สวัสดี เราติดตามกระทู้ทุกคนมานานมาก วันนี้เราขอระบายเรื่องของเราบ้าง.. เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่ออะไร แต่เราก็อยากได้ที่ระบายดีๆ หรือความคิดเห็นดีๆจากเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ คนอื่นที่เราไม่รู้จัก หรือมุมมองของคนอื่นๆบ้าง ..
        เรามีแฟนแล้วแหละ แต่เราเหมือนกับว่า เรารู้สึกยังไม่อยากมีแฟนเลย เราคบกับแฟนมา 2 เดือนแล้ว เราคิดว่ามันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ คือใจนึง เราอยู่แบบนี้ได้นะ แต่อีกใจนึง เราเห็นคนไม่มีแฟนมันก็ดีอ่ะ เราเลยแบบเครียด สับสนมาก แล้วแฟนเราเกาะติดเรามาก ไปไหนไปด้วยตลอด ก็นะเราเชื่อว่าความฝันการมีแฟนของแต่ละคน คืออยากให้แฟนไปไหนไปด้วยแหละ แต่ก็คงต้องเกาะเป็นเวลาป่ะ เราก็ไม่รู้อ่ะ เรารู้สึกอย่างนี้ แบบว่า แล้วแฟนเราก็ชอบว่าเราคุยกับผู้ชายเยอะ เราเข้าใจว่าหึง แต่ผู้ชายนั่นก็เพื่อนเรานะ.. เราไม่ได้คุยกับใครเลยอ่ะ เราแบบสาบานได้เลยว่าไม่คิดจะนอกใจด้วยซ้ำ คือแบบแฟนเรามันชอบคุยเล่นกับเพื่อนเรา แบบเพื่อนเรามันแรงๆ ไม่แรงหรอกก็ภาษาวัยรุ่นอ่ะ แบบมันก็ว่าเราบ้าง คือแซวเล่นๆ แล้วแฟนเรามันก็ชอบมาเสริมแล้วซุบซิบกับเพื่อนเราแบบเหมือนโดนด่าจริงๆเลย อีกอย่างคือแบบแฟนเรามันก็บอกเราว่า เออเนี่ย เราจะไม่ปิดบังกันใช่มั้ย เวลามีอะไร ใช่ เราทำได้นะ เราไม่เคยปิดบังมันเลยด้วยซ้ำ มีไรเราบอกตลอด คือเคลียร์จริงๆ คือแค่เราปวดขี้ เรายังบอกมันเลยเว้ย เราก็บอกมันทุกอย่างอ่ะ เราบอกเลยนะว่า ทำแบบนี้เราหึงนะ เราไม่ชอบอ่ะ เรางอนมาก งอนแรง แต่สำหรับเขา เขาไม่เคยบอกอะไรเราเลย.. เราเลยมาคิดว่า เห้ยย ทำไมวะ ทำไมเป็นอะไรไม่บอกเราเลย คือเราเหนื่อย เราไม่ได้ทำไรผิดเราก็ต้องง้อ คือบางทีมันก็ไม่ใช่เรื่องป่ะวะ หรือเราอารมณ์ร้อนเอง เฮ้อ เราเครียดอ่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไม ไม่ค่อยบอกอะไรเรา อีกอย่างเพื่อนแฟนเคยบอกว่า แฟนหน้าม่อ เราก็กลัวจะไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นอ่ะ คือเราไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แล้วเราไม่รู้ว่าเขาคุยกับคนอื่นมั้ยย เดี๋ยวนี้โซเชียลมันทำอะไรก็ได้ มันแบบลบได้ซ่อนได้ใครจะรู้... แล้วเขาก็ชอบทำเหมือนว่าเราผิดทุกอย่าง เราผิดตลอด ทุกอย่างคือความผิดของเรา เฮ้อ เราไม่รู้จะทำไงดีง่ะ เราเหนื่อยยังไงก็ไม่รู้ T0T