พอดีหนูอายุ15จะ16ปีแล้วค่ะ แต่ยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กจนยายต้องยายไปอยู่ตจว. ตัวเราก็เลยยังอยู่กรุงเทพเหมือนเดิมแต่เพิ่งย้ายมาอยู่กับย่าได้ประมาณ1ปี (พ่อแม่แยกทางกันนะคะ) แต่พ่อกับแม่ก็เสนอให้ไปอยู่กับพ่อกับแม่แต่ว่าทั้งพ่อทั้งแม่ก็มีครอบครัวใหม่หมดแล้วเราก็เลยไม่อยากไปอึดอัดในการใช้ชีวิตกับครอบครัวของเขาหน่ะค่ะ ก็มีไปหาพ่อแม่บ้างเป็นบางอาทิตย์ ซึ่งการที่อยู่กับย่ามันทำให้หนูเบื่อมากๆค่ะ เขาแตกต่างกับยายโดยสิ้นเชิงแม้ว่าจะอายุใกล้ๆกัน เขาจะจู้จี้กับเรื่องของเราแต่จะไม่พูดกับเรา จะเอาไปพูดกับแม่เราตลอดค่ะ พอเอาไปพูดกับแม่เราบ่อยๆ แม่เราก็รำคาญจนทักมาว่าเรา แรกๆเราก็ฟังเขาบ่นมาเรื่อยๆ พอไปนานๆก็เริ่มทำหูทวนลม ไม่ค่อยอยากจะอยู่บ้าน ก็เลยจะชอบไปช่วยแม่ขายของยันดึกมากกว่าแล้วค่อยกลับบ้านมานอน ทุกวันนี้เหมือนอยู่แค่นอนเฉยๆค่ะ ที่เบื่อย่าเพราะว่าเขาชอบบ่นอะไรเล็กๆน้อยๆ เราไม่ทราบนะคะว่าบ้านอื่นจัเป็นแบบนี้หรือป่าว คือใส่เสื้อเสร็จต้องซักเลย แต่เราก็ไม่ซักค่ะเพราะเราทำงานกลับบ้านดึกเลยไม่ทีเวลาซัก อาจจะซักเสาร์อาทิตย์  เขาชอบบ่นว่าเราสกปรกทั้งๆที่เวลาที่เขารีดเสื้อให้เราทุกตัวมักจะไหม้ เหลือทำบางตัวตกสี จนเราต้องบอกว่าเราจะทำเองทุกอย่าง
มันยังมีเรื่องให้น้อยใจอีกค่ะ เราเป็นหลานคนแรก แล้วย่ามีหลานชายอีก2คน ซึ่งเวลาที่คุยกับหลานชายคุยดีมากๆแบบเหมือนหลานเทวดาเลยค่ะ แต่เวลาที่คุยกับเรามีแต่ด่าๆ ทั้งที่เราก็ปรับตัวมาตลอด ทำดีตลอดพยายามเรียนให้ดีๆ ใส่ใจในการเรียนมาตลอด เราแทบจะไม่อยากคุยกับย่าเลยไม่อยากแม้จะมองหน้ามันแอบเป็นการน้อยใจนิดๆที่อะไรๆหลานชายก็ดีไปหมด แต่เวลาที่เราดีบ้างเขากลับไม่หันมาชื่นชม 
ที่อยากได้ความชื่นชมเพราะว่าตั้งแต่เด็กแทบไม่ได้ความรักเลยค่ะ ตั้งแต่3-4ขวบพ่อแม่ก็เลิกกันแล้วทิ้งให้อยู่กับยายแล้วก็เลยแค่อยากได้การใส่ใจบ้าง