สอนให้ไม่ยึดมั่น
เริ่มฝึกกันโดยสัญญา
สักวันคงนำพา
เกิดปัญญาไม่ยึดมั่น 

ถ้าเป็นแค่สัญญา
พูดคิดว่าไม่ยึดนั่น
ยึด“ความไม่ยึด” กัน
สัญญานั้นซ้อนสัญญา

ไม่ยึดใจปล่อยวาง
กระจ่างเองจากปัญญา
ด้วยวิปัสสนา
รู้แจ้งแห่งความจริง

เมื่อนั้นใจก็จะ
ละสละหยุดเองนิ่ง
ไม่ยึดปล่อยเองทิ้ง
ละวางสิ่งเบาใจกาย

พระท่านเปรียบเทียบว่า
ทองพ่อค้าปลอมมาขาย
ราคาถูกมากมาย
ใจกระหายอยากซื้อไว้

ถ้ารู้ทองไม่แท้
ใจหยุดแน่ไม่อยากได้
เปรียบดั่งปัญญาไว
ละทิ้งไปได้ทันที

ถ้าเป็นแค่สัญญา
เปรียบเทียบว่าไม่รู้นี่
ทองอาจเก๊หรือดี
ใจรอรีไม่ฉับพลัน