมโหมาก จบด้วยการทะเลาะกันแรงมาก คำสุดท้ายที่เราพูดคือ เรากับลูกไม่ใช่เกมที่ถูกซื้อมานะ อยากเล่นตอนไหนก็เล่น ไม่อยากเล่นก็ไม่สนใจ

       ตอนนี้เราเอาลูกไปฝากกับแม่ไว้ก่อนค่ะ ด้วยความที่ทะเลาะกันแรงมากยังไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย เราไม่อยากให้ลูกเห็นว่าพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ส่วนเรากับแฟนยังไม่มีใครเริ่มพูดกันเลยค่ะ เราถามจะเอายังไง เขาก็ตอบแค่แล้วจะให้ทำอะไร

       คือเรายังไม่อยากจบด้วยการเลิกลาค่ะ ส่วนนึงก็เพราะลูกด้วย แต่เราไม่รู้จะแก้ปัญหายังไงดี เราอยากให้แฟนสนใจเรากับลูกมากกว่านี้ ถามว่าเขารักเรากับลูกมั้ย เขาบอกเขารัก แต่เราไม่เห็นจากการ
กระทำของเขาอะ 

       จริงๆเราพูดกับเขาไปหลายครั้งแล้วล่ะค่ะ เรื่องการเล่นเกมว่าช่วยแบ่งเวลาหน่อย สนใจเรากับลูกบ้างก็เอาตอบเราว่าแล้วจะให้ทำอะไร เอาตรงๆเราเบื่อมากแล้วค่ะ เราก็ไม่อยากจะทำอะไรแล้ว แต่เราห่วงความรู้สึกลูก เราอยากหาทางออกที่ไม่จบด้วยการเลิกราอะค่ะ

        ไม่ทราบว่าใครพอจะมีทางแก้ไข้หรือคำแนะนำอะไรให้เราได้มั้ยค่ะ เรารู้สึกมืดมากค่ะ นอนไม่หลับหลายวันแล้ว อยากให้มันมีทางออกสำหรับเรื่องนี้จริงๆค่ะ ช่วยเราด้วยนะคะ