สำเพ็ง เป็นชุมชนชาวจีนขนาดใหญ่ในกรุงเทพฯ อาคารจำนวนมากแออัดอยู่ในพื้นที่แคบๆ ทำให้ชุมชนนี้เกิดเหตุเพลิงไหม้ใหญ่หลายครั้งตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังเห็นข่าวเพลิงไหม้อยู่บ้าง เหตุการณ์เพลิงไหม้ใหญ่ที่สำเพ็งสมัยรัชกาลที่5 เป็นต้นกำเนิดถนนเส้นหนึ่งทอดตัวเลียบแม่น้ำเจ้าพระยาชื่อ "ถนนทรงวาด" 


          ผมเริ่มการเดินตามถนน "ทรงวาด" ตรงสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินสถานี "หัวลำโพง" ทางออกที่ 1 ซึ่งไม่ไกลจากท้ายถนนทรงวาดที่บรรจบกับถนนเจริญกรุง 


          แต่ก่อนจะเดินกันต่อ ขอทานข้าวเที่ยงก่อนแล้วกัน...ผมไม่มีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับ "ตั้งจั๊วหลี" เลย แต่เห็นร้านนี้ใน Google ตอนจิ้มหาร้านแถวถนนทรงวาด เจอร้านนี้เขียนว่ามี "ซาชิมิปลาจีน" แล้วเห็นรีวิวก็ไม่เลวเลยเลือกร้านนี้เป็นจุดเริ่มต้นของวันนี้


          ตั้งจั๊วหลี อยู่ริมถนนข้าวหลาม ถนนเส้นสั้นๆที่ต่อจากถนนทรงวาดไปบรรจบถนนมหาพฤฒาราม...แค่ไม่กี่บรรทัดในกระทู้นี้ พูดถึงถนนไปกี่เส้นแล้วล่ะเนี้ยะ...ฟุตบาทแถวหน้าร้านกว้างดีจัง


          ดูจากชื่อก็รู้ว่า "ตั้งจั๊วหลี" เป็นร้านอาหารฝรั่งเศส...แหม่...จีนต่างหากเล่า ร้านก่อตั้งมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2508 ภายในร้านไม่ใหญ่กว้างขวางมากนัก แต่โต๊ะนั่งเยอะใช้ได้ ผมมาประมาณสิบเอ็ดโมงเศษๆก็มีลูกค้ามานั่งทานแล้ว ยิ่งใกล้เที่ยงคนยิ่งเยอะ


          จานแรกเป็น "ปลาดิบปลาจีน" ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่รู้จักปลาจีนที่ว่าอย่างแน่นอน...แต่อาหารขึ้นชื่อของร้านนี่เนอะ ลองเสียหน่อย ปลาจีนแล่บางแผ่มาในจานโรยงา มาพร้อมกับเครื่องเคียงและน้ำจิ้มหวาน หวานมาก หวานแบบฝ่าไฟแดงมาแต่ไกล
          เนื้อสัมผัสของปลาจีนออกหนึบ เด้ง ไม่นุ่มละลายเหมือนปลาดิบญี่ปุ่นที่เคยชิน มีกลิ่นคาวเล็กๆ ถ้าทานดิบๆไม่จิ้มอะไรออกจะคาวไปนิด พอทานกับเครื่องเคียงและน้ำจิ้มความคาวลดทอนลงไปเหลือแต่เนื้อสัมผัสกรุบหนึบ


          "ออส่วน" จานเล็ก พูดได้เต็มปากว่านี่เป็นออส่วนที่ผมชอบที่สุดในตอนนี้ ถูกปากผมเป็นที่สุด เนื้อแป้งไม่เยอะแต่สิ่งที่เยอะคือไข่ ปริมาณหอยก็เหมาะสม เป็นออส่วนรสชาติเค็มเล็กน้อยทานง่าย หอมไข่และต้นหอมมาก ทานเปล่าๆก็ดีจิ้มซอสก็เข้ากัน


          "ผัดโหงวก้วย"  รสชาติเค็มนำนิดๆ สิ่งที่ใส่มาถือว่าเยอะไม่หวงของ โดยเฉพาะพุทราจีนแห้งตอนแรกเห็นไม่กี่ลูก ที่แท้ไปหมกกันอยู่ในพงเขียวๆนั่นอีกหลายลูกเลย จานนี้เด็กๆน่าจะชอบ แปะก๊วยไม่ขม แห้วกรอบ 


