อย่าให้ค่าของตัวเองมากเกินกว่าชีวิตจริงในโลกความจริงและค่าที่สังคมประชาธิปไตยจะมอบให้
เรื่องเงินก็ไม่ใช่หลักจิตวิทยาสังคมเป็นเครื่องมือที่ใช้จริงได้ทุกคน 
บางคนมีเงินก็ไม่เห็นว่า จะมีใครนิยมคลั่งไคล้หลงไหลเขามาก
จากการอ่านหนังสือ เรื่อง ลมพัดชายน้ำ ผลงาน กฤษณา อโศกสิน ทำให้มีคำถามชวนวิเคราะห์เกิดขึ้น
ชีวิตเกิดมาหาเงินเพราะอะไร จะใช้เงินเพื่ออะไร คนไทยส่วนใหญ่จะหาเงินเพื่อเงินได้เก่งจริงหรือเปล่า
และชีวิตมีความสุขและยั่งยืนเพราะเงินเป็นปัจจัยสำคัญที่สุดหรือไม่ ทุกคนต้องการเงิน
เพราะต้องการอาชีพมีทักษะดำรงชีพไม่ทุกข์ทรมาน
คนมีเงินหรือคนไม่มีเงินก็เป็นคนดีคนร้ายได้หมด คนมีเงินก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนใจดีทุกคน เพราะเงินต้องใช้เพื่ออะไร
แต่ทักษะการเลี้ยงดูชีวิต หรือการให้เงิน มีความสำคัญมากกว่า ในการจะทำให้ชีวิตยั่งยืนและมีความสุข ?
ทักษะการหาเงินด้วยการใช้เงิน แล้วแต่คนจะเป็นคนที่ทำให้การหาเงินใช้เงิน
พ่ายแพ้เพราะความไม่รู้ตัวว่า การเงินส่วนบุคคลของตัวเองเฟ้อยิ่งยวด
แม้คนจะเคยหลงอภิสิทธิ์ว่า มีโอกาสใช้เงินในการทำงานจะสบายกว่า
แต่ถ้ารายได้ไม่ได้มากเหมือนการใช้บัตรเครดิต ก็ต้องปรับตัวปรับใจ ถ้าทำไม่ได้ใครก็ช่วยอะไรไม่ได้
มีความสุขสำราญในการใช้กรรมมาก แต่คนก็ต้องมีความกล้าหาญในการรับผลกรรม
คนคิดว่าจะต้องใช้เงิน แต่บางคนค่าความเป็นชีวิตเขา ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีอภิสิทธิ์ได้ใช้เงินมากจริง ใช่มั้ย ?
ชีวิตมีความเครียด แต่การใช้เงินทำให้มีความเครียด 
ไม่จำเป็นต้องใช้เงินกับศิลปะที่มีราคาแพงมากๆไม่เข้ากับความเป็นตัวเอง 
แต่ศิลปะที่กำลังทำงานในเวลากับความคิดจิตใจคนรับอรรถรสศิลปะ 
ต่างก็มีราคาตามแต่คนจะรู้จักทำให้เงิน ได้รับศิลปะที่ดีในคุณภาพหรือไม่ 
ศิลปะคือคุณค่าตามที่ผู้สร้างสรรค์ศิลปะมีฝีมือหรือลงทุนสร้างสรรค์ 
แต่ไม่ได้หมายความว่าศิลปะที่เผยแพร่เป็นอุตสาหรรม จะเป็นโปรดักส์ที่มีราคาแพงเสมอไป