สวัสดีค่ะตอนนี้หนูกำลังจะขึ้นม.4 หนูมีปัญหากับเพื่อนคนนึงซึ่งเป็นปัญหาที่เจอมาตั้งแต่ม.1 คือเค้าเป็นคนอารมณ์รุนแรงชอบกดคนอื่น เห็นเพื่อนเป็นสนามอารมณ์ ตอนแรกกลุ่มเรามีอยู่7คนค่ะ แต่มีคนนึงในกลุ่มที่สนิทกับเค้ามากๆ เพื่อนคนนี้คือคนที่โดนหนักสุดในกลุ่ม โดนนินทาลับหลัง ลามไปถึงด่าพ่อด่าแม่ จนเพื่อนไม่โอเคเรียกได้ว่าจากที่ทนได้มาตลอด ตอนนี้คือตัดขาดกันเลยแหละค่ะ

     เพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็โดนกันมาพอสมควรแต่ยังพอทนเพราะไม่อยากมีปัญหา ด้วยเรื่องงานกลุ่มด้วยที่ต้องอยู่กะเค้า และหลายๆเรื่องที่เราทนมาเพราะไม่อยากให้มันมีปัญหามันจะกระทบตัวพวกเราเองด้วย กลุ่มเราคือเรียกได้ว่าชิวสุดๆแล้วค่ะ ไม่มีปัญหากับใคร ไม่หาเรื่อง แต่เรื่องมะนก็แดงขึ้นตอนจะจบม.3 ไม่นานมานี้เองค่ะ หนูกับเพื่อนคิดเหมือนกันที่รู้สึกว่าไม่โอเคกับเค้าที่ทำตัวแบบนี้ รู้สึกอยู่ด้วยแล้วมันติดนิสัยtoxicไปอะค่ะ ก็เลยเลือกที่จะเฟดเค้าออก กลายเป็นว่าเค้าไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด และนึกไม่ออกเลยด้วย เค้าโทรมาเคลียร์แล้วบอกว่าเรื่องเพื่อนที่เค้าด่าเพื่อนคนนั้น มันก็เป็นความจริง ซึ่งจริงๆแล้วมันไม่ใช่เลย(นิสัยส่วนตัวของเพื่อนที่โดนนินทา : มีเพื่อนในโลกออนไลน์เยอะ ตามโลกไม่ค่อยทัน) คำพูดที่ออกจากปากเค้าคือเหมือนไม่ใช่เพื่อนอะค่ะ เค้าบอกว่าเพื่อนเหม่อลอยไปตั้งแต่มีแฟน ด่าแค่เพราะเพื่อนพูดว่า ''ห้ะ'' บ่อยๆ ฟีลตามคนอื่นไม่ทัน บอกว่าเพื่อนวันนาบีเป็นตัวเค้าเอง ด่าด้วยถ้อยคำหยาบคาย ฟีลเยาะเย้ย มากกว่านั้นคือด่าถึงพ่อแม่ บอกว่าสอนลูกแบบผิดๆ ให้ลูกเรียนมากเกิน จนลูกโตมาเป็นคนแบบนี้ ซึ่งมันไม่ใช่ คำพูดของเค้ามันตกใจจริงๆค่ะสำหรับคนที่ได้ยิน
      จะบอกว่าทั้งหมดที่เรารู้ขนาดนี้ เพราะ เค้ามาด่าเพื่อนคนนี้กับเรา ในกรณีนี้มองว่าเราเป็นคนนอกได้เลยแต่สิ่งที่เค้าทำกับคนๆนึง เราเองที่รู้ทุกอย่างก็ไม่โอเคกับพฤติกรรมเค้า (เราก็เคยโดนเองตั้งแต่ม.1) เราเลือกที่จะบอกกับทุกคนเรื่องนี้หลังจากเก็บมาระยะนึงจนใกล้จบม.3 พอเพื่อนรู้เรื่องก็ไม่โอเคมากๆจากที่ไม่โอเคอยู่แล้ว และเป็นไปตามที่เล่าเลยค่ะ เลือกที่จะเฟดเค้าออกจากกลุ่ม พอเพื่อนในห้องคนอื่นรู้ก็ไม่แปลกใจเพราะเพื่อนหลายๆคนในห้องก็ไม่โอเคกับนิสัยของเค้า และเห็นมานานแล้ว เราทนอยู่กับเค้าจนมีความรู้สึกว่านิสัยตัวเองเปลี่ยนไปเรื่อยๆหลังจากเริ่มกลับมาตั้งหลักได้แล้วหลังจากมีปัญหากับเค้าในครั้งแรก(ตอนม.1)