          "ปลาเก๋าหม้อไฟ" หม้อเล็ก ซึ่งปลาหม้อไฟจะมีให้เลือก 3 อย่างคือ ปลาจีน ปลาเก๋า และปลากระพง เป็นต้มยำน้ำใส เครื่องต้มยำใส่มาเต็มที่หอมเตะจมูก เนื้อปลาเก๋าแน่นมากไม่มีกลิ่นคาวกวนใจ ทานกับน้ำจิ้มเต้าเจี้ยวเข้ากันดี
          รวมราคาออกมา 4 อย่างพันหกร้อยกว่าบาท ไม่ใช่มื้อราคาถูกแน่นอน แต่เมื่อเทียบกับคุณภาพวัตถุดิบ รสชาติ ปริมาณผมก็ว่าเหมาะสมดี ถึงตอนนี้คนก็มากันเต็มร้าน ผมก็อิ่มพอดี...ไปเดินย่อยกันครับ


          อิ่มแล้วก็เดิน...เดินจากร้านมาหน่อยเดียวก็เจอสี่แยกที่บรรจบกันระหว่างถนนทรงวาดและเจริญกรุง ตรงนี้มี "ออพติมัส ไพร์ม" เฝ้าอยู่กลางสี่แยก แล้ว ออพติมัส มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ไปหาข้อมูลเจอว่าเป็นกลุ่มพ่อค้าเซียงกงที่อยู่ในย่านนี้สร้างขึ้นมาแทน "บัมเบิลบี" ที่เคยตั้งอยู่ น่าจะสื่อถึงชิ้นส่วนรถยนต์แหละ
          บริเวณนั้นมีอาคารโบราณหลายตึก บางตึกอยู่ในสภาพทรุดโทรม หลายอาคารเขียนชื่อ "ลออ หลิ่มเซ่งท่าย" ไอ้เราก็ขี้สงสัยเลยถามอากู๋ "เกิ้ล" แถวนั้นได้ความว่า คุณลออ หลิ่มเซ่งท่าย อาศัยอยู่ย่านศาลเจ้าโรงเกือก บริเวณตลาดน้อย...ถ้าเคยไปเที่ยวตลาดน้อยแล้วแวะร้าน Mother Roaster ศาลเจ้าที่อยู่เยื้องๆกับร้าน นั่นแหละครับ ศาลเจ้าโรงเกือก 
           คุณลออ สร้างอาคารไว้หลายหลังในย่านนี้ รวมถึง อาคารที่วัดไตรมิตรวิทยาราม โรงเรียนการช่างสัตรี "เอี่ยวละออ" ซึ่งปัจจุบันคือาชีวศึกษาเอี่ยมละออย่านสาทร สร้างตึกไว้ในวัดบวรนิเวศวิหาร และบริจาคเงินสร้างโรงเรียนอนุบาลในมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต ชื่อโรงเรียนอนุบาลละอออุทิศ ซึ่งถือว่าเป็นโรงเรียนอนุบาลแห่งแรกของกระทรวงเวทมนตร์...เอ๊ย...กระทรวงศึกษาธิการ


          ช่วงนี้อาคารพาณิชต่างๆจะขายพวกเหล็กเส้น โลหะต่างๆ เครื่องจักรเล็กใหญ่เต็มไปหมด เดินมาอีกหน่อยเจอศาลเจ้าเซียงกง ซึ่งเซียงกงตรงนี้คือย่านค้าขายเครื่องยนต์เก่าย่านแรกของไทย จนตอนหลังมีเซียงกงผุดขึ้นอีกหลายส่วนของประเทศ...อารมณ์คล้ายๆ "ตลาดโรงเกลือ" ที่ผุดไปตรงนู้นตรงนี้

         ที่มาของชื่อย่านไม่ชัดเจนนัก บางแหล่งบอกว่าชาวจีนมาอยู่ตรงนี้โดยมีศาลเจ้าเซียงกงอยู่ก่อนแล้ว จนคนมาย่านนี้ก็เรียกตามชื่อศาลเจ้า บางแหล่งบอกว่าชาวจีนสร้างศาลเจ้านี้ขึ้นมา ส่วน "เซียงกง" แปลตรงตัวว่า "เทพอาวุโส"

