ผมต้องการให้เขาลดราคา

ผมจึงแกล้งพูดลำบากยังโง้นยังงี้   เป็นการบอกอ้อมๆว่า   ลดหน่อยนะครับเราลำบากมาก

เขาก็แกล้งตีเนียนไม่รู้ว่าเราหมายถึงให้เขาลดราคา  ทำเป็นพูดเห็นใจพูดประเด็นอื่นรัวๆ

สุดท้ายผมหงุดหงิดที่พูดบอกว่าลำบากเยอะแยะหลายคำ    ก็เอาแต่คุยว่าสงสาร  แต่ไม่ยอมลดให้สักที
จึงขอตรงๆ    อีกฝ่ายตอบทันทีเหมือนรู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ด้วยการปฎิเสธ

เลยสอบถามว่าคนที่เจรจาธุรกิจส่วนใหญ่เขาฉลาดเขารู้ความต้องการของเราอยู่แล้ว
แต่แค่แกล้งทำเป็นไม่พูดถึงเรื่องลดราคาใช่ไหมครับ   ในเมื่อเราพูดอ้อมๆเล่าความลำบากก็ตีเนียนเข้าใจแบบนั้นไปเลย
ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเราต้องการให้เขาลดราคา

สังเกตได้จากพอเราเริ่มพูดตรงๆ  เหมือนเตรียมคำตอบไว้ในใจอยู่แล้วว่าปฎิเสธเหมือนรู้ว่าในใจเราคิดอะไรอยู่เลย