ท้าวความก่อนว่าปกติแฟนเราจะ facetime มาหาตอน 20:00 น ของทุกวันซึ่งส่วนมากเราก็จะคอยรับตลอด แต่บางวันที่เราติดงานเพลินแล้วเราลืมก็บ่อยอยู่ บางทีเราอารมณ์ไม่ดีเราก็จะทักไปบอกว่าวันนี้ไม่อยากคุยไม่ต้องโทรมา.. (แฟนคนไทยนี่แหละบ้านอยู่ห่างกันประมาณ 15 กิโลเมตร😅 อายุก็เข้าเลข 4 แล้วทั้งคู่)

แล้วเรื่องมันก็เกิดขึ้นเขาไม่ได้โทรหาเราประมาณ 3 วันเราก็ไม่ได้โทรกลับเหมือนกันพอวันที่ 4..แฟนเราส่งข้อความมาประมาณว่าน้อยใจที่เขาหายไปแล้วเราก็ไม่โทรหาไม่สนใจเขาเลย

แต่ๆๆ... มันไม่ใช่การอยู่ดีๆแล้วหายไป  แต่อยู่ดีๆในรอบ 1 ปีมันก็จะมีอาการแบบนี้เกิดขึ้น  อยู่ดีๆก็งอนเองโดยที่เราก็ไม่รู้ว่าเราทำอะไรผิด แล้วก็มาโวยวายว่าเราไม่สนใจไม่ใส่ใจ..อินี่ก็งงโตมาป่านนี้แล้วต้องยังไงอีก
แบบเย็นวันอาทิตย์ไปกินข้าวด้วยกันดี เย็นวันจันทร์คุยกันอยู่ดีๆ ก็งอนบอกไม่มีอะไรจะคุยแล้วก็วางสายทิ้งไปแล้วก็ไม่โทรมาอีก 2-3 วัน วันถัดมาส่งข้อความมายาวเหยียดเลยจ้าว่าน้อยใจไม่สนใจไม่ดูแลไม่ห่วงใยเราหายไปก็ไม่ติดต่อกลับ???

แต่เราก็ทั้งเครียดทั้งเหนื่อยงานไหนจะต้องดูแลแม่ที่เป็นอัลไซเมอร์อีก เลิกงานกลับมาบ้านก็ต้องทำงานบ้านทำกับข้าว เก็บกวาดของที่แม่ที่เป็นอัลไซเมอร์ทำเลอะเทอะทิ้งไว้คือก็รู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยและเครียดมาก  

แล้วอยู่ดีๆอิคุณแฟนก็งอนแบบงงๆ ซึ่งรอบนี้เราเลยบอกให้เขาไปหาคนใหม่ที่มันดีกว่าเรา เพราะว่าเราเหนื่อยจะให้เรามาดูแลคนเพิ่มอีกคงไม่ไหว บางทีเราก็ต้องการคนดูแลเรา  ไม่ใช่ให้เราดูแลเพิ่ม คิดแบบนี้เราเห็นแก่ตัวมากใช่ไหม  และเราผิดมากใช่ไหมที่ไล่เขาไปแบบนั้น..

ปล.ถ้าแท็กห้องผิดต้องขออภัย