ตอนนี้เราจะอายุ15แล้วค่ะ แต่ว่าตอนนี้พ่อกับแม่เราเขาทะเลาะกันแล้วเหมือนจะแยกทางกันเลยค่ะ ต้นเหตุคือเลิกงานมาพ่อเราโทรหาแม่เหมือนปกติแต่แม่ไม่รับตัดสายบอกว่าไปข้างนอกไปซื้อข้าวนู้นนี่นั่นพ่อเราก็ออกไปตามหาอีกบ้านนึงคือบ้านของยายเราแต่ก็ไม่เจอ หลังจากหาอยู่นานแม่ก็ไม่รับสายเอาแต่ตัดสายไม่ยอมเปิดกล้องพ่อก็กลับมาบ้าน ส่วนแม่ไม่กลับส่วนกลางดึกของวันนั้นแม่ก็มาแล้วมาเคาะประตูห้องพ่อเสียงดัง อันนี้คือรอบแรกนะคะส่วนรอบที่สองคือวันนี้เลยค่ะอาเราทำงานที่เดียวกับแม่แล้วอาเลิกงานมาพ่อเราก็ถามหาแม่ อาเราบอกว่าแม่ไปรับหลานค่ะ พ่อเราก็ห้ะเลยโทรไปหาแบบเปิดกล้องแต่มันดันไม่รับสาย ทักไปก็ไม่ตอบพ่อเลยขี่มอไซค์ไปหาที่บ้านยายอีกรอบก็ไม่เจอ ไปเจอหลานที่แม่บอกจะไปรับหลานบอกว่าตาเป็นคนไปรับค่ะ ส่วนน้องสาวของแม่เราเขาบอกว่าแม่เราออกไปข้างนอก ตอนพ่อขี่รถไปข้างนอกแม่โทรมาหาพ่อโทรเบอร์มาเราเป็นคนรับสายแม่ถามว่าพ่ออยู่ไหน เราบอกไปว่าไปข้างนอกแม่ถามว่าขับรถไปใช่ไหมเราก็บอกว่าใช่หลังจากนั้นแม่ก็ตัดสายเราก็ไม่ได้คิดอะไรจนพ่อกลับมา แล้วมันก็เป็นแบบเดิมเหมือนเดิมเหมือนครั้งแรกทุกอย่างเราโทรหาแม่สองรอบแม่ก็ไม่รับคนเป็นลูกแบบเราเหมือนจะเป็นบ้าพ่อเราก็ใจร้อนพอเจอแบบนี้ก็กินเหล้าหนักกว่าเดิมย่าเราเขาบอกให้พ่อใจเย็นๆพ่อเราก็ไม่ฟัง เอาแต่คิดเองเออเองเราเชื่อใจแม่เรานะคะว่าแม่เราจะไม่นอกใจพ่อเด็ดขาดเพราะมีเราอยู่ทั้งคน แม่คงไม่ทำหรอกค่ะใช่ไหมคะ


พอสามทุ่มแม่ก็ทักมาหาเรา
บอกเราว่าแม่รักเรานะ พร้อมกับคำว่า

"ไม่ว่าแม่จะอยู่ที่ไหนเราก็คือลูกแม่"

เรารับไม่ได้ค่ะนํ้าตาเราแตกเลย เราถามแม้ว่าเมื่อไหร่แม่จะกลับบ้าน แม่บอกว่าพ่อไม่ให้กลับเราเลยบอกว่าอย่าไปฟังพ่อพ่อกำลังอารมณ์ร้อนอยู่เลยพูดแบบนั้น
แม่บอกว่าพรุ่งนี้แม่จะมาเก็บของเพราะพ่อโยนเสื้อผ้ากับของใช้แม่ไว้ที่หน้าบ้านยายหมดเลย ซึ่งความจริงที่แม่เราหายไป

แม่เราไปซื้อเสื้อของลาคลอสสีแดงมาให้พ่อกะจะเซอร์ไพร์สแต่ดันเจอพ่อเซอร์ไพร์สกลับ พ่อไม่ฟังแม่เลยเราเลยบอกว่าวันนี้พ่อเมาพรุ่งนี้ค่อยมาคุยกันนะ แม่บอกไม่อยากคุยเพราะพ่อต้องการให้เป็นแบบนั้นเราเลยบอกว่าเราไม่ต้องการ พ่อกับแม่ไม่สงสารเราหรอที่เป็นลูกที่พ่อแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แม่บอกเราว่าอย่าเสียใจเลยมาอยู่กับแม่ก็ได้ แต่ว่าเราโตมากับครอบครัวฝั่งพ่อมากกว่าโดยฉะเพาะย่าของเราเขาเลี้ยงเรามามากกว่าพ่อกับแม่ เราเองก็รักย่ามากไม่อยากหนีห่างแต่เราเองก็คิดว่าพ่อเลี้ยงเราไม่ได้หรอกพ่อดีแต่ปาก ลุงเราเขายังพูดเลยว่าแม่เราเขาเบื่อพ่อเพราะปัญหาเรื่องเงิน เงินมันก็หายากพ่อเราก็ไม่รับรู้ไม่ช่วยอะไรเลย เราทำใจยากค่ะเพราะเราไม่คิดว่าจะต้องมาคิดเรื่องอะไรแบบนี้ ตอนเด็กๆแม่ชอบพูดกับเราว่าถ้าวันนึงไม่ได้อยู่กับแม่แล้วเราจะอยู่กับใครเราเป็นลูกก็เจ็บปวดนะคะทำไมเราต้องเลือกด้วยว่าจะอยู่กับใครเพราะตอนเราเกิดมาเราก็อยู่กับทั้งคู่มาตลอด แล้วทำไมต้องมาแยกทางกันตอนเราโตแล้ว ถ้าเป็นตอนเด็กยังดีเสียกว่าเพราะเราคงจำอะไรไม่ได้คงทำใจได้แล้ว แต่นี่เรารู้เรื่องแล้วมันก็ยากที่จะทำใจ


เราควรทำยังไงดีคะเราก็เป็นเด็กผู้หญิงเราอยากให้พ่อแม่คุยกันวันพรุ่งนี้แต่ไม่รู้จะทำยังไงเพราะตอนนี้พ่อไลน์ไปด่าแม่อย่างเดียวเลย