เราเป็นลูกที่เรียกได้ว่าเป็นความภูมิใจของพ่อแม่ได้เลย แต่หลายๆครั้ง แม่มีความคิดลบๆ ในหลายเรื่อง เช่น เรื่องพ่อ เรื่องการใช้เงินของเรา แม่กลัวเราโทรไปขอเงินท่าน แม่จะหนักใจหากเราบอกรายได้ลดลงหรือไม่มีเงิน หลังจากนันยากดีมีจนเราก็จะบอกแม่ว่า เรามีเงินไม่ต้องห่วงเรา เรามีเงินใช้ และช่วงปีที่ผ่านมา ครอบครัวเราเจอมรสุมหนักมาก แม่โทรมาบ่นเรื่องพ่อเกือบทุกวัน บ่นเรื่องเงิน มีหลายทีที่เราไม่อยากเปิดอ่านไลน์แม่ มีอยู่ครั้งหนึ่ง เราเห็นแม่ไลน์มา เแทบจะกรี๊สใส่โทรศัพย์ เพราะเราไม่อยากรับรู้เรื่องไม่สบายใจอะไรเพิ่มอีกแล้ว บางครั้งเราก็มีเรื่องเครียด ที่มันสะสมอยู่ในใจ แต่พอคิดไปคิดมา แม่ก็มีเราคนเดียว ถ้าแม่ไม่ไลน์หาเรา ไม่โทรหาเรา เขาจะคุยกับใครที่ไว้ใจได้ เราเลยต้องรีบอ่านไลน์ และรีบโทรหาแม่เพื่อรับฟังแม่ ทั้งๆที่ตัวเองทุกข์จนอยากจะร้องไห้หลายรอบมาก ซึ่งกลับกัน เวลาเราทุกข์หรือมีปัญหาเรารู้เลยว่าเราไม่สามารถปรึกษาแม่ได้ นั้นหมายถึง มันจะกลายเป็นว่า เราไปเพิ่มความทุกข์ให้ท่าน ท่านเป็นคนคิดมาก และออกแนวคิดลบอยู่ระดับหนึ่ง ที่มาโพสวันนี้แม่เห็นเราเห็นเพื่อนเรานั่งดื่มเบียร์อยู่ข้างๆเรา และแม่บอกว่า อย่าไปซื้อเหล้าซื้อเบียร์ให้เขากินนะ เราเลยถามแม่ว่า ทำไมถึงคิดอย่างนั้น แม่บอกก็เห็นเราสปอร์ต! เราเลยพูดกับแม่ว่า แม่พูดแบบนี้เหมือนไม่รู้จักลูกตัวเองเลย ทั้งๆที่เราไม่ดื่มแอลกอฮอร์ด้วยซ้ำ จะไปซื้อให้เขาดื่มได้ไง และอีกอย่าง ในแกงค์ เขารวยกันหมดทุกคน เห็นแค่นี้จะมาตัดสินอะไรไม่ได้ ที่ผ่านมาแม่คิดแต่เรื่องลบๆตลอดทำไมไม่คิดเรื่องดีๆบ้าง!! เหนื่อยใจมากค่ะ หลังๆคุยกับแม่น้อยมาก ไม่ค่อยบอกเรื่องส่วนตัวให้แม่รู้ การตัดสินใจใหญ่ๆในชีวิตหลายครั้งก็ไม่เคยปรึกษาแม่ และเราก็ตัดสินใจถูกทุกครั้งแบบไม่ไขว้เขว ยอมรับเลยว่าช่วงหลังๆคุยกับแม่น้อยลง แต่ก็นั้นแหละ ความเป็นลูกยังไงก็ต้องโทรหาพ่อแม่อยู่ดี

เพื่อนๆพอจะแนะนำวิธีจัดการความรู้สึกไม่ดีที่เรามีต่อความคิดความอ่านของแม่เรายังไงบ้างคะ เหนื่ิอยใจกับความคิดของแม่ในหลายๆเรื่องมากๆ มันสะสมมานาน จนวันนี้อดที่จะโพสไม่ได้