      เรื่องทั้งหมดที่พูดมานี้มันยังไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ มีรายละเอียดอีกเยอะ แต่เอาเป็นว่ามันเกินจะทนแล้ว ตอนแรกหนูก็คิดว่าหนูตัดจากเค้าได้แล้ว จบทุกอย่าง แต่กลายเป็นว่าสอบเข้าม.4 หนูดันสอบติดโครงการเดียวกัน แล้วยังเป็นห้องเดียวกันกับเค้าอีก หนูเครียดมากปรึกษากับครอบครัว เพราะอุตส่าห์คิดว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว พอเจอแบบนี้ก็ไปไม่เป็นเลย สิ่งที่หนูกลัวคือ กลัวว่าเค้าจะไปทำอย่างงี้กับคนอื่นอีก กลัวว่าเค้าจะเอาเรื่องกลุ่มหนูไปเล่าผิดเพี้ยนจนกลายเป็นดราม่าเพิ่มอีก กลัวว่าจะต้องเจอหน้ากันอีกสามปี ทุกคนบอกว่าให้หนูปล่อยเค้า เริ่มต้นชีวิตใหม่ สำหรับหนูมันยากมากกกกกกกกกก ทั้งหมดนี้จะบอกว่าอาจะฟังดูเป็นเรื่องเล็กๆสำหรับหลายๆคนแต่สำหรับหนูและเพื่อนที่ทนกันมาตลอด3ปีรู้ทุกการกระทำแย่ๆของเค้าแต่ทำอะไรไม่ได้ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย ทุกครั้งที่ทะเลาะ หนูปรึกษากับพี่ พี่หนูดันบอกกับหนูว่า ''กลับไปขอโทษเค้าเถอะ เดี๋ยวเค้าไม่มีเพื่อน สงสารเค้า'' พอหนูฟังก็รู้สึกจุกอกไปเลย เพราะคนที่เสียใจมากๆคือหนูกับเพื่อน ไม่ใช่เค้า🥹 พอครั้งล่าสุดที่เฟดเค้าออกคือ พี่ก็พูดประโยคเดิม ที่เสริมมาคือ ถามเราว่า ''ทำไมไม่เก็บความทรงจำดีๆไว้ ทนต่ออีกนิดก็จะจบแล้ว'' หนูตอบไปว่า ความทรงจำดีก็มีแหละ แต่ความทรงจำเ หี้ ย ๆ ดันมีเยอะกว่าจนไม่อยากจำอะไรแล้ว ชีวิตม.ต้นหนูเสียเวลากับเค้าไปมาก เสียความรู้สึกไปมาก แต่สิ่งที่หนูได้รับมาแต่ละอย่างมันโคตรจะไม่แฟร์ แม่เค้าทักมาคุยกับหนูแลเวถามหนูว่า ทำไมให้อภัยเพื่อนไม่ได้เลยหรอ เพื่อนเค้าเสียใจมากนะ กินข้าวไม่ลง พอได้ยินอย่างงั้นแล้วแทบจะเป็นบ้าเลยค่ะ อยากขำ อยากให้แม่ลองถามลูกตัวเองดูว่าทำอะไรมาบ้าง เพื่อนถึงต้องทำขนาดนี้


ขอโทษนะคะถ้าหนูพิมพ์ไม่ค่อยรู่เรื่อง วกไปวนมา แต่พยายามเรียบเรียงแล้วจริงๆ🥹 อยากจะมาปรึกษาว่าควรทำยังไงต่อดีคะ เครียดจริงๆตอนนี้ ปล.ไม่มีเพื่อนในกลุ่มได้ห้องเดียวกันเลยยยยTT พอมีรู้จักผ่านๆบ้างแต่ไม่ถึงขั้นสนิท