ขอตั้งชื่อว่าเรื่อง บ้านเก่าในซอยเปลี่ยว

สวัสดีครับวันนี้ผมมีเรื่องที่จะนำมาเล่าเป็นเรื่อง 
ที่ลึกลับที่ผมยังไม่สามารถหาคำตอบได้  

 เรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่ผ่านมานานแล้ว 
นานกว่า 30 ปีได้ วันนั้น ผมได้น้อยใจหนีออกจากบ้าน
เหตุเพราะว่าทะเลาะกับทางบ้านเนื่องจากผลการเรียนช่วงนั้นไม่ค่อยดี สักเท่าไหร่
ในช่วงนั้นเมื่อมองย้อนกลับไปผมถือว่าทำตัวเกเรเลยละ เพราะ กำลังเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น
มักจะมีเรื่องต่อยตีกับโรงเรียน คู่อริ เป็นประจำ จึงถูกพ่อและแม่ ด่า จนผมต้อง
หนีออกจากบ้านเพื่อประชดพ่อแม่ ถือว่าเป็นการกระทำที่โง่มากๆ ครับ
ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี พอนึกได้ว่าผมมีเพื่อนรุ่นพี่อยู่คนนึ่ง
ก่อนที่ผมจะย้าย เข้ามาอยู่ใน กทม ตอนอยู่ที่บ้านเก่าเรานั้นสนิดกันมาก  
เลยคิดว่าจะไปขออาศัยอยู่กับ

เพื่อนสมัยเด็กที่ **ชื่อ ปลา **สักพักนึ่ง 
ตัวของผมนั้นมี **ชื่อว่า จะรง***นะครับ

ผม ได้ขึ้นรถเมล์ เพื่อเดินทางไปที่การญจนบุรี หนทางก็พอจำได้บ้างไม่ได้บ้าง
ว่าผ่านที่ไหนมาแล้ว พอถึงสถาณีก็เเวะพักกินข้าว
นัง2แถวต่อเข้าหมู่บ้าน เลยถือโอกาส​ถามพี่คนขับรถว่าขับผ่านบ้านพี่ที่ชื่อปลาบ้างมั้ยครับ
บ้านที่อยู่ไกล้ๆกับวัด น่ะครับที่ข้างหลังเป็นซอย
ติดกับ คลองปะปาของหมู่บ้าน ครับ พี่คนขับรถ2แถวบอกว่า
เดี๋ยวจอดให้ตรงปากซอยแล้วให้ เราเดินตรงเข้าไปในซอยด้วยตนเองต่อไปอีกสัก  
พัก ก็น่าจะถึง ผมก็ไปตามทางที่พี่คนขับรถเค้าบอก
แถวนี้ตอนนี้มันไม่ค่อยคุ้นตาเหมือนเมื่อก่อนเลยถนนกับหมู่บ้าน

ผมจากหมู่บ้านนี้ไปก็เกือบจะ8-9ปีได้เดินตรง ไปก็เจอจริงๆจำได้ว่านี่แหละคือบ้านพี่ปลา
ลักษณะเป็นบ้านไม้หลังคามุงด้วยสังกะสี สภาพตอนนี้ดูเก่าลงไปเยอะเลย
กว่าจะเดินทางมาถึงที่นี้ได้ก็เล่นเอาค่ำเลย ผมเข้าไปผมก็ตะโกนเรียก "พี่ปลา! พี่ปลา
พี่ปลาอยู่ไหมครับ?" ผมตะโกนร้องได้สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือน ประตูเปิด
จากข้างหลังบ้าน แต่ก็ยังไม่มีใครตอบรับ ผมจึงอ้อมไปทาง ข้างหลังบ้าน
สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนคนไอ ผมกล่าวคำสวัดดีเพื่อทักทาย สวัดดีครับ

