เวลาบทสนทนาลากไปถึงจุดที่อีกฝ่ายไม่สบายใจ  คุณรู้ตัวจึงใช้วิธีพูดแบบชมในจุดที่เขาไม่สบายใจแทน 
ทำเหมือนว่าเราไม่ได้คิดแบบที่เจ้าตัวคิด  มองเป็นข้อดีจุดดีซะอีก แถมมองในแง่ดีโลกสวยกลับอีกต่างหาก
แล้วหาทางเปลี่ยนเรื่องคุยเรื่องอื่นให้ไวที่สุด

หรือ

ถ้าบทสนทนาลากไปถึงจุดที่อีกฝ่ายไม่สบายใจ  แต่ใช้วิธีพูดแบบถนอมน้ำใจแบบอ้อมๆ
พูดแบบยอมรับความจริงอ้อมๆแบบรักษามารยาทถนอมน้ำใจ   แล้วก็พูดปลอบใจอีกฝ่าย
แล้วหาทางเปลี่ยนเรื่องให้ไวที่สุด

คุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน