ครอบครัวเราเป็นครอบครัวทั่วๆไป ฐานะไม่ได้รวย พอมีพอกิน พ่อแม่ลูก3คน เราเข้าใจดีค่ะว่าค่าใช้จ่ายเยอะเพราะลูก3คน เราไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย ถ้าเป็นแต่ก่อนก็ยอมรับค่ะว่าเราไม่เข้าใจมากๆ ว่าทำไมเราถึงไม่มีเงิน ทำไมเราไม่มีนู้นไม่มีนี้แบบครอบครัวอื่น แต่ตอนนี้เรายอมรับได้แล้วค่ะ และพอใจกับสิ่งที่มี แม่เราเป็นคนอารมณ์ร้อน อะไรถูกผิด เขาจะด่าจะตำหนิไว้ก่อน ส่วนตรงนี้เราพอจะชินแล้วค่ะ แต่บางทีด้วยความที่เราเป็นเด็ก มันก็แอบคิดว่าจำเป็นต้องด่าขนาดนี้เลยหรอ เขาเคยพูดประมาณว่าเขาเนี่ย ท้องไม่พร้อมนะ ไม่เอาออกก็บุญแล้ว แต่เราคิดค่ะ ว่าถ้าแม่ไม่พร้อมจริงๆ แม่เอาหนูออกตั้งแต่วันนั้นได้เลย เราคิดแบบนี้ค่ะ เวลาแม่โมโหยอมรับเลยค่ะว่าคำพูดเขาน่ากลัว ทำร้ายจิตใจเรามากๆ เคยไล่เราไปตาย บอกว่าเราตายก็ดีจะได้ไม่ต้องเลี้ยง บอกว่าเราไร้ประโยชน์ แล้วค่อยข้างจะลำเอียงเลยค่ะ เขารักน้องคนกลางมากกว่า เรารู้มาตลอด แต่เราไม่พูดไม่เรียกร้อง เรื่องเกรดเขาก็ค่อนข้างจะซีเรียส เราเป็นเด็กเรียนเก่ง พอขึ้นมัธยม ปรับตัวได้เราก็เริ่มติดเล่นค่ะเรายอมรับ จึงทำให้เกรดตก เราภูมิใจที่สอบอังกฤษได้18/20 เพราะเป็นวิชาที่ถนัดแล้วตั้งใจเรียนมากๆ  และไปอวดแม่ แต่แม่ไม่มีท่าทียินดีเลยสักนิดแถมตำหนิว่าได้แค่นี้ไม่ต้องมาอวด ได้เต็มค่อยมาพูด เราก็น้อยใจค่ะ พอสอบปลายภาคเลยตั้งใจ สุดท้ายได้เต็ม30/30 ไปบอกแม่เหมือนเดิม แม่ก็ไม่ดีใจ และบอกว่าฟลุ๊ค บอกว่าครูตรวจคะแนนผิด เราก็เฟลมาตลอด จนมาถึงตอนนี้ เราควรจะทำยังไงดีคะ จะย้ายออกก็ไม่ได้เนื่องจากยังเด็กเกินไป และไม่มีเงิน ตอนนี้เราไม่มีเซฟโซนเลยค่ะ เราไม่มีห้องส่วนตัว เรานอนกับน้องและพ่อแม่ ปกติเซฟโซนเราคือที่โรงเรียน เพื่อนๆหรือแฟน แต่ช่วงนี้ดันปิดเทอม รู้สึกหมดความหวังเลยค่ะ ช่วยหนูหน่อยนะคะ