ผมเพิ่งเกษียณอายุงานไม่นาน เป็นคนธรรมดาๆยิ้มง่ายเซอร์ๆ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ไม่เที่ยวกลางคืน ด้วยหน้าที่การงานเลยไม่เปิดเผยรสนิยม วางตัวปรกตินิ่งๆ เลยไม่ค่อยเจอใคร แต่ก็เคยมีน้องๆที่อายุห่างจากผมหลายปี 2 - 3 คนเข้ามาในชีวิต จนคบกันเป็นแฟน(คบทีละคน) แต่ละคนที่คบกันก็มีการมีงานทำมั่นคง และคบกันนาน 5 – 7 ปี 
 
ในวัยนั้นเราต่างก็สนุกกับงาน แฟนที่อายุน้อยกว่า เขาก็มีความฝันในเส้นทางตามสายงานของเขา สุดท้ายเลยต้องแยกจากกัน ไม่ใช่เพราะนิสัยใจคอหรือเรื่องหึงหวง แต่เพราะผมก็ปล่อยให้เขาไปก้าวหน้าตามความฝันของเขา แม้จะเสียใจบ้างแต่ก็ยินดีที่เขาไปมีอนาคตที่ดีในเส้นทางของเขา แต่ลึกๆก็รู้สึกขยาดเวลามีรุ่นน้องอายุห่างกันมากๆเข้ามาอีก เพราะไม่อยากให้มันเกิดซ้ำรอยแบบในอดีต
 
พอช่วงใกล้เกษียณก็มีคนวัยใกล้ๆกันและวัยที่แก่กว่าเข้ามาอีก ยังไม่ถึงกับเป็นแฟน แค่พูดคุยเรียนรู้กัน แต่ที่เจอในวัยนี้ บางคนตำแหน่งสูงแต่เกษียณแล้วยังวางหัวโขนไม่ลง บางคนก็จะหนักไปทางสายมู ผมเลยไม่พัฒนาความสัมพันธ์ต่อ เพราะมุมมองมันต่างกัน
 
ผมมีมุมมองในเรื่องชีวิตในช่วงวัยเกษียณ อยากใช้ชีวิตที่เรียบง่าย ไม่แสวงหาอะไรให้ทุกข์ ดูแลสุขภาพกายและใจให้แข็งแรง ในด้านความรัก มันไม่ได้รู้สึกโหยหาแบบสมัยหนุ่มๆ แต่มองความสัมพันธ์ในเชิงความเป็นกัลยาณมิตรต่อกัน ไม่ต้องตัวติดกันตลอดเวลา มีระยะห่างให้แต่ละคนมีพื้นที่ส่วนตัว เป็นเพื่อนพูดคุย เป็นเพื่อนชวนกันไปเที่ยวในประเทศหรือต่างประเทศบ้าง มีความห่วงใยและดูแลสุขภาพซึ่งกันและกัน
 
อยากรู้ว่า คนที่รักเพศเดียวกันที่อยู่ในวัยเกษียณ แต่ละคนมีมุมมองเรื่องชีวิตและเรื่องความรักเป็นอย่างไรบ้างครับ เผื่อเป็นแนวทางเพิ่มเติมในการใช้ชีวิตของผม ขอบคุณครับ