สวัสดีค่ะ เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่หน้าตาธรรมดา บางคนก็บอกว่าขี้เหร่ เราไม่เคยมีเเฟนเลยตั้งแต่เกิด เพราะไม่มีใครเข้ามาจีบ และเราก็ตั้งสเปกไว้สูงด้วย คือเราจะมีแฟน แฟนเราต้องนับถือศีลห้า ธรรมะธรรมโม ไม่ดื่ม ไม่สูบ เพื่อนๆคิดว่ามันหายากไหมละ แน่นอนโดยจะไม่มี แต่วันหนึ่งเราก็เจอ นั่นคือแฟนคนแรกของเรา เราเลยจีบ จนในที่ที่ก็ได้เค้ามาครอบครอง ช่วงนั้นชีวิตเรามีความสุขมาก ชีวิตมีแต่สีชมพู เราเจอกันอาทิตย์ละครั้ง  เราสั่งสกีนหมอนข้างรูปแฟนเพื่อจะได้นอนกอดได้ทุกวัน มันมีแต่ความสุข เราได้โทรปลุกเค้าทุกเช้า คุยกันก่อนนอนทุกคืน เราเคยคิดนะหากวันหนึ่งไม่มีเค้าเราจะอยู่อย่างไร เพราะเค้ากลายเป็นส่วรหนึ่งของชีวิตเราไปแล้ว เราวาดฝันถึงอนาคต ถึงกับตั้งชื่อลูกเลย แต่รักเเรกของเรามันก็ต้องจบลง เพราะความรักไม่ใช่แค่คนสองคน ทางบ้านญาติพี่น้องไม่มีใครเห็นด้วยที่เราคบกัน แม่สั่งให้เลิก ไม่เลิกต้องตัดแม่ตัดลูกกันไปเลย ตอนนั้นชีวิตเราเริ่มไม่มีความสุข มันมีแต่เรื่องที่ต้องเลือกระหว่างครอบครัวกับแฟน  แฟนเราก็เริ่มไม่โอเคร เค้าห้ามเราโทรหาตอนกลับบ้าน เพราะไม่อยากมีปัญหา บ้างครั้งก็พูดเหมือนอยากเลิกกับเรา เช่น อย่าเอาเรื่องทางโลกมายุ่งกับเค้า แม่เราก็บ่นทุกวัน บอกเราเป็นลูกไม่รักดี แฟนเรามีลูกติดค่ะ จน ทำอาชีพขับแกรป แม่เลยไม่อยากให้เราลำบาก ช่วงนั้นที่เรารู้สึกกดดัน เราก็ได้ไปรู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งเป็นครู เราอายุเท่ากับ เค้าทำอาชีพรับราชการเหมือนเรา ตอนนั้นความคิดก็โผล่เข้ามาในหัวเราว่า เมื่อเรากับแฟนคนแรกมันเป็นไปไม่ได้ เราก็ควรเปิดโอกาสให้ตัวเอง ได้เจอคนที่ดีๆ ครอบครัวยอมรับ เราเลยเปิดใจคุยกับเพื่อนครูคนนี้ จนวันหนึ่งแฟนเรารู้ เค้าโกรธเรามาก ไล่เรา ด่าเรา สารพัด ตอนนั้นเราก็รู้สึกผิด ขอบโทษ ขอโอกาส แต่เค้าก็ไม่ให้ เราเสียใจมาก นอนร้องไห้ทุกคืน เกือบเดือน มันทรมานมาก ช่วงนั้นชีวิตเรามีแต่สีดำ เราได้แต่ส่งข้อความไปง้อเค้าทุกวัน แต่เค้าก็อ่านไม่ตอบ เราเริ่มท้อ เลยตัดสิ้นใจจะเริ่มต้นใหม่เพื่อให้ลืมคนเก่า เราเข้าแอพหาคู่จนได้รู้จักกับทหารคนหนึ่ง เป็นนายสิบ เราคุยกันถูดฝึกคอ

จากสถานะพี่ชายก็ขยับมาเป็นแฟน ชีวิตเริ่มกลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง จนวันหนึ่งเเฟนคนแรกเค้านึกไงไม่รู้ส่งข้อความมาบอกเราว่าคิดถึง บอกเราว่าอย่าทำแบบเก่าอีกนะ อยู่ๆหัวใจเรามันเต้นแบบมีความสุขมากแต่สมองบอกว่าเรามีแฟนแล้วนะ มีโอกาสเราเลยถามแฟนเก่าว่าเราคุยกันในสถานะอะไรแฟนเก่าบอกไม่มี เราก็เลยคิดว่าเราคงเป็นเพื่อนกันได้ หัวใจเรายังรักเค้า เลยคุยกันเหมือนเดิม เรากลับมามีความสุขอีกครั้ง แต่สมองมันบอกแบบนี้ไม่ได้นะ เรามีแฟนแล้ว ถึงจะคุยกันกับแฟนเก่าแบบเพื่อนแต่มันก็ไม่เหมาะสม เราสับสนไปหมดไม่รู้จะเชื่อหัวใจหรือสมองดี