ผมเจอชายแก่ คนนึงไม่รู้ว่าเป็นพ่อพี่ปลารึป่าวนะผมจำหน้าพ่อพี่ปลาไม่ได้เลย
แกกำลังนั้ง ยองๆหันหลังอยู่ในบ้านไม่รู้ว่าแกกำลังทำอะไรอยู่ ผมก็ถามไปยังลุงแก่ๆคนนั้น
ลุงคือพ่อของพี่ปลาใช่มั้ยครับ ลุงคนนั้นนิ่งเงียบไปสักพักผมก็รอ
แก่พูดตอบกลับ ในใจคิดว่าลุง แก่แล้วน่าจะหูหนวก แล้วลุงก็หันมายิ้มแบบแปลก
ใบหน้าของแกมีเลือด ติดอยู่ แล้วแกก็เช็ดเลือดที่ ติดอยู่ที่ ตรงคา  
ผมนิ่งไปสักพักมองดูน่าลุงแก ก็เลยตัดสินใจบอกไปว่า ผมมาหาพี่ปลาครับ!
ผมจะรงไงครับ ลุงจำผมได้ไหมครับ? ผมเป็นรุ่นน้องพี่ปลาที่เคยมาเล่นที่บ้านนี่สมัยเด็กบ่อยๆยังไงล่ะครับ"
พี่ปลาอยู่มั้ยครับ ลุงแกก็พูดว่าเข้ามารอข้างในก่อนสิ เดี๋ยวลุงหาข้าวให้กิน
ผมก็คิดอยู่สักพักไหนๆมาไกลขนาดนี้แล้ว
ตอนนี้ก็จะค่ำแล้วจะไปไหนก็ไม่ได้ อย่างน้อยเข้าไปพักดื่นน้ำสักแก้วก่อนก็ยังดี
ผมก็เดินตามลุงไป ที่มือลุงแกมีเลือดติดอยู่ น่าจะเป็นเลือดของไก่
เพราะตอนเดินผ่านมาผมเห็นว่ามีซากไก่อยู่ตรงพื้น2-3ตัว  ลุงแกพาผมไปที่ในบ้าน
หลังบ้านจะเป็นคลองสมัยก่อนเคยใช้เป็นทางสันจรแต่ตอนนี้ส่วนใหญ่เดินทางโดยรถยน กันแล้ว
คนจึงไม่นิยมเดิดทางโดยเรือ

ขณะที่ผมนั่งรอไปสักพักนึงจูๆก็มีเด็กคลานออกมาจากใต้โต๊ะเป็นเด็กผู้ชายมัดจุกที่หัวอายุน่าจะราวๆสัก 5ขวบ
มาดึกกระเป๋าสะพาย เเล้วเรียก "น้า น้า.ผมหิวน้ามีขนมมั้ยน้า
หนูคือลูกพี่ปลาเหรอ" เด็กผู้ชายก็พยักหน้า นี่พี่ปลามีลูกโตขนาดนี้เลยหรอเนี่ย
ตอนนี้พี่ปลาแกคงจะ 27 เด็กก็ยังคงดึงกระเป๋าอยู่ แล้วก็พูดว่า น้ารีปออกไปข้างนอกเถอะ
เด็กคงอยากจะให้พาไปซื้อขนม จะให้น้าพาไปซื้อขนมเหรอ
เนื่องจากที่ผมนั้งรถและเดินทางมาไกลจึงเหนื่อยและยังอยากจะพักสักครู่ตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย
ไม่รู้ว่าในซอยนี้จะมีร้านขายของรึป่าวด้วย จึงไม่ได้ คิดที่จะทำตามที่เด็กน้อยบอก 
 สักพักก็ได้ยินเสียงลุงแกเดินเข้ามาจากทางหลังบ้าน
เด็กคนนั้นก็รีปวิ่งเข้าไปในห้อง แล้วก็ปิดประตูดัง ตู้มมม! ผมก็ตกใจเพราะยังไงก็ดูเป็นเด็ก
แต่ทำไมวิ่งได้เร็วนัก เเต่ในตอนนี้ยังไม่ได้คิดอะไรมาก รู้สึกเหนื่อยและหิวมากกว่า

สักพักก็มีเสียงลุงพูดขึ้นมาว่า มากินข้าวมา" ผมก็เลยลุกไปตามที่ลุงเรียก
เเล้วไม่เรียกน้องมากินด้วยกันเหรอครับ ลุงแกก็พูดว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็ได้กิน  
ผมนั้งกินข้าว รู้สึกว่าแกงไก่นี้มันรสชาติ แปลกๆและข้าวก็แข็งมาก
แต่ด้วยความที่หิวก็เลยคิดซ่ะว่ากินเพื่อให้ผ่านคืนนี้ไปก็แล้วกัน  
ลักษณะภายในบ้านทางซ้ายจะเป็นห้องที่มีประตูปิดอยู่ มียันเก่าๆขาดติดอยู่ที่หัวประตู
ทางขวาจะเป็นหน้าต่างไม้ซึ่งมีเป็นโต๊ะที่ทำจากการสานไม้ไผ่นั้งได้หลายคน
ข้างๆจะเป็นห้องที่เด็กน้อยวิ่งเข้าไป ผมกินข้าวเสร็จก็ถามลุงว่า
พี่ปลาจะมาเมื่อไหร่ครับ แล้วพีปลาเขากลับบ้านดึกแบบนี้ทุกวันเลยหรอครับ"

