คือต้องชี้แจงความรู้สึกผมก่อนว่ายังไงผมก็รู้สึกไม่ดีกับสิ่งที่เขาทำ
ผมคบหากับผู้หญิงคนนึงมาได้สักพักใหญ่ๆ ผมเป็นฝ่ายจีบเธอดูแลเธอแบบดีมากๆ เจอกันวันแรกๆผมถึงขั้นยกรหัสเฟสยกรหัสไอจีให้เธอเลยเพราะมาด้วยใจจริงๆ ไม่เคยขอไปหา ไม่เคยอยากได้อะไร แค่อยากมีเธอให้เราดูแลเฉยๆ โทรคุยทุกวัน แบ่งเวลาให้ครบ พาไปดูหนังไปเที่ยวบ่อยๆ ซื้อขนมไปแขวนหน้าห้องบ่อยๆสมัยจีบเธอ เหล้าผมก็ไม่กิน ผับไม่เคยเข้าไม่มีเรื่องผู้หญิงสักครั้ง จนได้คบเริ่มไปมาหากัน ผมกล้าพูดได้เต็มปากอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นผู้ชายดีๆคนนึงที่ดูแล ผ.ญ ตั้งแต่วันแรก - วันสุดท้าย แต่... ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น
เขามาห่างเหินกับผม เขาเลือกหายไป 7-8 ชม. แล้วมาตอบแชททีคำสองสามคำ เริ่มไปไหนไม่บอก เริ่มไม่คุย เริ่มไม่อยากเจอผม ไม่สนใจความรู้สึก พยายามบีบให้ผมเป็นคนบอกเลิก เที่ยวร้านเหล้าบ่อย เริ่มสนุกกับชีวิตโดยไม่ได้สนใจผม จนผมไม่ไหว เขาเลยพึ่งมาบอกว่า เขาสบายใจจะไม่มีผมมากกว่าเพราะเขารู้สึกผิดต่อผมทุกๆวัน เขาบอกเขามีแผลใจมาจากอดีต ทำให้เขาไม่อยากทุ่มเทกับใคร ไม่อยากรักใครแล้วคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ทั้งๆที่วันแรกๆเขาอยากมีผมนักหนา ทำไม ทำไมคนเราต้องเอาแผลในอดีตมาทำร้ายคนที่เขาไม่เคยไปทำอะไรให้ด้วย ทำไมคนเราถึงเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจเลย
หรือว่าสักวันนึง ผมเองก็จะต้องกลายเป็นคนแบบเขา ต้องเปลี่ยนไปเป็นแบบเขาเข้าสักวันนึงเพื่อให้ตัวเองไม่เสียอะไร ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ปล.ผมแค่อยากรู้ว่าผมต้องเข้าใจเขาไหมกับเหตุผลที่เขาไป ผมควรรู้สึกโกรธเขาดีไหม ผมกลัวว่าโกรธเขาไปแล้วเขาจะน่าสงสารที่ไม่มีใครเข้าใจเขา
ปล.2 ล่าสุดเขาเปิดใจ ให้คนทักเขาไปได้แล้ว ผมสับสนจัง ไม่เคยรักใครแบบนี้อ่ะ
ผมเจอผู้หญิงที่เอาบาดแผลในอดีตมาเป็นเหตุผลที่เขาทำไม่ดีกับผม ผมเควรเข้าใจเขาไหม?
ผมคบหากับผู้หญิงคนนึงมาได้สักพักใหญ่ๆ ผมเป็นฝ่ายจีบเธอดูแลเธอแบบดีมากๆ เจอกันวันแรกๆผมถึงขั้นยกรหัสเฟสยกรหัสไอจีให้เธอเลยเพราะมาด้วยใจจริงๆ ไม่เคยขอไปหา ไม่เคยอยากได้อะไร แค่อยากมีเธอให้เราดูแลเฉยๆ โทรคุยทุกวัน แบ่งเวลาให้ครบ พาไปดูหนังไปเที่ยวบ่อยๆ ซื้อขนมไปแขวนหน้าห้องบ่อยๆสมัยจีบเธอ เหล้าผมก็ไม่กิน ผับไม่เคยเข้าไม่มีเรื่องผู้หญิงสักครั้ง จนได้คบเริ่มไปมาหากัน ผมกล้าพูดได้เต็มปากอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นผู้ชายดีๆคนนึงที่ดูแล ผ.ญ ตั้งแต่วันแรก - วันสุดท้าย แต่... ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น
เขามาห่างเหินกับผม เขาเลือกหายไป 7-8 ชม. แล้วมาตอบแชททีคำสองสามคำ เริ่มไปไหนไม่บอก เริ่มไม่คุย เริ่มไม่อยากเจอผม ไม่สนใจความรู้สึก พยายามบีบให้ผมเป็นคนบอกเลิก เที่ยวร้านเหล้าบ่อย เริ่มสนุกกับชีวิตโดยไม่ได้สนใจผม จนผมไม่ไหว เขาเลยพึ่งมาบอกว่า เขาสบายใจจะไม่มีผมมากกว่าเพราะเขารู้สึกผิดต่อผมทุกๆวัน เขาบอกเขามีแผลใจมาจากอดีต ทำให้เขาไม่อยากทุ่มเทกับใคร ไม่อยากรักใครแล้วคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ทั้งๆที่วันแรกๆเขาอยากมีผมนักหนา ทำไม ทำไมคนเราต้องเอาแผลในอดีตมาทำร้ายคนที่เขาไม่เคยไปทำอะไรให้ด้วย ทำไมคนเราถึงเห็นแก่ตัวได้ขนาดนี้ ผมไม่เข้าใจเลย
หรือว่าสักวันนึง ผมเองก็จะต้องกลายเป็นคนแบบเขา ต้องเปลี่ยนไปเป็นแบบเขาเข้าสักวันนึงเพื่อให้ตัวเองไม่เสียอะไร ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ
ปล.ผมแค่อยากรู้ว่าผมต้องเข้าใจเขาไหมกับเหตุผลที่เขาไป ผมควรรู้สึกโกรธเขาดีไหม ผมกลัวว่าโกรธเขาไปแล้วเขาจะน่าสงสารที่ไม่มีใครเข้าใจเขา
ปล.2 ล่าสุดเขาเปิดใจ ให้คนทักเขาไปได้แล้ว ผมสับสนจัง ไม่เคยรักใครแบบนี้อ่ะ