เราเองก็รู้ดีว่าเป็นคนที่ไม่น่ารักตั้งแต่เกิด คนแถวบ้านชอบล้อ คือหนูอยู่ภาคอีสานใช่มั้ยแล้วที่นี้อะ เขาจะล้อหนูอีดำบ้างแหละ อีเหยินบ้างแหละ อีคนไม่มีจมูกบ้างแหละ แม้แต่คนในครอบครัวยังบอกเลย ว่าหนูเป็นเด็กหน้าตาไม่น่ารัก เปิดเทอมมาวันแรก หนูแต่งตัว แต่งหน้าเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับตัวเอง แต่มันกลับกลายเป็นเรื่องตลกในสายตาคนอื่น วันนั้นอะหนูลองเขียนคิ้วไปร.ร. แล้วก็มีคนล้อหนูว่าอีคางคก แล้วหลักจากนั้น พวกเขาก็เรียนหนูคางคกมาโดยตลอด บางครั้งเวลาพักเที่ยง หนูไม่กล้ากินข้าวด้วยซ้ำเพราะหนูไม่กล้าถอดแมส เพราะเคยถอยแมสกินข้าวตอนพักเที่ยงแล้ว เพื่อนล้อหนูว่าอีแก้วหน้าม้า พวกเขาเอาเรื่องของหนูมาเล่าแบบสนุกปากจนไม่แคร์ความรู้สึกหนูเลย ครั้งหนึ่งตอนเรียนคณิต มีเพื่อนคนนึงมันตะโกนเรียกหนูว่า อีคางคก ดังมากจนเพื่อนทั้งห้องหันมาดู แล้วใช่ค่ะ หนูอาย หนูอายเพื่อนมากๆ จนหนูตัวสั่นและปล่อยโฮร้องไห้ในห้องเลย คือตอนนั้นมันไม่ไหวจริงๆอึดอัดมากๆ แล้วมันก็แรงขึ้นเรื่อยๆทุกๆวัน ทุกครั้งที่หนูกลับบ้านหนูมักจะมานั่งร้องไห้และน้อยใจอยู่คนเดียว
(ทำไมโลกไม่ใจดีกับเด็กน้อยคนนี้เลย)