ครอบครัวเราจะหัวโบราณนิดนึงเวลาเราจะคิดไปเที่ยวกับแฟนหรือไปหาแฟนที่บ้านมักจะต้องแอบไปทุกทีเลย แล้วก้อนจะไปต้องมานั่งและรอนคิดวางแผนให้ปวดหัวเพื่อให้คนที่บ้านจับไม่ได้ ว่าเราจะไปหาแฟนก่อนอื่นบอกก่อนว่าเราอยู่กทม. แฟนอยู่ รังสิต การจะได้เจอกันที่แต่ล่ะครั้งก็ 2-3 เดือน เจอครั้งหนึ่งแล้วก็แค่ ครึ่งวันด้วย เพราะเราก็ไปนอนค้างไม่ได้ บางทีเราก็ปวดใจเราอายุ26แล้ว แต่ครอบครัวไม่ยอมปล่อย ขนาดไปทำงานยังต้องไปรับไปส่งไม่ให้กลับเอง ก็พอจะเข้าใจเราเป็นผญ.แต่บางทีมันเกินไปอยากมีอิสระบ้างเคยพูดกับคนที่บ้านก็ไม่ยอมเลยไม่ปล่อยเลนหวงไปหมด กลัวจะไปเสียตัว กลัวสาระพัดเลย จนเราเป็นคนเก็บตัว ซึมเศร้าบ้างก็มีน้อยใจในตัวเองว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราเลยอยากถามว่ามีเพื่อนคนไหนที่เคยเจอหรือเป็นแบบนี้บ้าง ช่วยบอกวิธีเราหน่อยว่าควรทำยังไงดี เพราะอาทิตหน้าเราก็ว่าตะไปหาแฟนเพราะจะไปเที่ยวกันในวันเกิดครึ่งวันยังดี แต่ต้องแอบไปเหมือนเดิม โดยการบอกว่าไปทำกิจกรรมที่เรียนกับพี่ๆ เพราะเราเรียนกศน.ด้วย เพื่อไม่ให้เขาสงสัย แต่ก็กลัวแหละว่าจะจับได้ เพราะเคยโดนตบตีมาแล้วเรื่องหนีไปเที่ยวกับแฟน แล้วสิ่งที่ไม่ชอบมากที่สุดคือครอบครัวชอบพูดว่าถ้าออกไปอีกแล้วรู้ก็ไม่ต้องมาเป็นหลานในบ้านนี้อีกตัดขาดกันไรแบบนี้ แฟนเราเคยมาที่บ้านเราหลายครั้งนะ แต่ละครั้งก็ยังไม่เคยเชื่อใจจับผิดตลอด จ้องมองตลอดจนไม่เป็นตัวเองเลย บางทีเราก็อึดอัดอ่ะ ทุกคนว่ามันเกินไปไหม