หลาย ๆ ท่านถ้าอ่านกระทู้นี้ อาจจะงงหน่อยนะครับ ซึ่งตอนนี้ผมจะไม่ค่อยปกติมากเท่าไร จิตใจยังไม่ ok จุงอาจจะสื่อสารข้อมูลไม่ละเอียดเท่าที่ควร แค่อยากทราบว่ามีใครเจอเรื่องเหมือนผมบ้างครับ ผมว่ามันหนักมากจริง ๆในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นหัวหน้าครอบครัว และเป็นคุณพ่อของลูกชายอันเป็นที่รักที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ

เรื่องของผม คือ ผมได้แต่งงานมาประมาณ 15 ปี ลูกชายหนึ่งคนอายุ 12 ปี ผมและภรรยาได้เลิกกันประมาณ 1 ปีกว่าเนื่องจากภรรยามาขอเลิกและขอให้เป็นเพื่อนกัน ซึ่งผมก็เสียใจมากแต่เราก็ทำหน้าที่พ่อและแม่ของลูกอย่างเต็มที่ แต่เมื่อประมาณ ก.ค. 66 ลูกชายป่วยหนักเข้าผ่าตัดเป็นมะเร็งสมอง ผมและคุณแม่ของน้องก็ต่อสู้ร่วมกันกับลูก ผ่าตัด 4 ครั้ง ฉายแสงมากกว่า 30 ครั้ง สุดท้ายลูกชายก็จากไปอย่างกระทันหันหลังจากรักษามาได้ 4 เดือนในช่วงปลายปี 66 ที่ผ่านมา (ทั้ง ๆ ที่ยังบอกรักกันอยู่ในวันก่อนที่จะเสีย) ผมตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้วครับ นอกจากแม่ที่ผมรักและต้องดูแล แต่ความเจ็บปวดจากการที่ครอบครัวแตกแยกและสูญเสียลูกชายอันเป็นดวงใจทั้งดวงของผมไป...

ผมเข้าใจว่าทุกคนที่เรารักจะต้องจากกันไป แต่มันไม่เป็นไปตามธรรมดาที่ควรเป็น ซึ่งผมจะต้องจากไปก่อนลูก และลูกก็อยู่ในวัยที่กำลังเติบโต เค้ามีความหวังความฝันมากมาย สิ่งที่เค้าทำค้างไว้มีมากมาย จริง ๆ

ทุกอย่างเหมือนไม่ใช่เรื่องจริง ทุกสิ่งที่ผมมีมีแต่ความทรงจำของลูก... ตอนนี้ชีวิตผมเหมือนขาดหายไปมีชีวิตไม่เต็มชีวิต... 

ทุกวันนี้ผมทำบุญทุกวัน อุทิศให้ลูก และกำลังวางแผนชีวิตว่าเรายังต้องการอะไรในชีวิตนี้อีกไหมจะต้องทำอะไรต่อไป... ซึ่งปกติผมก็ไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากเห็นลูกชายเติบโต เป็นคนดีของสังคม ช่วยเหลือตนเองและสามารถช่วยเหลือเอื้อเฟื้ัอผู้อื่นได้... แต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่ในโลกเดียวกับผมแล้ว....

มีใครมีประสบการณ์แบบผมบ้างครับ มาเล่าให้ฟังกันหน่อยนะครับ และขอให้ทุกท่านมีครอบครัวนี้มีแต่ความสูขสมหวังตลอดไป อย่าพบเจอเหตุการณ์แบบผมเลยเพราะมันเจ็บปวดอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้จริง ๆ ...ด้วยใจจริง

ขอบคุณครับ จากพ่อคนหนึ่งที่รักลูกสุดหัวใจ