ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
ตั้งแต่อายุ10ขวบเราก็เริ่มมีพื้นที่ส่วนตัวแล้วอยากมีห้องเป็นของตัวเองอยากมีอิสระบ้างจนตอนนี้อายุ12เราเริ่มมีห้องเป็นของตนเองแล้วมีโทรศัพท์เป็นของตนเองแล้วจนปีนี้เราขึ้นม.1พ่อแม่บังคับให้ไปเรียนที่กรุงเทพค่ะเราอยู่บ้านนอกตั้งแต่เกิดให้เราไปเรียนกกรุงเทพไม่รู้ว่าจะปรับตัวยังไงไปเรียนกรุงเทพไม่เท่าไรแต่เราต้องไปนอนกับพ่อแม่เพราะพ่อแม่เรานอนห้องเช่ามีแค่ห้องเดียวเราขอร้องพ่อแม่ให้นอนแยกห้องกันพ่อแม่ก็ไม่ให้บอกจะให้นอนกับพ่อแม่จนถึงม.6เลยพ่อแม่รู้อยู่แล้วว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเวลานอนกับแม่เราชอบกระโดดบนเตียงชอบนอนดิ้นชอบนอนดึกชอบเสียงดังทำแบบนี้อยู่บ่อยๆจนพ่อแม่รำคาญ บางทีเราคุยกับเพื่อนด้วยคำหยาบพ่อแม่ยังไม่ให้พูดเลยค่ะเรารู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะบังคับให้นอนกับพ่อแม่จนถึงม.6 เราเป็นคนที่ชอบดูหนังในโทรศัพท์ไปด้วยกินข้าวไปด้วยแม่เราไม่ให้เล่นเลยค่ะบอกว่าเราเข้ากับสังคมไม่ได้ เราไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวอะไรกัน บางทีเราพูดอะไรไปพ่อแม่ไม่เคยจะเชื่อไม่เคยจะฟังเลยค่ะ ต้องมาเห็นกับตาก่อนถึงจะรู้ว่าสิ่งที่พูดมันคือความจริง ชอบเปรียบเทียบคนอื่นดีกว่าเราคนนู้นคนนั้นดีกว่าเรา เวลาเราเรียนไม่เก่งอย่างเช่นเราไม่ชอบเรียนวิชาอังกฤษพ่อแม่เราก็จะบังคับให้เราอ่านภาษาอังกฤษต่อหน้าทุกคนความรู้สึกของเรารู้สึกอึดอัดมากอยากจะร้องออกมาแต่ก็ไม่กล้าร้อง ชอบโมโหใส่เราตลอดเวลา เราแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางแม่เเพราะต้องไปเที่ยวราก็แต่งหน้าไปเกือบชม. แม่เราก็นั่งใกล้ๆด้วย พอเเต่งเสร็จแม่เราก็บอกแต่งหน้าทำไมแถมดุใส่บ่นใส่เราก้มหน้าแล้วแม่เราก็ชี้หน้าเราแล้วบอกอย่าทำแบบนี้อีก คือเราอยากรู้ว่าเราผิดอะไรแค่แต่งหน้าไปเที่ยวขอแม่ซื้อเครื่องสำอางก็ไม่ให้เลยแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางแม่ พ่อแม่ชอบบังคับ เวลาทำอะไรไม่ดีก็ตี สุดท้ายเราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมั้ยเพราะเราอยากอยู่กับเพื่อนชอบใช้ชีวิตอิสระแค่ชอบอยู่กับเพื่อนชอบคุยแต่ไม่ทำกับเวลาอยู่กับแม่ เหมือนแม่เราไม่เข้าใจในตัวเราว่าทำไมต้องอย่างนู้นอย่างนี้ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอ
ครอบครัวไม่เข้าใจในตัวเรา
ตั้งแต่อายุ10ขวบเราก็เริ่มมีพื้นที่ส่วนตัวแล้วอยากมีห้องเป็นของตัวเองอยากมีอิสระบ้างจนตอนนี้อายุ12เราเริ่มมีห้องเป็นของตนเองแล้วมีโทรศัพท์เป็นของตนเองแล้วจนปีนี้เราขึ้นม.1พ่อแม่บังคับให้ไปเรียนที่กรุงเทพค่ะเราอยู่บ้านนอกตั้งแต่เกิดให้เราไปเรียนกกรุงเทพไม่รู้ว่าจะปรับตัวยังไงไปเรียนกรุงเทพไม่เท่าไรแต่เราต้องไปนอนกับพ่อแม่เพราะพ่อแม่เรานอนห้องเช่ามีแค่ห้องเดียวเราขอร้องพ่อแม่ให้นอนแยกห้องกันพ่อแม่ก็ไม่ให้บอกจะให้นอนกับพ่อแม่จนถึงม.6เลยพ่อแม่รู้อยู่แล้วว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเวลานอนกับแม่เราชอบกระโดดบนเตียงชอบนอนดิ้นชอบนอนดึกชอบเสียงดังทำแบบนี้อยู่บ่อยๆจนพ่อแม่รำคาญ บางทีเราคุยกับเพื่อนด้วยคำหยาบพ่อแม่ยังไม่ให้พูดเลยค่ะเรารู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะบังคับให้นอนกับพ่อแม่จนถึงม.6 เราเป็นคนที่ชอบดูหนังในโทรศัพท์ไปด้วยกินข้าวไปด้วยแม่เราไม่ให้เล่นเลยค่ะบอกว่าเราเข้ากับสังคมไม่ได้ เราไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวอะไรกัน บางทีเราพูดอะไรไปพ่อแม่ไม่เคยจะเชื่อไม่เคยจะฟังเลยค่ะ ต้องมาเห็นกับตาก่อนถึงจะรู้ว่าสิ่งที่พูดมันคือความจริง ชอบเปรียบเทียบคนอื่นดีกว่าเราคนนู้นคนนั้นดีกว่าเรา เวลาเราเรียนไม่เก่งอย่างเช่นเราไม่ชอบเรียนวิชาอังกฤษพ่อแม่เราก็จะบังคับให้เราอ่านภาษาอังกฤษต่อหน้าทุกคนความรู้สึกของเรารู้สึกอึดอัดมากอยากจะร้องออกมาแต่ก็ไม่กล้าร้อง ชอบโมโหใส่เราตลอดเวลา เราแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางแม่เเพราะต้องไปเที่ยวราก็แต่งหน้าไปเกือบชม. แม่เราก็นั่งใกล้ๆด้วย พอเเต่งเสร็จแม่เราก็บอกแต่งหน้าทำไมแถมดุใส่บ่นใส่เราก้มหน้าแล้วแม่เราก็ชี้หน้าเราแล้วบอกอย่าทำแบบนี้อีก คือเราอยากรู้ว่าเราผิดอะไรแค่แต่งหน้าไปเที่ยวขอแม่ซื้อเครื่องสำอางก็ไม่ให้เลยแต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางแม่ พ่อแม่ชอบบังคับ เวลาทำอะไรไม่ดีก็ตี สุดท้ายเราไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมั้ยเพราะเราอยากอยู่กับเพื่อนชอบใช้ชีวิตอิสระแค่ชอบอยู่กับเพื่อนชอบคุยแต่ไม่ทำกับเวลาอยู่กับแม่ เหมือนแม่เราไม่เข้าใจในตัวเราว่าทำไมต้องอย่างนู้นอย่างนี้ทำอย่างนี้ไม่ได้หรอ