โจรเข้าบ้านตอนดึก  แล้วผมนอนอยู่ข้างล่าง แม่นอนข้างบน
สุดท้ายแม่ไล่โจรออกไป   ผมตื่นมาไม่รู้เรื่อง

แม่บอกไม่เห็นหน้าโจรเพราะมันมืดพอแม่ตะโกนมันก็รีบออกจากบ้านไปเลย

ทีนี้แม่บอกว่าลูกก็อยู่ในข่ายน่าสงสัยเช่นกัน
ผมถามแม่กลับว่าถ้าไม่ดูที่ความเป็นไปได้หลายๆอย่าง  เอาความรู้สึกอย่างเดียวที่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กจนโตแม่คิดว่าผมจะนิสัยแบบนี้ไหม

แม่นั่งคิดไปสักแปปนึงไม่ตอบทันที  จึงตอบว่าถ้าเอาความรู้สึกแม่ก็คิดว่าลูกไม่น่าจะทำแบบนั้น
แต่คำพูดที่แม่พูดส่วนใหญ่เหมือนจะเทน้ำหนักไปทางรูปการณ์ในวันเกิดเหตุ   ผมทึอยู่กับแม่สองคนคือ1ในผู้ต้องสงสัยเช่นกัน  แม่ย้ำผมกลับทันทีหลังจากที่บอกว่าถ้าเอาความรู้สึกคือไคิดว่าไม่ใช่ผม

คือผมรู้สึกน้อยใจครับ  ดูจากกิริยาท่าทาง  แม่จะให้ความสำคัญกับสภาพการณ์ในตอนนั้นมากกว่าการดูจากนิสัยความรู้สึกที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก

คิดจะสงสัยลูกก็ได้นะผมไม่ว่า  แต่เก็บไว้ในใจหรือพูดสั้นๆก็ได้  ไม่ต้องเน้นย้ำให้ลูกเสียความรู้สึกหรอก

เป็นท่านโดนแบบนี้จะน้อยใจไหมครับ