*ขอออกตัวก่อนว่า กระทู้นี้เขียนขึ้นมา เพียงเพราะอยากสนทนาและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตกับสมาชิกท่านอื่นๆเท่านั้น 

จขกท อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้ว ชีวิตโดยรวม มีครอบครัวที่มีทั้งสุขและทุกข์ เป็นชีวิตธรรมดาที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ 

จขกท มีเรื่องฝังใจบางอย่าง ที่เป็นเหมือนกับ"คลื่น" ยิ่งเวลาผ่านไป มันจาง มันเบา "แต่มันไม่ได้หายไปไหน" กระทบใจเป็นบางครั้งคราวเหมือนคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง ไม่ได้โหยหา เพียงแค่ไม่ได้ลืม เป็นรักแรก รักที่คบจริงจัง รักสมัยเรียนมหาลัย คบกันประมาณ 10 ปี ใช้ชีวิตร่วมกันแบบสามีภรรยา ตัวติดกันตลอดเวลาที่คบกัน  เกือบจะแต่งงานกันแล้ว  แต่บังเอิญตอนนั้นการมองเรื่องอนาคตแตกต่างกัน หรือเพราะไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคู่กันก็ไม่ทราบแน่ แต่จะเป็นเพราะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ก็คือเลิกกันไป  จขกทเป็นคนเลิกเอง 

เวลาผ่านมา สิบกว่าปีแล้ว ต่างคนต่างมีครอบครัว ได้ข่าวคราวกันบ้าง เพราะเพื่อนๆก็คือเพื่อนกลุ่มเดียวๆกันสมัยเรียน 

จขกทได้มีโอกาสไปงานแต่งเพื่อนในกลุ่ม ทำให้ต้องได้เจอกับแฟนเก่า  "คลื่น" ที่จางไปนั้น กระทบใจโดยประมาณหนึ่ง

อยู่ดีๆ ก็คิดขึ้นมา ว่า ถ้าวันนั้นไม่ได้เลิกกัน วันนี้จะเป็นอย่างไร 

รวมถึง
คิดอีกอย่างว่า ตัวเราในวันนี้ ถ้าตัดเรื่องครอบครัวออกไป เอาแค่นิสัยและตัวตนในปัจจุบัน รวมถึงสภาพร่างกาย การเงิน ความคิดจิตใจ ทัศนคติการใช้ชีวิต
ถ้ามาคบกันในวันนี้ จะเป็นอย่างไร? 

คำตอบของจขกทคือ คิดว่าไม่สามารถไปกันต่อได้ เพราะทัศนคติคงต่างกันมาก การมองโลก การใช้ชีวิต จขกทและแฟนเก่าในวันนี้ กลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ใช่เด็กน้อยนักศึกษามหาวิทยาลัยแบบเมื่อสิบกว่าปีก่อน  ความคิดและวิถีการดำเนินชีวิตของเราทั้งคู่คงเปลี่ยนไปมาก .... เหมือนเส้นขนาน ที่ไม่มีวันมาบรรจบกัน

แต่แปลกดีเหมือนกัน ที่ความทรงจำมันเล่นตลกกับสมองคนเรา  "ยิ่งอยากลืม กลับยิ่งจำ"  ชีวิตคนเราเหมือนละครชีวิตจริงๆ 

ที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมา เป็นเพราะเรื่องนี้ฝังใจมายาวนาน อาจจะเพราะเป็นรักแรกล่ะมั้ง ไม่รู้ใครจะเป็นเหมือน จขกท บ้างมั้ย?
 

ท่านอื่นๆ มีความรักที่ฝังใจมั้ย เลิกกันมานานรึยัง  ยังนึกถึงอยู่บ้างรึไม่  และคิดว่า ถ้าคุณและเค้าใน วันนี้ ได้กลับมาคบกัน จะเป็นอย่างไร? 

ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลาอันมีค่ามาตอบให้