เราคุยกับผช.คนนึงอายุ 46 มีลูกติด (โสด100%) คุยกันมาได้ 2 อาทิตย์ รู้สึกประทับใจเค้าในหลายๆเรื่อง เค้าดูเป็นคนใจดี คิดบวก ให้เกียรติ คุยด้วยแล้วมีความสุข โทรคุยกันทุกวันเช้าเย็น จนเริ่มนัดเดทครั้งแรก ซึ่งเราเป็นฝ่ายเอ่ยชวนเอง การเดทก็เป็นไปได้ด้วยดีค่ะ ยังให้เกียรติเราไม่พยายามจะลวนลามเหมือนครั้งก่อนๆที่เคยเดทกับผู้ชายคนอื่นๆมา ระหว่างเดทเราก็พยายามทำตัวน่ารัก ออดอ้อน เอาอกเอาใจ ตักอาหารป้อนอาหาร เพราะอยากให้เค้าประทับใจเราค่ะ พอกลับมาวันรุ่งขึ้นทุกอย่างก็ปกติ ยังโทรแชทกันเหมือนเดิม ที่ไม่เหมือนเดิมคือเรารู้สึกดีกับเค้ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน หลังจากเดทได้ 2 วัน คืนนั้นเรา deep talk กันเรื่องกันเก่าของกันและกัน เค้าบอกว่าแฟนคนล่าสุดคบกันสองปี เลิกกันไปเพราะไม่ได้รู้สึกรักแบบแฟน ไม่ได้มีความหลงไหลในตัวคนเก่า ไม่ได้รู้รึกว่าอยากกอด หอม หรือพุ่งเข้าหา (อันนี้คือที่เค้าเล่านะคะ) ตลอดเวลาที่คบกัน 2 ปี มีอะไรกันแค่ 2 ครั้ง เลยเลิกกันไป หลังจากที่คุยเรื่องนี้วันสองวัน เราโทรไปเค้าไม่รับ และปกติจะโทรกลับ แต่วันนั้นไม่โทรกลับและหายไปทั้งวัน ตอนนั้นเราก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว เพราะตั้งแต่เดทแรกเราก็แอบไม่มั่นใจในตัวเอง เพราะเราดูอยู่กันคนละสังคม เค้ามีการศึกษาที่ดี หน้าที่การงาน ฐานะ ต่างจากเรา พอตกเย็นเราพิมพ์ไปว่า ถึงคอนโดแล้วโทรหาด้วยนะ คิดถึง แต่สิ่งที่เค้าพิมพ์กลับมาคือ เค้าบอกขอโทษเราน่ารักและสดใสแต่เค้าไม่ได้รู้สึกกับเราแบบแฟน ไม่ได้รู้สึกแบบฉันชู้สาว เค้าเลยไม่อยากให้มันยืดเยื้อไปกว่านี้ และจะไม่ขอโทรมาหาเราอีก ความรู้สึกหลังจากที่อ่านคือ งงและเสีย ว่าเมื่อวานเรายังคุยหยอกล่อกันอยู่เลย ความรู้สึกมันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เพราะเราไม่ดีตรงไหน หรือรูปร่างหน้าตาเราไม่ตรงสเปคเค้า หรือเพราะเราอายุห่างกันเกินไป แล้วพอนึกถึงคนเก่าที่เค้าเล่าให้ฟัง เราก็รู้สึกว่า อ่อ รู้สึกกับเราแบบนั้นสินะ ความสงสัยเต็มไปหมด เพิ่งคุยกันแค่ 2 อาทิตย์ เดทแค่ครั้งเดียว เรายังไม่ได้ศึกษากันมากพอเลย กับคนแฟนเก่าของเราเอง เค้าก็บอกว่าเราน่ารัก(นิสัย) แต่สุดท้ายก็ไม่ได้คิดจริงจังกับเราเค้าบอกเค้าแค่เอ็นดู เราเลยเกิดความไม่มั่นใจในตัวเองถ้าเรานิสัยน่ารัก แต่ใครๆก็ยังไม่ได้อยากเป็นแฟนกับเรา งั้นแสดงว่ารูปร่างภายนอกเราไม่โอเคหรอ หรืออะไรยังไง แบบนี้เราก็เริ่มจะกลัวการมีความรักแล้ว 
กระทู้นี้อยากระบายความรู้สึกค่ะ เพราะตอนนี้รู้สึกนอยมาก ๆเลยค่ะ