การอยากหายไปเป็นเรื่อง ปัญญาอ่อนหรอคะจริงหรอ???

สวัสดีค่ะ ตัวเราตอนนี้อายุ13เเล้วค่ะ วันนี้เราจะมาเเชร์เรื่องราวที่ เด็กคนนี้เจอมากับตัวค่ะ ตอนนั้นเราอายุ 9ขวบ ตอนนั้นเรายังเด็กเลยยังไม่รู้อะไรมากค่ะ เป็นเรื่องใน โรงเรียนของเราค่ะ คือโรงเรียนของเราจะมีครูคนนึงค่ะที่มักจะ ตั้งฉายาให้เด็กนักเรียนค่ะเช่นอีฟันจอบ อีอึ่ง อีอ้วน ซึ่ง1ในนั้นมีเราด้วยค่ะ ตัวเราเป็นเด็กอ้วนนะคะเเต่มักจะเจอครูคนนั้นตั้งฉายยาเเบบลวงเกิน เเซวตื้อเหมือนจะจีบเด็กนักเรียน ตอนนั้นหนูอึดอัดมากค่ะหนูทำได้เเต่ยิ้มให้เพราะไม่อยากเสีย มารยาทเเละรีบออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดค่ะ จนถึงวันนึง หนูล้มค่ะตอนนั้นเจ็บเเผลมากเลยร้องไห้ มีพี่คนนึงคิดว่าครูคนนั้นทำร้ายหนูเพราะเค้าชอบขว้าขวดน้ำใส่เด็กนักเรียนอยู่เเล้วนะคะ รุ่นพี่คนนั้นเลยไปบอกพี่ชายเราค่ะ ด้วยความที่พี่ชายเราเข้าใจผิดคิดว่าครูคนนั้นทำร้ายเราจึงไปขอ โทรศัพท์ครูโทรบอกพ่อเราค่ะ ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ได้เลยค่ะเรื่องมันใหญ่มากจนกระทั้งพ่อเรามาหาเรื่องถึงรร.ค่ะตอนนั้นกลางรร.เลยนะคะเรารู้นะคะว่าพ่อเราเป็นห่วงเเต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องเข้าใจผิด ตอนนั้นเด็กทั้งรร.มองมาที่หนูดวงตาทุกดวงจองมาที่กลางรร. สำหรับเด็ก9ขวบมันโครตสระเทือนใจเลยค่ะทั้งกลัวทั้งกังวนเเต่ทำอะไรไม่ได้ หลังจากวันนั้น ครูคนนั้นเค้าตั้งฉายาหนูว่า "เอาพ่อมาด่ากูฟรี" ไม่พอเเค่นั้นครูคนนั้นทั้งเเช่งว่า ขอให้ไปตายห่า ตกนรก เอาพ่อมาด่ากู ไม่เว้นกระทั้งตอนมีคนอยู่ ตอนกินข้าวตอนนั่งเล่น หนูทำอะไรไม่ได้โต้ตอบไปก็เท่านั้นค่ะ หนูทำได้เเต่วิ่งหนี หลบหน้า อยู่ห่างๆจากครูคนนั้น เป็นเเบบนี้ไป เรื่อยๆทนมา3ปี จนมีวันนึงที่หนูคิดจะหายไปค่ะ มันอึดอัด ไม่มีพื้นที่ปลอดภัยเลยค่ะ รร.ควรเป็นพื้นที่ ที่ปลอดภัยรึป่าวค่ะ เเล้วที่หนูคิดอยากหายไปนี้ ปัญญาอ่อนมั้ย
"มาเเชร์ความคิดเห็นกันได้นะคะ"
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่