เรากับแฟนอายุห่างกัน 20 ปี เขามีลูกติด2คน(ซึ่งอยู่กับฝั่งแม่) และเราก็เพิ่งคบกันได้ไม่นาน  เขาชวนเราไปงานบวชลูกเขา ซึ่งจัดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา  ตอนไปมันก็สนุกอยู่หรอก ได้พูดคุยกับพี่น้องแฟนเพลินๆในรถ  
แต่พอถึงพิธีที่พ่อและแม่นาค( แฟนเราเลิกกับแม่ของลูกมาประมาณ10ปีแล้ว) ต้องร่วมพิธีบวช ตอนเดินรอบโบสถ์  เราซึ่งมองดูอยู่ห่างๆ ก็คอยถ่ายรูปให้ตลอด ก็ยังรู้สึกสนุกกับงานกิจกรรมอยู่นะ  
 
แต่ช่วงที่เข้าพิธีในโบสถ์ เราเข้าไปเพื่อจะถ่ายรูป ก็ต้องไปเจอเขาพูดคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติ  เราก็รู้สึกแปลกๆ ก็เลยเลี่ยงออกจากโบสถ์มานั่งข้างนอก รอเวลาจนบวชเสร็จสิ้น  และกลับมางานทำบุญพระใหม่ที่บ้านแม่พระต่อ ระหว่างงานแฟนก็ไปพูดคุยกับลูกสาวบ้าง คุยกับญาติฝั่งแฟนเก่าบ้าง ส่วนเราก็พยายามเกาะกลุ่มกับพวกพี่-น้องแฟน ฟังเขาคุยนู่นนี่นั่นกันไป 
 
จนทำบุญเสร็จจะกลับบ้าน ดันไปเห็นตอนแฟนกอดกับแฟนเก่าและบอกลากันโดยให้ดูแลลูกดีๆ  เราก็เลยรีบเดินไปขึ้นรถ ตอนนั้นก็คิดในใจตลอดว่า อืมเขาทำหน้าที่พ่อ-แม่เท่านั้น ประคองและควบคุมอารมณ์ตัวเองจนกลับมาถึงบ้านแฟน พอขึ้นไปบนห้อง ด้วยความเหนื่อย (ตื่นตั้งแต่ตี2ครึ่ง เพื่อเดินทางจากสมุทรปราการไปด่านช้าง สุพรรณบุรี ขากลับก็แวะเที่ยวสุพรรณ กลับถึงบ้านก็ เกือบ6โมงเย็น เราไม่ได้นอนพักเลยตั้งแต่ไปยันกลับ ) ตอนนั้นก็เลยอึนๆ สมองเบลอๆ ไม่อยากทำอะไรเลย 
 
แฟน พอเห็นเราเงียบ หน้านิ่งใส่ ก็ถามว่าเราเป็นอะไร เราก็บอกไม่เป็นไร ( คืองงกับตัวเองอยู่ ) เขาก็ถามอยู่สักพัก เราก็ตอบแต่ไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร ไม่หิว ไม่ทุกอย่าง  แล้วเราก็เดินไปอาบน้ำ  ตอนนั้นสมองคือเบลอ  พออาบน้ำเสร็จเขาก็ถามอีก เราตอนนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาแบบพูดอะไรไม่ออก เขาก็นอนกอดและถามอีกว่าเป็นอะไร ไม่พอใจอะไร เขาทำอะไรผิดหรือเปล่า ใช่ที่เขากอดกับแฟนเก่าไหม  เราที่พยายามจะลืมเรื่องนั้นแล้วเหมือนโดนขุดและขยี้ด้วยคำพูดเขา เลยบ่อน้ำตาแตกเลยจ้า  แต่ก็ไม่บอกเขานะว่าร้องไห้เพราะอะไร  เพราะคิดว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เขาทำหน้าที่พ่อ เราคงจิตไม่แข็งพอที่จะเห็นภาพแบบนั้น  

เราควรบอกสาเหตุที่เราร้องไห้ให้เขารู้ดีไหมคะ  หรือควรปล่อยผ่านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ถ้าเป็นเพื่อนๆอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ จะรู้สึกยังไงคะ แล้วจะบอกความรู้สึกกับแฟนไหมคะ (กรณีที่รู้สึกไม่ดี)