คือปกตินะคะหนูไม่ค่อยพูดอยู่แล้วเวลาใครถามก็จะไม่ค่อยตอบเวลาอยู่โรงเรียนนะคะก็ไม่คุยกับคนอื่นนอกจากเพื่อนที่สนิทมาตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ๆครูถามครูเรียกก็ไม่ค่อยจะตอบค่ะนอกจากยิ้มให้อย่างเดียวไม่ใช่แค่คนนอกครอบครัวครัวนะแต่คนในครอบครูหนูก็เป็นคือตากับยายหนูความรู้สึกมันเขินๆอายๆอ่ะค่ะแต่ก็ไม่ได้ห่างกันนะคะเพราะตากับยายเลี้ยงมาแต่เล็กจนโตแต่หนูก็ยังไม่กล้าพูดกล้าตอบ เวลายายให้ไปถามตาหนูก็ไม่กล้าถามเพราะอะไรก็ไม่รู้หนูถึงไม่พูดมันออกมา แต่มีน้องค่ะที่หนูยอมพูดด้วยและหนูก็จะให้น้องไปบอกแทน  หนูไม่ค่อยชอบเจอญาติด้วยค่ะเวลาญาติหรือคนในครอบครัวมาอย่างงี้คือไม่กล้าไปเจอหนูจะเข้าบ้านแล้วล็อกบ้านทันนทีบางครั้งหนูงงกับใจตัวเองมากทำไมถึงเป็นแบบนั้นล็อกบ้านเสร็จคือหนูจะร้อนใจเดินวนในบ้านหลายรอบและร้องไห้  หนูค้นหาแล้วว่าทำไมหนูถึงต้องทำแบบนี้ก็ไม่เจอแล้วเวลาที่แม่หรือยายถามหนูว่าจะกินข้าวมั้ยหนูจะไม่ตอบแลพทำหน้าเศร้าตลอดแต่ก็หิวค่ะไม่รู้จะตอบยังไง. ละตอนที่ยายหรือแม่เนี่ยค่ะถามซ้ำหนูก็จะโกรธค่ะ  แล้วหนูก็จะเดินหนีทันทีถ้ามาถามอีกคือจะร้องไห้แล้วค่ะหนูไม่ชอบให้ใครมาถามไม่ให้พูดด้วย   หนูอยากถามพี่ๆค่ะว่าหนูเป็นแบบนี้เพราะอะไร