ลุงแกตอบกลับมาว่า **เดี๋ยวเอ็งก็ได้เจอ**  

ซึ่งระหว่างนั้นผมก็นั้งรอก็นานพอสมควรจนเผลอหลับแบบไม่รู้ตัว   
ตอนหลับก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาลูบหัว ผมก็สดุ้งตื่น ก็เลยลุกขึ้นหันไปมองว่า
อะไรมาโดนหัวของผม มันก็พอหันไปเจอกับลุงที่ยืนอยู่
ลุงแกยิ้มแบบแปลกๆทำหน้าเหมือนคนหิวข้าวทั้งที่พึ่งกินไปแล้ว
แก่เลียริมฝีปาให้ผมเห็นอยู่ครั้งนึ่ง ใจผมในตอนนั้นก็เริ่มที่จะกลัวๆหน่อยคิดว่าลุงแกแปลกมาก 
เลยถามลุงแกไปตรงๆว่าลุงมาเรียกผมตื่นเหรอครับ  ลุงแกก็ยิ้ม
ด้วยความที่ง่วงมากผมก็บอกไปว่างั้นผมขอนอนที่นี้ได้มั้ยครับระหว่างรอพี่ปลาตรงนี้ก็ได้ ครับ 

ลุงแกยังคงยิ้มอยู่  แล้วก็ลุกไปทางห้องครัว ผมก็คิดว่าลุงแกคงไปอุ่นกับข้าวเพื่อรอ พี่ปลากลับ
ด้วยความง่วง ผมก็ล้มตัวลงนอนอีกรอบนึง สักพักก็เหมือนมีอะไรเย็นๆ มันเป็นความรู้สึกเดิมเลย
แต่ครั้งนี้มั้นเย็นที่ท้อง ผมเลยลองเอามือลูบที่ท้องดูก็รู้สึกเหมือนมีน้ำๆอะไรเหนียวๆติดอยู่
ก็เลยลุกขึ้นมาดู ก็เห็นลุงแกนั้งอยู่ไกล้ๆเหมื่อนว่ารอบนี้แก่จะขยับเข้ามานั้งข้างๆเลย 

**ผมสดุ้งกระโดดออกจากแคร่นั่งไม้ไผ่เลย** 

แกนั้งมองผมตาไม่กระพริบ ยิ้มไม่หุบเป็นท่าทีที่แปลกประหลาดมาก 
ในใจผมตอนนี้เริ่มรู้สึกกลัวและอยากจะออกจากที่นี้แล้ว แต่ติดตรงที่ 
แถวนี้ก็มืดมากไม่มีแสงสว่างจากหลอดไฟเลยแล้วเวลาก็ปาไปตี1แล้ว
คงจะหาที่พักแถวๆนี้ไม่ได้อดทดต่ออีกไม่กี้ ชม ก็เช้าแล้ว
 
ผมก็ ถามแกอีกครั้งว่าพี่ปลามาแล้วเหรอครับ แกก็พูดว่า

**เดี๋ยวเอ็งก็เจอ** แล้วแกก็ลุกเดินไป 

ผมคิดว่าอีกเดี๋ยวพี่ปลาแกคงกลับมา สักพักก็ได้ยินเสียง **เด็กน้อยร้องเรียกเบาๆ น้า! น้า! ** 

ผมก็พยายามมองหาต้นเสียง รู้สึกเหมือนเสียงเนี่ยมันมาจากในห้อง ก็เป็นเด็กผู้ชายคนนั้นเลย

************โหล่ออกมาแค่หน้าจากในห้อง เเล้วก็กวักมือเรียก "น้า! น้า!" ***************

เเล้วทำนิ้วชี้ปิดที่ปากของตัวเองเหมือนพยามไม่ให้ลุงได้ยิน ผมก็เดินเข้าไป
พอเดินเข้าไปก็ถาม " หนู!เรียกน้ามาทำไม แล้วทำไมยังไม่นอนอีก? ดึกขนาดนี้เเล้ว

" หนูมีเรื่องอยากจะบอกน้า… คือ… ลุง…แก…นะ เป็นปอบ ไม่ใช่คน แกตายไปนานเเล้ว

**น้ารีปออก**  

เด็กน้อยพูดยังไม่ทันจบ ก็ปิดประตูเข้าห้อง ผมกำลังจะบิตลูกบิดประตูเพื่อตามเข้าไปถามให้เข้าใจ
สักพักก็รู้สึกเหมือนไครมาเลียที่ต้นคอ แล้วมันอะไรล่ะ ผมหันหลังกลับไปดูก็แทบซ็อค

เป็นลุง ลุงแกมีลิ้นยาวมากยาวถึง2ช่วงแขนได้ ลูกตาเป็นสีแดงกลมโตแทบ ทลักออกมาจากเบ้าตา

 **กูหิวกูหิวกูหิว**พูดแต่คำว่ากูหิว

ผมรีบเปิดประตูวิ่งเข้าไปในห้องที่เด็กน้อยอยู่ ปิดประตูเอาหลังพิงประตูไว้แล้วทำการล็อคห้อง  
ภายในห้องนั้นเป็นห้องโล้งๆว่างปล่าวไม่มีเด็กคนนั้นอยู่ มีแต่ผุ่น
มีชั้นวางตุ๊กตาดอกไม้กับธูป  และขนมคลายๆ    เครื่องเซ้นไหว้ผี และที่น่าตกใจยิ่งไปกว่านั้น