         ใกล้ๆกับศาลเจ้าเซียงกง เป็นวัด ปทุมคงคาราชวรวิหาร เดิมชื่อ "วัดสำเพ็ง" เป็นวัดเก่าแก่ที่สร้างมาตั้งแต่สมัยอยุธยา เป็นวัดที่ถูกปล่อยให้ทรุดโทรมหลายครั้งและบูรณะอีกหลายครั้งเช่นกัน ภายในตอนนี้ก็ซ่อมแซมอยู่ ในวัดเป็นศิลปะไทยผสมจีน สวยดีครับ...ไปกันต่อครับ อยู่ในวัดนานๆแล้วร้อน



          เดินผ่านร้านถัง...เห็นคุณลุงนั่งทำถังอยู่ในร้านถัง เดินผ่านไปได้ไม่กี่ก้าวต้องเดินกลับมาขอคุณลุงถ่ายภาพ คุณลุงเงยหน้ามามองแวบหนึ่ง พยักหน้าเบาๆแล้วทำงานต่อ ผมนั่งถ่ายรูปจากหน้าร้านครู่เดียว ขอบคุณคุณลุงแล้วเดินต่อ ในทริปนี้ผมชอบภาพนี้ที่สุดครับ


          พอเลยเซเว่นตรงท่าเรือสวัสดี "ทรงวาด" ก็เปลี่ยนจากแหล่งขายเหล็ก เครื่องยนต์เก่า กลายเป็นย่านฮิตที่เต็มไปด้วยอาคารเก่า แกเลอรี่ คาเฟ่หลายร้าน กลิ่นน้ำมันเครื่องกลายเป็นกลิ่นกาแฟ...ช่างต่างกันจัง แต่ก็ทำให้ตึกเก่าๆได้รับการบูรณะและดึงดูดคนรุ่นใหม่ให้เข้ามาเที่ยวในย่านเก่าๆแบบนี้ได้อย่างดี


          บางอาคารสวยมากๆ โดยเฉพาะลวดลายที่ประดับอยู่บนอาคาร ชั้นสองประดับปูนปั้นเป็นรูปเถาไม้และผลไม้หลายชนิด ช่องหน้าต่างเป็นซุ้มโค้งมีเสาตกแต่งเรียกว่ารูปแบบคอรินเทียนประยุกต์ ส่วนหน้าต่างสีเหลืองเรียกว่าเยลโล



          แวะคลายร้อยหน่อยที่หนึ่งในคาเฟ่ย่านนั้นชื่อ "เอฟ.วี" ที่ดูจากด้านหน้าไม่รู้เลยว่าเป็นคาเฟ่และไม่รู้เลยว่าด้านในจะใส่บ้านไว้อีกหลังหนึ่งในอาคาร เข้ามาด้านในมี 2 ชั้นซึ่งพอดูภาพรวมคือการเอาบ้านไม้อีกหลังมาอยู่ข้างในนี้เลยครับ เจ๋งดี สั่งชุดขนมไทยไป ประกอบด้วยโสมนัส สัมปันนี และกลีบลำดวน ซึ่งเป็นขนมไทยที่ออกแนวแห้งๆหวานๆ ทานกับเครื่องดื่มเข้ากันดีแต่ถ้าทานเปล่าๆมันจะติดคอ


          ขาจะลาก...เกือบถึงต้นถนนทรงวาดแล้ว แวะไปเที่ยวศาลเจ้าปุนเถ้ากง ซึ่งด้านหลังศาลเจ้ามีโรงเรียนเผยอิง ซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนที่ดำเนินงานโดยสมาคมแต้จิ๋วแห่งประเทศไทย อายุโรงเรียนร้อยกว่าปีเข้าไปแล้ว อาคารโรงเรียนสวยดี (จากที่เห็นไกลๆ) แต่เข้าไปดูไม่ได้นะครับ โรงเรียนยังเปิดดำเนินการอยู่
          สิ้นสุดการเดินทางเที่ยว "ทรงวาด" ที่หัวถนน ตรงหัวมุมมี "ตึกแขก" ที่เคยเป็นบริษัท A.T.E Maskati เป็นบริษัทที่นำเข้าผ้าจากโรงงานมัสกาตี เมืองอาร์เมดาบัด ประเทศอินเดียมาขาย...จบการเดินทางแต่เพียงเท่านี้ อาหารกลางวันที่ทานเข้าไปก็สลายไปหมดแล้ว คราวหน้าจะไปที่ไหน รอติดตามอ่านนะครับ สวัสดีครับ

ผลงานในช่องทางอื่นๆ
Facebook:  https://www.facebook.com/followmeonearth/
Website: www.Pratuneung.com
Lemon8 Application: @Pratuneung
Blockdit page: Followmeonearth
Blockdit page: Story Behind
Tripniceday : Followmeonearth