สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าปัญหาที่เรากำลังเจออยู่ตอนนี้บ้านอื่นหรือพี่น้องคนอื่นเป็นอยู่ไหมแต่สำหรับเราคือตอนนี้รับไม่ไหวแล้วค่ะ แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงกับปัญหาเหล่านี้ ก่อนอื่นเลยตัองบอกว่าครอบครัวเรามีกัน6คนค่ะ พ่อ แม่ เรา น้องแล้วก็ลูกๆเราอีก2คนเรื่องลูกๆเราไม่มีปัญหาอะไรเลยปัญหามันอยู่ที่น้องค่ะ เรากับน้องห่างกัน5ปี ตอนน้องยังไม่โตเข้าวัยรุ่นมันไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ พอมาช่วงนี้น้องเข้าสู่ช่วงวัยรุ่นเริ่มใช้เงินเปลือง เปิดไฟ เปิดพัดลม ชาร์จแบต เปิดลำโพงฟังเพลงดังๆ ซึ่งมันทำให้ลูกเรานอนกลางวันไม่ได้เลยเสียงเพลงคือดังออกมาจากห้องคือดังมากเคยตักเตือนน้องไปแล้วก็เกิดการทะเลาะกันแล้วแม่ก็ดูเหมือนจะเข้าข้างน้องค่ะสุดท้ายเราผิดที่ไปหาเรื่องก่อนจนเราต้องย้ายลูกๆไปนอนด้านบนเพื่อตัดปัญหาไปแล้วเนื่องจากน้องเปิดไฟใช้ไฟทั้งวันค่าไฟก็เพิ่มขึ้นจากเดิมเยอะอยู่ค่ะถ้าช่วยเราออกบ้างเราจะไม่เดือดร้อนเลยแต่นี่เรารับภาระคนเดียวทั้งบ้านค่าน้ำค่าไฟคือเราจ่ายหมดเราเป็นแม่เลี้ยงเดียวนะคะไหนจะค่าใช้จ่ายลูกเราอีกค่าใช้จ่ายเรานี่แทบไม่ตัดทิ้งไปเลยคือเราต้องประหยัดมากๆเพื่อเอาเงินมาไว้สำรองจ่ายค่าไฟ้ค่าน้ำค่าของใช้ในบ้านค่าใช้จ่ายลูกซึ่งตรงนี้น้องไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรเลยค่ะถึงแม้น้องจะมีเงินเดือนก็เถอะ แล้วที่โมโหมากๆเลยคือตอนดึกๆน้องชอบลุกมาหาอะไรกินถ้ากินเสร็จแล้วเอาไปล้างจะไม่เดือดร้อนค่ะแต่นี่คือกินเสร็จแล้วหมกไว้ในห้องนอนค่ะ ที่ต้องต้องมาหมกคือชอบเอาจานไปวางซ้อนๆกันจนราขึ้นจานกับข้าวกินเเล้วไม่ล้างค่ะเอาวางไว้จนมันบูดขึ้นราช้อนคือราขึ้นจนดำก็มีเสร็จแล้วก็เอาของใหม่เข้าไปหมกอีกคือถึฃขนาดที่ต้องทิ้งจานกันเลยก็มีค่ะรับไม่ได้ที่เป็นราเน่าเหม็นขนาดนั้นแต่แม่ก็ไม้คยว่านะคะวันไหนที่แม่เปิดห้องไปก็คือเก็บมาล้างให้ค่ะไม่บ่นไม่ว่าซักคำแต่พอเราว่าก็ตามสูตรค่ะเข้าข้างน้องดูๆแล้วเหมือนแม่จะตั้งความหวังไว้กับน้องชายเรามากค่ะเสื้อผ้าถุงเท้ากางเกงในคือแม่ก็ยังซักให้ค่ะ เรางงมากกับความคิดแม่ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ มีอีกเรื่องที่เรารู้สึกว่าโดนเอาเปรียบเกินไปคือเราออกรถมอไซมาเราเป็นคนส่งเะื่อออกมาให้แม่ใช้ค่ะแต่พอใกล้จะส่งหมดแม่กลับเอาให้น้องซึ่งเรามามันไม่ยุติธรรมน้องเอาไปแต่งจนรถแทบจะไม่ใช่รถขับบ้านๆเลยค่ะเหมือนรถออกวิ่งทิปไปเลยคือเรารู้สึกว่ามันเกินไปจริงๆเหมือนโดนแม่หลอกให้ออกรถแล้วหลอกเราให้ผ่อนแต่สุดท้ายเหมือนจะให้น้องใช้ค่ะเพราะแม่แทบจะไม่จับรถคันนี้เลยพอใกล้จะผ่อนหมดแม่ก็กลับไปใช้คันเดิมเราว่ามันไม่โอเครเอามากๆ น้องนิสัยเหมือนคนแก่ตัวเอาแต่ได้แต่จะไม่ยอมเสียเปรียบพอรู้สึกเหมือนจะเสียเปรียบก็รีบเอาอกเอาใจแม่แล้วเชื่อไหมคะน้องมีอิทธิพลกับแม่มากถึงขั้นดุแม่ได้แต่ผิดกับเราที่แม่เหมือนจะแข็งใส่ไม่ยอมเรรในบ้างเรื่องตลอดแม้กระทั้งเรื่องแบ่งที่ดินคือน้องได้ที่พร้อมบ้านแต่ของเราคือได้แค่ที่เปล่าๆซึ่งที่ไม่สวยแล้วที่ก็คือมีที่ดินของน้องคั่นกลางจะปลูกบ้านก็คือปลูกไม่ได้ที่ดินไม่ติดต่อกันค่ะแต่เราก็คือไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่อยากให้คนอื่นเขาว่าได้ว่าทะเลาะกัยเพื่อแย่งสมบัติพ่อแม่ พออ่านมาถึงบรรทัดนี้ทุกคนคงงงใช่ไหมคะว่าแล้วพ่อหละพ่อไม่รับรู้เลยหรอ ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นพ่อรับรู้ค่ะแช้วพ่อก็ทนกับพฤติกรรมของน้องไม่ไหวพ่อเคยว่าไปค่ะแต่ก็แค่นั้นดีขึ้นมาบ้างพักนึงสุดท้ายเหมือนเดิมดูๆแล้วจะหนักกว่าเดิมด้วยจนตอนนี้พ่อเอือมระอากับน้องมากค่ะเรียกได้ว่า ช่างมันจะไปไหนก็ไป แบบนั้นก็ได้ค่ะเหมือนมีแต่แม่ที่ถือหางแต่เรากับพ่อคือไม่ไหวกับน้องเลยค่ะ ถึงตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ว่าพฤติกรรมห่วยๆของน้องจะไปจบที่ตรงไหนแต่ที่เรารู้เลยคือผู้ชายแบบน้องถ้าใครได้ไปเป็นสามีคือโชคร้ายที่สุดแล้วค่ะทั้งเรื่องความสะอาด เรื่องการเห็นแก่ตัว พฤติกรรมแย่ๆที่ยังไม่พูดถึงอีกเยอะ เาไม่อยากให้น้องมีครอบครัวเลยค่ะเรารู้สึกสงสารผู้หญิงในอนาคตที่จะเข้ามาอยู่กับน้องเขาต้องมาทนอะไรแย่แบบเราแน่นอนไม่อยากให้ใครต้องมาเจอคนแบบน้องเลยค่ะ คุณอาจจะบอกว่ามันจะมีอยู่จริงหรอคนที่ใช้ชีวิตได้แบบนี้คือมันมีอยู่จริงๆค่ะ แล้วเราก็กำลังเจออยู่