มีรูปถ่ายที่เป็นหน้าเด็กคนนั้นตั้งอยู่ สรุปว่าเด็กคนนั้นที่คุยกับผมเมื่อกี้ก็เป็นผีด้วย เหรอ

ผมยืนอึ้ง **สักพักหางตาก็มอง**

ไปทางประตู จู่ๆ ลูงแกก็ลอยทะลุประตูเข้ามา 

**กูหิวกูหิวกูหิว**  น้ำลายที่ไหลออกมาจากปาก 

และ ลิ้นที่ยาวเป็นความรู้สึกที่หน้ากลัวมากที่สุดในชีวิต 

ลิ้นที่ยาวนั้นกำลังพุ้งลอยมาทางนี้
ผมมองหาทางหนีถอยไปชนกับโต๊ะเครื่องเซ้นจนลูกบอลของเล่นตกลงพื้นกลิ้งไปทางหน้าต่าง
ผมเลยรีบตัดสินใจกระโดดชนหน้าต่างห้อง ออกไป  **ตู้ม **กลิ้งกล้งอยู่ 4สี-5รอบก็
ออกจาก ตัวบ้าน ลงไปนอนคว่ำหน้ากองที่พื้นรู้สึกคลื่นไส้จากนั้นก็อาเจียนออกมา 
เป็นขนไก่และข้าวสาร  ใบหน้าของลุงโผล่ออกมาที่หน้าต่างบ้าน ตาที่แดงแทปจะทะลักหลุดออกจากเบ้า

**กูหิวกูหิวกูหิว** พูดแค่คำนั้น

ผมก็สลบไป... รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็ได้ยินเสียงคนเรียก
คุณๆเป็นอะไรมั้ยครับ ผมจำได้คนที่เรียกผมคือพี่ปลาเรียกแน่นอน
จะรง นี่จะรงใช่ไหม? ผมยังงงๆอยู่ตอบกลับด้วยความตกใจว่า ครับ.. เอ็งมาอยู่ที่นี้ยังไงกัน 
ผมมาเยี่ยมพี่ครับ พอดีเจอกับพ่อของพี่ที่บ้านนี้ครับ 
เอ็งบ้ารึป่าวพ่อกูอยู่ที่บ้านใหม่โน้น บ้านหลังนี้ 
กูปล่อยให้คนอื่นเช่าแต่ตอนนี้เป็นบ้านร้างเพราะไม่มีคนเช่ามาหลายปีแล้ว    
ผมก็มองไปยังบ้าน ข้างในนั้นมีเด็กผู้ชายอยู่ด้วยครับ 

** เฮ้ย!** ไม่มีเด็กอยู่ในบ้านนี้หรอกแกเอาที่ไหนมาพูด**  
ผมเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ พี่ปลาฟัง แกนิ้งไปสักพัก

กูชื้อที่และปลูกบ้านใหม่ เป็นที่ไกล้ๆถนน 
สำหรับที่นี้กูเคยปล่อยให้คนงานก่อสร้าง  เขเมรเช่าอยู่สักพัก 
เมื่อก่อนก็เคยได้ข่าวว่ามันเลี้ยงผีอยู่เหมือนกัน ช่วงนั้นแถวนี้ก็เฮี้ยนอยู่เอาการเลย
กูเลยให้หมอผีเข้ามาทำพิธีสะกดวินญาน ก็นึก ว่าพวกมันจะพากันไปเกิดใหม่เเล้ว นี้มันผ่านมาจะเกือบ10ปีเเล้ว 
ไม่เคยมีใครเจออะไรแถวนี้มานานแล้ว
พอดีมีคนมาบอกกูว่าได้ยินเสียดังแถวนี้กูเลยมาดู
 
เเล้วเอ็งเข้าบ้านไปได้ยังไง บ้านก็ล็อค ไฟก็ไม่มี"เอ็งเข้าไปนอนข้างในนั้นตั้งนานได้ ไง
ผมก็เลยเอะใจเเล้วก็มองกลับไปที่บ้านนั่น บ้านนั่นไม่มีไฟเเละประตูก็ยังล็อคอยู่จริง
สภาพเหมือนไม่มีใครเข้าไปอยู่นานแล้วจริงๆ...แล้วสิ่งที่ผมพบเจอล่ะมันเป็นอะไร 
ผีจริงๆใช่มั้ย หรือ ผมแค่เป็นลมล้มนอนตรงนี้แล้วฝันไป 
แล้ว สิ่งที่ผม กินเข้าไปมัน คืออะไร 

หากไครรู้คำตอบ     ****ช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจที****